منچستر یونایتد شروعی رویایی در مقابل لیورپول به هم ریخته شد | دوستانه

اگر تکامل بازی آخر واقع گرایانه در فاز اولیه پروژه اریک تن هاگ منچستریونایتد باشد، برتری 3-0 نیمه وقت مقابل لیورپول در بانکوک به این معنی بود که این احساس به انقلاب در این بازی ابتدایی دوران تصدی هلندی نزدیکتر بود.

البته اینطور نیست. و به سختی ثابت خواهد شد مگر اینکه تن هاگ از نوع جادوی مدیریتی یورگن کلوپ – که هر نیم ساعت یک بار 10 بازیکن بیرون زمین خود را عوض می کرد – و پپ گواردیولا دارای جادوی مدیریتی باشد. این اولین بازی تدارکاتی برای لیورپول نیز بود و بازیکنان آلمانی در مقابل دروازه نیمه کاره و سست بودند، جایی که یونایتد با برتری 4-0 به پایان رسید.

تن هاگ یک ارزیابی واقع بینانه ارائه کرد. ما امروز راضی هستیم زیرا فکر می‌کنم این یک اتفاق بود [United] تیمی با روحیه عالی و می دانیم که تازه شروع کرده ایم و همه چیز اشتباه پیش رفت. ما در پرسینگ اشتباه کردیم – باور کنید اشتباهات زیادی دیده ام. موقعیت‌هایی را واگذار کردیم، اما کارهای زیادی هم خلق کردیم. تیم ما شجاعانه بازی کرد، فعالانه بازی کرد. ما باید خیلی سخت کار کنیم تا اشتباهات را حذف کنیم، اما از بازی اول راضی هستیم.”

در استادیوم راجامانگالا چسبناک – البته نه فروخته شده – این برای تن هاگ مانند یک رویا بود و هر یک از چهار ضربه یونایتد امید به آینده ای روشن تر را ارائه می کرد، حتی اگر گارد عقب همیشه نزدیک به آخرین بازی مسخره باشد.

مثال: حمله ایزاک مابایا در امتداد راهروی مدافع راست، لوک شاو را به جایی نگذاشت و مجبور شد دیوید دخیا او را با انگشتانش دور کند. دیگری: تایلر مورتون، در جناح مقابل، در سمت چپ اسکیت زد و توپی را پینگ کرد که دخیا قبل از اینکه برونو فرناندز توپ را دفع کند، ضربه زد.

هر کدام از اینها یک استراحت سریع بود. ترکیب یونایتد، اگرچه نرم‌تر از فصل گذشته بود، اما به انواع هندسی‌هایی که گواردیولا در منچسترسیتی اجرا می‌کرد نزدیک‌تر بود و زمانی که آنها به این نتیجه رسیدند، آن‌قدر دقیق بود که تن هاگ می‌خواست. جیدون سانچو آنتونی مارسیال را پیدا کرد که به اسکات مک تومینای که توپ را بازیافت می کرد، غذا داد. فرناندز به صورت مورب به داخل فرو رفت، مابایا فاصله خود را قطع کرد و سانچو بود تا کاری را که شروع کرده بود، فراتر از آلیسون راند.

با توجه به چهار مدافع نیمه اول که دیوگو دالوت، رافائل واران، ویکتور لیندلوف و لوک شاو را با همان دو بازیکن محافظ جلوتر داشتند – مک تومینای و فرد – مشخص شد. چه سورپرایزیال در مورد اینکه این واحد چقدر متخلخل بود. فابیو کاروالیو و لوئیس دیاز هر کدام در مونتاژی با پیراهن قرمز خنده دار به نزدیکی رفتند که ضربه سر مک تومینای را به صورت پودری نشان می داد – فقط فریم دروازه مانع از تساوی شد.

