اجماع سبز محافظه‌کاران در حال شکستن است – این رقابت رهبری می‌تواند پایان خالص صفر باشد | هلنا هورتون

تیآخر هفته او، از یک محافظه‌کار سرشناس سبز با من تماس گرفت و به من گفت که استفاده از عبارت “صفر خالص” را در مقالات و توییت‌هایم درباره انتخابات رهبری متوقف کنم. او گفت که خیلی سمی شده است.

اگرچه این تکان دهنده بود، اما کاملاً غیرمنتظره نبود. هیچ یک از نامزدهای رهبری تاکنون موارد مثبتی را برای مشاغل سبز و انرژی های تجدیدپذیر ارزان ارائه نکرده اند. در عوض، تنها کسانی که در مورد تغییرات آب و هوایی صحبت می کنند، جنگجویان فرهنگی سوئلا براورمن و کیمی بادنوک هستند که می خواهند اهداف خالص صفر را از بین ببرند.

به عنوان خبرنگاری که فضایی را که محیط و سیاست با هم تداخل دارند پوشش می‌دهد، با احساس غرق شدن این اتفاق را تماشا کرده‌ام، زیرا می‌دانم بدترین پیش‌بینی‌هایم ممکن است محقق شود. تعهدات صفر خالص ما می تواند بدون رضایت رای دهندگان کنار گذاشته شود زیرا کاندیدای رهبری تصمیم می گیرد آن را کنار بگذارد.

فقط سه سال پیش، در دولت ترزا می، سیاست عدم انتشار گازهای گلخانه ای بیش از آنچه که ما تا سال 2050 جذب می کنیم، به تصویب رسید. تقریباً هر کافه محافظه‌کار، تعداد کمی از آن‌ها، از این حمایت حمایت می‌کردند. بعداً در سال 2019، هر یک از نمایندگان مجلس بر روی یک مانیفست صفر خالص به رهبری بوریس جانسون، که چشم‌اندازی نابخردانه از اقتصاد سبز داشت، ایستادند و از ارائه دیدگاه پس از برگزیت از بریتانیا به عنوان یک رهبر جهانی در صحنه جهانی هیجان‌زده بودند. در اجلاس محیط زیست سازمان ملل متحد Cop26 در سال بعد.

حتی کسانی در فضای سبز که به محافظه کاران رای نمی دهند با اکراه گفتند که بسیاری از سیاست های ارائه شده بسیار خوب بودند. اما در زیر همه اینها، یک کمپین آهسته و خزنده توسط یک گروه دست راستی زیرک از نمایندگان مجلس وجود دارد که همکاران کلیدی خود را به دلیل شکاک به آب و هوا جلب کرده اند.

پس از پیروزی برگزیت، استیو بیکر، نماینده ویکامب، اجماع دلپذیر دیگری را برای شکستن پیدا کرد – توافق صفر خالص. بیکر، که فرماندهی گروه قدرتمند ERG را برعهده دارد که نقش مهمی در پیشبرد یک برگزیت دارد، به یکی از متولیان اندیشکده بدبین به اقلیم، بنیاد سیاست گرمایش جهانی تبدیل شد. او سپس به همراه همکار کریگ مکینلی، گروه بررسی Net Zero را در پارلمان راه اندازی کرد و آن را در صفحات تلگراف راه اندازی کرد و حدود 20 نماینده را برای ثبت نام دعوت کرد. آنها گفتند که می خواهند خالص صفر را زیر سوال ببرند و استدلال کردند که خیلی گران است.

این زنگ خطر را برای من به صدا درآورد، و بنابراین در فوریه امسال، همکارم مت تیلور و من آن را بررسی کردیم و متوجه شدیم که این گروه برای ماه‌ها در حال لابی‌گری با نمایندگان دیگر مجلس بوده‌اند و به آرامی تلاش می‌کردند تا اجماع آب و هوایی را از بین ببرند. ما هشدار دادیم که محافظه‌کاران در حال لغزش به جنگ فرهنگی اقلیمی هستند، مشابه جنگی که بر سر برگزیت داشتند.

در آن زمان، برخی از فعالان سبز به من سرزنش کردند و اشاره کردند که اکثریت محافظه‌کاران در آن زمان می‌خواستند به صفر خالص برسند و نیمی از پشتیبان‌ها در شبکه محافظه‌کار محیط زیست هستند، انجمنی که متعهد به سیاست‌ها و اهداف خالص صفر است.

اما در حین پوشش در کمپین برگزیت، دیده بودم که چگونه یک اتحاد کوچک و زیرک از مبارزان جناح راست می تواند گروه بزرگی را از اجماع رضایتمندانه در گرد و غبار رها کند.

