در تقسیم بر سر اوکراین، چین موقعیتی فراتر از ایالات متحده دارد

هنگامی که وزیر امور خارجه، آنتونی جی. بلینکن، این آخر هفته چین را تحت فشار قرار داد تا از حمایت خود از جنگ روسیه در اوکراین چشم پوشی کند، او در حال مقابله با خط قرمزی بود که اکنون به شدت در پکن ریشه دوانده است.

وانگ یی، وزیر امور خارجه چین، موضع کشورش را مضاعف کرد و پاسخ داد که پکن بی‌طرف است و آمریکا را به دلیل «چین هراسی» و سیاست‌هایی که «بن بست» بدون راه‌حلی ارائه می‌دهد، مورد انتقاد قرار داد.

بن بست پس از نشست گروه 20 در بالی، نشان داد که رهبر چین، شی جین پینگ، چقدر به سرنوشت ولادیمیر وی. پوتین، رئیس جمهور روسیه در میدان جنگ وابسته است و چقدر بعید است که او به ایالات متحده کمک کند تا به پایان جنگ کمک کند. درگیری اوکراین این امر همچنین بر شکاف عمیق در روابطی که در حال بدتر شدن است، تأکید می کند، زیرا دولت بایدن تلاش می کند سیاست منسجمی برای چین ارائه دهد.

ژائو تونگ، محقق پژوهشی در برنامه علم و امنیت جهانی دانشگاه پرینستون گفت: برای استراتژیست های چینی، اگر جنگ با شکست شدید روسیه به پایان برسد، چین با محیط ژئواستراتژیک بسیار بدتری نسبت به امروز روبرو خواهد شد.

او گفت، علیرغم اینکه چین ثروتمند و قدرتمند است، می ترسد که بدون روسیه قابل دوام در کنارش منزوی شود و در مقابل آنچه که پکن آن را «تجاوز استراتژیک غرب به رهبری آمریکا» می داند، رها شود.

او افزود که بدترین نتیجه برای پکن، شکست روسیه و دولت طرفدار غرب در مسکو است.

از ابتدای جنگ، واشنگتن با تهدید تحریم های سنگین توانست چین را از ارائه تسلیحات و کمک های اقتصادی به روسیه منصرف کند. چین مدعی است که بی طرف است زیرا از چنین حمایت صریح خودداری کرده است.

هفته گذشته، مقامات چینی پست‌های کاخ سفید و وزارت امور خارجه در شبکه‌های اجتماعی چین را که سیاست‌های واشنگتن در قبال ناتو و هنگ کنگ را توصیف می‌کرد، حذف کردند. نیکلاس برنز، سفیر ایالات متحده در چین، در پستی نوشت: جمهوری خلق چین باید به مردم چین اجازه دهد که ببینند رهبران آمریکا چه می گویند، همانطور که مردم آمریکا می شنوند که رهبران چین چه می گویند. در توییتر پس از سانسور، با اشاره به جمهوری خلق چین.

یون سان، مدیر برنامه چین در مرکز استیمسون در واشنگتن گفت: زبان سخت چین پس از نشست بالی برای نشان دادن این بود که آقای وانگ در مقابل ایالات متحده سرسخت ایستاده است.

او گفت که این بیانیه به طور ضمنی نشان می دهد که “ایالات متحده باید سر و تعظیم خود را پایین بیاورد”، تصویری که با نتیجه گیری پکن در مورد اینکه آقای بایدن “ضعیف” است و دموکرات ها در آستانه شکست در انتخابات میان دوره ای هستند، مطابقت دارد.

خانم سان “پکن باور ندارد که بایدن جهت سیاست چین را تغییر دهد.” بنابراین آنچه باقی می‌ماند این است که سخت صحبت کنیم، موضع خود را بایستیم و واشنگتن را تا حد ممکن فشار دهیم.»

وانگ هویائو، کارشناس چینی در روابط آمریکا و چین، رئیس مرکز چین و جهانی‌سازی که به دولت چین مشاوره می‌دهد، گفت که جو در نشست بالی بهتر از رویارویی اخیر مقامات آمریکایی و چینی بود.

اما در مورد ایالات متحده، او گفت: “نکته اصلی این است که از برخورد با چین به عنوان بزرگترین دشمن خیالی خودداری شود تا بتوانیم جامعه بین المللی را بهتر بسیج کنیم و پاسخ مثبت تری به روسیه بدهیم.”

همچنین در بالی، دیدار احتمالی در اواخر سال بین رئیس جمهور بایدن و آقای شی در خطر بود. هر دو طرف در حال بررسی بودند که آیا ارزش این دو نفر را دارد که از زمان پیروزی آقای بایدن در انتخابات دیداری شخصی نداشته‌اند تا بدترین تنش‌ها را کاهش دهند.

مقامات ارشد آمریکایی و چینی حدود نیمی از ملاقات‌ها داشته‌اند، خانم. سان گفت. او گفت و هر دو طرف احساس می‌کنند که یک بحران در راه است و معتقدند که لازم است دو رهبر ارشد حداقل برخی قوانین اساسی را ارائه کنند.

اگر مذاکرات بین آقای شی و بایدن بد پیش برود، می تواند نشان دهد که آیا جهان به یک تقسیم جنگ سرد متشکل از دو بلوک کاملا مسلح باز خواهد گشت: یکی به رهبری ایالات متحده و شرکای دموکراتیک آن، و دیگری تحت رهبری آمریکا. چین، روسیه و دیگر حکومت‌های خودکامه مشابه.

در نشست سران ناتو در اوایل جولای، ایالات متحده و متحدان غربی آن رسماً اعلام کردند که چین یک “چالش” سیستماتیک است، اقدامی که محکومیت پکن را در پی داشت.