ترکیب یونایتد می‌توانست از هر بازی در فصل گذشته که قبل از قرضی ماه ژانویه مارسیال بود و کریستیانو رونالدو را که در تور نیست، از دست بدهد. این احساس یکپارچهسازی با سیستمعامل به سختی آن چیزی است که تن هاگ آرزو می کند، اما از آنجایی که تنها تایرل مالاسیا به کار گرفته شده است، انتخاب او انتخاب هابسون بود. مزیت این کار این بود که این بازیکن 52 ساله می‌توانست برای اولین بار گروهی را ببیند که وقتی 35 امتیاز از سیتی عقب بود، به طرز بدی شکست خورد و تنها کاپیتان تایید شده، هری مگوایر، به دلیل ضربه زدن غایب بود.

تمرین عصر دوشنبه اینجا آموزنده بود. تن هاگ در مورد تمرین بازیکنان بی امان بود، خواه این فعالیت یک روندوی بزرگ – شامل دایره مرکزی – یک بازی کوچک و یا یک مسابقه تمام عیار حمله در مقابل دفاع باشد. شاید این باعث شد که واران و لیندلوف در خط 18 قدم لیورپول قرار بگیرند، زمانی که فرد پس از چند فریب اولیه سانچو توپ را از دست داد: این بالاترین پرس بالا بود.

سانچو تیزبین ترین بازیکن یونایتد بود. یکی از تله‌های پشت مچ پا با پای دیگرش “اوه!” همانطور که سانتر بعدی نیز انجام داد، اگرچه مک تومینای نتوانست آن را به دو تبدیل کند. فرد برای تاج گذاری یک سکانس تاثیرگذار دیگر انجام داد. این شامل مک تومینای، فرناندز و سانچو بود که توپ را به داخل محوطه انداختند. مارسیال توسط جو گومز خنثی شد، اما زمانی که مالکیت توپ به فرد رسید، آلیسون را به طرز مجللی شکست داد.

نیم ساعت رسید. کلوپ 10 تغییر اول خود را انجام داده بود و بلافاصله نتیجه معکوس داد زیرا تیم جدید (بار آلیسون) سرد شده بود. ریس ویلیامز توسط مارسیال جیب بری شد و با پیشروی دروازه بان، یک بار دیگر با یک چیپ یونایتد شکست خورد.

در نیمه دوم، تن هاگ 10 بازیکن بیرون زمین خود را تغییر داد (کلوپ آلیسون را به جای آدریان عوض کرد). الکس تلس، یک مدافع چپ در دفاع میانی؛ و مالاسیا اولین و مدافع چپ در موقعیت مناسب خود. مالاسیا وقتی توپ را از روی الکس اکسلید چمبرلین زد، تیغ تیغی نشان داد.

آخرین صورت فلکی کلوپ شامل اندی رابرتسون، ترنت الکساندر-آرنولد، ویرجیل ون دایک، تیاگو آلکانتارا، محمد صلاح و داروین نونیز بود که این تیم را به یک تیم معتبر تبدیل کرد. اما این یک جوان به نام تام هیل بود که اریک بیلی را دزدید و سعی کرد تیاگو را قبل از اینکه بازیکن ساحل عاج توپ را از بین ببرد.

سهم نونیز این بود که تام هیتون را مهار کند و شانس دیرهنگام را از بین ببرد، اما در حالی که لیورپول به یونایتد ختم می‌شد، صلاح نزدیک می‌شد، کارنامه کلی آن‌ها عبارت «خاموش» بود.

برای تن هاگ و مردانش اینطور نیست: چهارمین آنها با حرکت خیره کننده بیلی به دست آمد که مدافع میانی را وارد نیمه حریف کرد. Facundo Pellistri بازی را در اختیار گرفت، پاس‌ها را با آماد دیالو عوض کرد و کار را تمام کرد.

اما همانطور که مدیر جدید اعلام کرد، این فقط کوچکترین شروع است. تن هاگ گفت: “لیورپول در سه تیم بازی می کند.” آنها در قوی ترین حالت خود نبودند، بنابراین ما نباید این نتیجه را دست بالا ارزیابی کنیم. ما باید مراقب باشیم. اما، با این حال، من چیزهای واقعاً خوبی را دیده ام و چیزی که می بینید این است که ما خلاقیت و سرعت بالایی داریم، بنابراین پتانسیل داریم.”