آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیاو اشغال پارلمان نیوزلند از همان ابتدا شکسته شد: فاشیست ها برای کنترل با کشیش های بحث برانگیز، نظریه پردازان توطئه و معترضان میانه روتر ضد قیمومیت رقابت کردند. و حتی با فروپاشی خشونت‌آمیز اشغال توسط شورش‌گرانی که سنگ‌فرش‌ها را به سمت پلیس می‌کشیدند، بخش‌ها باقی ماندند. برخی فریاد زدند «بسوزش کن»، در حالی که برخی دیگر سعی کردند آنها را مهار کنند.
همانطور که نیوزیلند به برخی از تاریک‌ترین روزهای خود در خاطرات اخیر واکنش نشان می‌دهد، این رقابت‌های داخلی، به طور مبهم، نشانه امیدوارکننده‌ای هستند – یادآوری می‌شود که در داخل اعتراضات شکاف بسیار بیشتری نسبت به معترضان و ملت گسترده‌تر وجود داشت.
سیاستمداران جناح راست این اشغال را به عنوان شاهدی بر رانت شدید در بافت اجتماعی در نظر گرفتند. کریستوفر لوکسون، رهبر حزب ملی، یک سخنرانی با عنوان «جامعه دوپاره» ایراد کرد. رهبر ACT، دیوید سیمور، کشور را “شکاف” توصیف کرد. اما در حالی که ما نمی‌توانیم تصاویر آتش‌سوزی چمن‌های مجلس را پاک کنیم، و همچنین نباید از ارزیابی نادرست از عمیق بودن شکاف‌های اجتماعی‌مان وحشت کنیم.
ضد واکسن های تندرو همچنان حاشیه ای هستند. در انتخابات سال 2020، تنها 2 تا 3 درصد از مردم نیوزلند به احزاب ترویج بدبینی یا توطئه کووید رای دادند. امروزه، 94 درصد از جمعیت واجد شرایط، حتی اگر برخی فقط به این دلیل ثبت نام کرده اند که می ترسند شغل خود را از دست بدهند، دو قلاب شده اند.
البته، 6 درصد از نیوزلندی‌هایی که واکسینه نشده‌اند، نشان دهنده ده‌ها هزار نفر است و این نگران‌کننده است. همچنین این واقعیت که براساس جمعیت، نیوزلند سه برابر بیشتر از ایالات متحده مصرف کننده محتوای راست افراطی فیس بوک دارد. اما هنوز کمتر از 1 درصد از کاربران اینترنت هستند.
نیوزلند خانه ای نیست که بر علیه خودش تقسیم شود. این کشور دو بلوک بزرگ و دائماً مخالف ندارد – فکر کنید کاتولیک ها و پروتستان ها در ایرلند شمالی – که دشمنی آنها حکومت را غیرممکن می کند.
درست است که برخی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که 20 درصد از نیوزلندی‌ها از اشغال پارلمان حمایت می‌کنند (تقریباً همه مخالفت خود را با دستورات واکسن به عنوان دلیل خود، به جای حمایت از عناصر تیره‌تر اعتراض اعلام کردند).
نظرسنجی دیگری نشان داد که 25 درصد از نیوزلندی ها معتقدند واکنش دولت به کووید بیش از حد پیش رفته است.
اما همین نظرسنجی همچنین نشان داد که 50 درصد از این کشور از سیاست جاسیندا آردرن حمایت می کنند، در حالی که 25 درصد خواهان سخت تر شدن آن هستند. برای یک کشور دموکراتیک که با یک سیاست بحث برانگیز روبرو می شود که دولت را ملزم به محدود کردن آزادی های اصلی می کند، این تنش های طبیعی هستند.
عدم توافق نشانه ای از ناکارآمدی نیست، بلکه یک بحث سالم دموکراتیک است. کشورها همچنین می توانند به طرز شگفت انگیزی انعطاف پذیر باشند. تور اسپرینگ‌بوک در سال 1981 بسیار تفرقه‌انگیز بود، اما این زخم‌ها با گذشت زمان بهبود یافتند.