می ترسم این اتفاق افتاده باشد. در حالی که جناح ضد صفر خالص برای ماه‌ها نقشه می‌کشد و نامزدهایی را پیدا می‌کند که در ازای حمایت، صفر خالص را کنار می‌گذارند، جناح سبز بزرگ‌تر فرض کرده است که صفر خالص یک امر مسلم است. با ضعیف شدن و سقوط بوریس جانسون، بدبینان آب و هوا در پشت صحنه برای یافتن جانشینی کار می کردند که سیاست های سبز او را کنار بگذارد. اما جناح سبز همان نبرد را نمی جنگید. این آخر هفته، متوجه شدم که هنوز در تلاش برای یافتن نامزدی برای ثبت نام در تعهدات محیط زیستی که در مانیفست محافظه کار 2019 وجود دارد، بود. در همین حال، گفتگو پیرامون آب و هوا تحت سلطه براورمن و بادنوک بوده است.

در حین گزارش در این مورد، من با کمپین Braverman/Baker درباره تاکتیک‌های آنها صحبت می‌کردم تا تلاش کنم و بفهمم چه اتفاقی افتاده است. آنها با من موافقند که جناح سبز هنوز پیام مثبت منسجمی را منتشر نکرده است. بیکر ساختاری برای مبارزات انتخاباتی به نام «چرا/چه/چگونه/چه-اگر» دارد که به همه این سؤالات پاسخ می دهد. او می‌گوید رقبای او «شکست می‌خورند زیرا پاسخ‌های ناکافی در مورد چگونگی و چرایی دارند» و افزود: «هیستریک یک استراتژی بقا نیست».

راست میگه مشابه آنچه که پیام‌های کمپین باقی ماندن تا حد زیادی منفی بود، با فرض اینکه مورد مثبت ماندن در اتحادیه اروپا از قبل اجماع ثابت شده بود، اعضای محافظه‌کار و نمایندگان مجلس هیچ مورد مثبتی را برای خالص صفر نشنیده‌اند. این زبان درباره مشاغل بهتر و صورت‌حساب‌های ارزان‌تر نیست، بلکه درباره خطرات و خطرات تغییرات آب و هوایی آینده است.

و نتیجه؟ صفر خالص پشت سر گذاشته شده است. این امر از شیوه رقابت رهبری آشکار است. مایکل گوو که بسیاری او را یکی از سبزترین محافظه‌کاران می‌دانند، از Badenoch حمایت می‌کند. حتی به نظر می رسد که او کشتی را رها کرده است. جرمی هانت، که ظاهراً یکی از نامزدهای مرکزگراتر است، در کنار استر مک وی، که در گروه بررسی خالص صفر بیکر است، نامزد می شود.

به طرز افسرده‌ای، لیز تراس آزادی‌خواه توسط بسیاری از محافظه‌کاران سبز به‌عنوان آخرین امیدشان یاد می‌شود. در حالی که او در زمان نگارش به تعهد مانیفست صفر خالص متعهد نبوده است، اما محافظه‌کاران سبز از جمله ویکی فورد و سیمون کلارک از او حمایت می‌کنند، که هر دوی آنها حمایت او از Cop26 را یکی از دلایل حمایت از او ذکر کرده‌اند.

در حالی که بعید است بادنوک و براورمن به دو مرحله نهایی برسند، نامزدهایی از جمله ریشی سوناک برای حمایت آنها – و همراه با حمایت نمایندگان پارلمان که از آنها حمایت می کنند – رقابت خواهند کرد. این نگرانی است. اینکه یک رهبر حزب محافظه کار ممکن است تعهدات اقلیمی را برای به دست آوردن قدرت کنار بگذارد.

محافظه‌کاران سبز واقعاً باید نامزدها را در این موقعیت قرار دهند، به شرطی که از سیاست‌های اقلیمی مثبت حمایت کنند، عقب بمانند و دو نامزد نهایی را وادار کنند که برای حمایت از آنها مبارزه کنند. اما از صحبت‌های من با محافظه‌کاران سبز، آن‌ها به‌طور باورنکردنی آشفته و ضعیف به نظر می‌رسند، و بر سر این که آیا از عبارت «صفر خالص» استفاده کنند یا نه، بحث و جدل کرده‌اند.

تمام این بی‌سازمانی و آشفتگی منجر به یک کمپین رهبری شده است که می‌تواند تعهدات آب و هوایی این کشور را از بین ببرد و به رویای صفر خالص پایان دهد. ما فقط Cop26 را رهبری کردیم. اگر شکست بخوریم، می‌تواند راه را برای دیگران هموار کند. جای تعجب نیست که جناح سبز حزب گیج و وحشت زده است. آینده قابل سکونت این سیاره می تواند بر روی شانه های آنها باشد. چه فکر ترسناکی