آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار جهان پایگاه خبری آبان نیوز ، 
پنجاه قربانی تازه شناسایی شده روز دوشنبه در بوسنی در حالی که هزاران نفر برای بزرگداشت سالگرد کشتار سربرنیتسا در سال 1995 گرد هم آمدند – تنها نسل کشی اروپا پس از هولوکاست – تجلیل و به خاک سپرده شدند.
اجساد 47 مرد و سه پسر نوجوان، 27 سال پس از قتل، در گورستانی در حومه سربرنیتسا به خاک سپرده شد. آنها به بیش از 6600 قربانی دیگر قتل عام می پیوندند که قبلاً در آنجا دفن شده بودند.
ادریز مستوفیچ در مراسم تشییع جنازه دسته جمعی شرکت کرد تا بقایای جزئی پسرش سلیم را دفن کند. او 16 ساله بود که در ژوئیه 1995 در سربرنیتسا هنگام تلاش برای فرار از شهر که توسط نیروهای صرب بوسنی در ماه های پایانی جنگ 1992-1995 بوسنی تسخیر شده بود، کشته شد.
مصطفیچ گفت: “پسر بزرگتر من، انیس، نیز کشته شد. ما او را در سال 2005 دفن کردیم. اکنون سلیم را دفن می کنم.”
“[Forensic experts] جمجمه اش را پیدا نکرده اند همسرم سرطان گرفت و مجبور شد تحت عمل جراحی قرار بگیرد، فقط نمی‌توانستیم بیشتر از این صبر کنیم تا استخوان‌هایی را که پیدا کردیم دفن کنیم تا حداقل بدانیم قبر آنها کجاست.
“وقتی قبری برای بازدید داشته باشی آسانتر است”
کشتار سربرنیتسا اوج خونین جنگ بوسنی بود، که نتیجه تجزیه یوگسلاوی بود که احساسات ملی گرایانه و جاه طلبی های سرزمینی را آزاد کرد که سه گروه قومی اصلی در این کشور – بوسنیایی ها، صرب ها و کروات ها – را در برابر یکدیگر قرار داد.
در ژوئیه 1995، نیروهای صرب بوسنی منطقه امن سربرنیتسا تحت حفاظت سازمان ملل را تسخیر کردند، که در آن زمان تقریباً بوسنیایی‌هایی از شهر و روستاهای مجاور که به آنجا پناه می‌بردند، جمعیت داشت.
نیروهای ارتش جمهوری صربسکا (VRS) حداقل 8000 مرد و پسر بوسنیایی را از همسران، مادران و خواهرانشان جدا کردند و در طی سه روز آنها را در محل یا شهرهای مجاور اعدام کردند.
برخی از کسانی که سعی در فرار داشتند در جنگل های اطراف شهر تعقیب شدند، جمع شدند و به قتل رسیدند.
عاملان سپس اجساد قربانیان خود را در گورهای دسته جمعی شخم زدند. برخی از آنها بعداً با بولدوزر حفر شدند و بقایای آنها را در میان سایر مکان‌های دفن پراکنده کردند تا شواهد جنایات جنگی خود را پنهان کنند.
در طول این فرآیند، بقایای نیمه تجزیه شده از هم جدا شدند. اعضای بدن، گاهی به کوچکی یک استخوان انگشت، هنوز در گورهای دسته جمعی در اطراف سربرنیتسا — و همچنین در سایر مناطق کشور — یافت می شوند و از طریق تجزیه و تحلیل سخت DNA در کنار هم قرار می گیرند و شناسایی می شوند.
پس از شناسایی بقایای اجساد، آنها را به بستگان خود بازگردانده و در مرکز یادبود و گورستان در خارج از سربرنیتسا در هر 11 ژوئیه – سالگرد روز آغاز کشتارها در سال 1995 – دفن می شوند.
مانا آدموویچ، که همسر و بسیاری از اقوام مرد دیگر خود را در این کشتار از دست داد، از جمله کسانی بود که در مراسم بزرگداشت روز دوشنبه در سربرنیتسا شرکت کرد. آدموویچ بقایای جزئی شوهرش را پیدا کرد و سال‌ها پیش او را دوباره دفن کرد، اما گفت که او “باید هر 11 جولای در سربرنیتسا باشد”.