نیوزلند به طور کلی یک جامعه منسجم است. به گفته موسسه مطالعات حکومت داری و سیاست گذاری دانشگاه ویکتوریا، 80 درصد نیوزلندی ها معتقدند که عموماً می توان به دیگران اعتماد کرد. (یعنی اعتماد خود را به دیگران در مقیاس 10 درجه ای حداقل 5 ارزیابی می کنند.) همین نسبت اعتقاد دارند که دولت مشکلات اساسی اجتماعی را حل خواهد کرد. در همین حال، نظرسنجی Kiwis Count نشان می‌دهد که بدون توجه به اینکه چه کسی در قدرت است، اعتماد به خدمات عمومی بالا و در حال افزایش است.
در این منظر، اشغال پارلمانی نشان دهنده ی از دست دادن انسجام کوچک، اگر چه ترسناک است – به جای یک شکاف بزرگ در بافت اجتماعی، ساییدگی در لبه ها است. برخی از معترضان قبلاً به حاشیه رانده شده بودند – به طور نامتناسبی فقیر و مائوری بودند، آنها بدون شک نژادپرستی و احساس عدم تعلق به جامعه خود را تجربه کرده بودند. آنها احتمالاً در 20 درصدی بودند که اعتماد زیادی به دیگران یا دولت ندارند.
سپس چنین نگرانی هایی به راحتی به تئوری های توطئه و خشونت منتقل شد. این گروه غیر قابل چشم پوشی از نیوزلندی ها، با شدت و اعتقادی نگران کننده، واقعیت جایگزینی را ساخته اند. دنیایی که در آن، تنها با یک سناریوی تبلیغاتی، دولت یک ویروس جعلی اختراع کرده است تا مردم را مسموم کند. آنها جدا شده اند. اکنون وظیفه این است که به آنها کمک کنیم تا جایی که ممکن است دوباره خودشان را بچسبانند و اطمینان حاصل کنند که هیچ وقفه دیگری وجود ندارد.
این کار آسانی نیست، زیرا به طور متناقض، ما را ملزم می کند که هم سخت تر و هم ملایم تر باشیم. سخت‌تر از این نظر که پلیس دیگر هرگز نباید در حال چرت زدن گرفتار شود، صحبت‌های خشونت‌آمیز و تهدیدآمیز باید با قوت بیشتری تنظیم شود، و باید کاری انجام شود تا فیس‌بوک و سایر پلتفرم‌ها از ارسال محتوای افراطی به کاربران جلوگیری کنند.
اما ملایم‌تر، از آنجایی که سخنرانی‌های مربوط به «پیروی از علم» مردم را از سوراخ‌های خرگوش تئوری توطئه خارج نمی‌کند – فقط گفتگوی آهسته و بدون قضاوت با دوستان مورد اعتماد این کار را انجام می‌دهد. ما همچنین باید افراد را در برابر اطلاعات نادرست واکسینه کنیم و به آنها کمک کنیم تا با جوامع خود، یکی از مطمئن ترین دفاع ها در برابر افراط گرایی، ارتباط برقرار کنند. ما باید با نژادپرستی و نابرابری‌های اقتصادی که به اعتماد آسیب می‌زند و تعامل سیاسی را سرکوب میکند، با ایجاد احساس (گاهی به درستی) به فقرا که نخبگان همه چیز را دوخته‌اند، مقابله کنیم.
این موضوع نه برای مماشات با معترضان، بلکه برای حمایت از بی‌شماری نیوزلندی است که فقیر و به حاشیه رانده شده‌اند، اما ترجیح داده‌اند به یک اشغال خشونت‌آمیز نپیوندند. در حالی که دیدگاه‌های اشغالگران پارلمان هنوز تهدیدی بزرگ برای انسجام اجتماعی نیست، اما گسترش گسترده‌تر آنها می‌تواند منجر شود. این همان خطری است که باید از آن محافظت کنیم. اما ما این کار را از موضع قدرت انجام می دهیم، زیرا ناامیدانه علیه خودمان تقسیم نشده ایم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