واشنگتن مجموعه ای از طرح ها را برای مقابله با چین طراحی کرده است، اما تعداد کمی از آنها حمایت قاطعانه ای را در منطقه به دست آورده اند.

ائتلاف بین ایالات متحده، ژاپن، استرالیا و هند، معروف به Quad، به منظور نشان دادن همبستگی در منطقه آسیا و اقیانوسیه است، اما هند مقادیر زیادی نفت از روسیه خریداری می کند. یک گروه اقتصادی جدید متشکل از 14 کشور به رهبری ایالات متحده، به نام چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه، با استقبال گرم اعضای خود مواجه شد، زیرا نتوانست تعرفه های گمرکی را برای کالاهای ورودی به ایالات متحده ارائه دهد. و توافق ایالات متحده و بریتانیا برای به اشتراک گذاشتن فناوری برای کمک به استرالیا در استقرار زیردریایی های هسته ای مبهم است.

این هفته، ریچارد مارلز که کمتر از دو ماه است وزیر دفاع استرالیا بوده است، در یک سخنرانی در واشنگتن گفت که اگر ایالات متحده همکاری نظامی خود را با کشورش افزایش ندهد، «شکست فاجعه‌بار بازدارندگی» در راه است.

زمانی که 50 سال پیش ایالات متحده برای اولین بار روابط خود را با چین باز کرد، برای واشنگتن نسبتاً آسان بود که چین را از اتحاد جماهیر شوروی دور کند.

چین فقیر و منزوی به دوستان نیاز داشت و رئیس جمهور ریچارد ام. نیکسون رهبر مائو تسه تونگ را متقاعد کرد که در طول جنگ سرد به طرف ایالات متحده بپیوندد. در سال 1972، زمانی که آقای نیکسون از چین بازدید کرد، دو قدرت بزرگ کمونیستی، چین و اتحاد جماهیر شوروی، نیز بر سر اختلافات در ایدئولوژی و مسائل دیگر با هم اختلاف پیدا کردند.

روابط واشنگتن و پکن به حدی نزدیک شد که آنها حتی برای مدتی از تأسیسات اطلاعاتی مشترکی در استان سین کیانگ در غرب چین استفاده کردند که هدف آن اتحاد جماهیر شوروی بود.

آقای ژائو در مورد رابطه فعلی گفت: «میز برگردانده شده است. پکن در یک رقابت ایدئولوژیک شدید با واشنگتن قرار دارد و واقعاً دیدگاه مسکو در مورد بسیاری از مسائل داخلی و بین المللی را به اشتراک می گذارد.

آقای ژائو گفت: «غیرواقع‌بینانه است که انتظار داشته باشیم چین در مدیریت روابط سه‌جانبه آمریکا، چین و روسیه رویکردی بی‌طرفانه از نظر ارزشی اتخاذ کند و تنها بر اساس محاسبات توازن قدرت و منافع مادی، طرف را تغییر دهد».

آقای شی اغلب در سخنرانی‌های خود به تغییرات بزرگی در جهان اشاره می‌کند که قبلاً دیده نشده بود، اشاره‌ای به شکاف ایدئولوژیک فزاینده چین با ایالات متحده و متحدانش.

آقای شی ماه گذشته در سخنرانی در گردهمایی گروهی از اقتصادهای نوظهور موسوم به بریکس، از واشنگتن و متحدانش به دلیل “توسعه ائتلاف های نظامی و جستجوی امنیت خود به بهای امنیت سایر کشورها” انتقاد کرد.

تلاش دولت برای جلب همکاری بیشتر چین در مورد اوکراین به دلیل نبود انگیزه اقتصادی پیچیده شده است.

چین تا حدی به دلیل اصرار بر از بین بردن تقریباً همه عفونت‌های کووید از طریق قرنطینه‌های شدید و محدودیت‌های گسترده، با کندی مواجه است. بعید است که دولت به هدف خود برای رشد 5.5 درصدی برای سال 2022 دست یابد.

با افزایش هزینه های انرژی، نفت روسیه تا حدودی تسکین می دهد. چین قادر است مقادیر زیادی را با تخفیف نسبت به قیمت فعلی بازار خریداری کند.

سایمون جانسون، استاد اقتصاد جهانی در دانشکده مدیریت اسلون در MIT گفت: «چین قطعاً با این خریدها از روسیه حمایت می‌کند و این یک معما است که چرا آنها برای تخفیف بیشتر تلاش نکرده‌اند».

تلاش‌های دولت برای یافتن زمینه‌های مشترک در مورد برخی موضوعات، مانند تغییرات آب و هوایی و تجارت، توسط پکن رد شده است و گاهی اوقات با تمسخر.

آقای وانگ سال گذشته پس از گفتگو با جان کری، فرستاده آب و هوای آمریکا، گفت: «ایالات متحده می‌خواهد که همکاری تغییرات آب و هوایی «واحه» روابط ایالات متحده و چین باشد. با این حال، اگر واحه توسط بیابان ها احاطه شود، دیر یا زود، “واحه” بیابان می شود.”

چارلز آ. کوپچان، استاد روابط بین الملل در دانشگاه جورج تاون، گفت که تبادل آزمایشی بین آقای بلینکن و آقای وانگ تنها آخرین دور از رویارویی پر شور بود. او گفت، اما هنوز هم ممکن است که دولت بین چین و روسیه شکاف ایجاد کند.

وی افزود: «واشنگتن باید بررسی کند که آیا بازنشانی با چین و استراتژی ای که مستلزم ترکیب بهتری از مهار و تعامل باشد، می تواند به مهار رقابت با پکن و در نهایت در مسکو کمک کند.

شما لی در تحقیقات شرکت کردید.