او در حالی که در میان قبرها در گورستان بزرگ و در حال گسترش یادبود نشسته بود و سنگ مرمر سفید شوهرش را در آغوش می‌گرفت، گفت: «وقتی قبری دارید راحت‌تر است، مهم نیست که چقدر استخوان در آن دفن شده باشد».
یک دیپلمات هلندی به خاطر نقش صلحبانان سازمان ملل عذرخواهی کرد
در دو سال گذشته، به دلیل همه‌گیری COVID-19، تنها تعداد نسبتا کمی از بازماندگان اجازه داشتند در مراسم بزرگداشت سالانه و تشییع جنازه قربانیان در سربرنیتسا شرکت کنند. اما با برداشته شدن محدودیت‌ها، ده‌ها هزار نفر از جمله بسیاری از دیپلمات‌ها و مقامات بلندپایه روز دوشنبه در آن شرکت کردند.
وزیر دفاع هلند، کاجسا اولونگرن، در مراسم بزرگداشت قبل از تشییع جنازه، از بازماندگان سربرنیتسا به خاطر شکست نیروهای حافظ صلح هلندی سازمان ملل در جلوگیری از کشتار 1995 عذرخواهی کرد.
اولونگرن گفت: «جامعه بین‌المللی در ارائه حمایت کافی از مردم سربرنیتسا ناکام ماند و به‌عنوان بخشی از آن جامعه، دولت هلند مسئولیت وضعیتی را که در آن شکست رخ داد، بر عهده دارد و به همین دلیل ما عمیق‌ترین عذرخواهی خود را ابراز می‌کنیم».
گردان حافظان صلح هلندی، یا داچ بات، از سوی سازمان ملل مأموریت یافت تا از غیرنظامیان در منطقه امن سربرنیتسا محافظت کند.
با این حال، به دلیل عدم هماهنگی با رهبری UNPROFOR و ترس از وارد شدن به درگیری آشکار با نیروهای صرب بوسنی، نیروهای حافظ صلح به VRS اجازه دادند تا در ژوئیه 1995 جنایات را انجام دهد.
کشتار سربرنیتسا تنها رویداد جنگ بوسنی بود که از نظر قانونی به عنوان نسل کشی تعریف شد. خود جنگ بیش از 100000 کشته بر جای گذاشت.
“اهمیت مهم برای همه کسانی که وجدان دارند”
از زمان پایان جنگ، دادگاه کیفری بین‌المللی یوگسلاوی سابق سازمان ملل در لاهه و دادگاه‌های بالکان نزدیک به 50 نفر از مقامات صرب بوسنی را در زمان جنگ – از جمله رهبر زمان جنگ آنها رادوان کاراجیچ و فرمانده نظامی او، راتکو ملادیچ – به موارد بیشتری محکوم کرده‌اند. بیش از 700 سال زندان برای قتل های سربرنیتسا.
در دادگاه بین‌المللی کیفری، کاراجیچ و ملادیچ هر دو به اتهام نسل‌کشی و سایر جنایات جنگی به حبس ابد محکوم شدند.
با این حال، علیرغم شواهد غیرقابل انکار آنچه اتفاق افتاده توسط تیم های بین المللی تحت رهبری سازمان ملل و کارشناسان داخلی جمع آوری شده است، اکثر رهبران صرب در بوسنی و صربستان همسایه به کم اهمیت جلوه دادن یا حتی انکار کشتار سربرنیتسا ادامه می دهند و از کاراجیچ و ملادیچ به عنوان قهرمانان تجلیل می کنند.
مناخیم روزنسفت، مشاور عمومی کنگره جهانی یهود نیز روز دوشنبه در جمع عزاداران سخنرانی کرد.
او گفت که بزرگداشت نسل‌کشی سربرنیتسا برای همه کسانی که به حقوق بشر بین‌المللی اهمیت می‌دهند، برای همه کسانی که وجدان دارند، اهمیت بسیار زیادی دارد.
روزن‌سافت گفت: «بسیار حیاتی» است که جامعه بین‌المللی هر 11 ژوئیه نسل‌کشی سربرنیتسا را به طور رسمی جشن بگیرد «نه فقط به خاطر احترام به قربانیان آن، بلکه به عنوان یک اقدام متقابل عمومی در برابر تلاش‌های مکرر برای انکار این نسل‌کشی».
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
