‘نول! نوله!: دادگاه مرکز اولین گام ها را برای در آغوش گرفتن جوکوویچ برداشته است ویمبلدون 2022

آنواک جوکوویچ هفتمین عنوان قهرمانی خود در ویمبلدون را تمام می کرد، با عملکردی سرسختانه و سبک در مقابل نیک کیرگیوس، او شروع به تجربه یک حس ناآشنا کرد: یک طغیان خود به خودی از محبت.

این مرد 35 ساله هرگز یکی از عزیزان دادگاه مرکز نبوده است. نه در دوران راجر فدرر، اندی موری و رافائل نادال. اما در حالی که کیرگیوس روی طناب در نقطه مسابقه بود، شعارهایی که با جعبه او شروع شده بود – “نول! نوله!» – مانند یک ویروس رشد و تکثیر شد. او لبخند زد. سر تکان داد. سپس با عزم یک جلاد به پایان رسید.

آنچه را که در مورد جوکوویچ دوست دارید بگویید – و بسیاری پس از اخراج او از استرالیا به دلیل موضع ضد واکسی جنجالی اش این کار را کردند. اما در زمین عدم تمایل او به خم شدن یا سگک زدن، جذب مکرر آتش حریفان و پاسخ دادن به آن با کینه بیشتر، او را به یک تنیس باز جهنمی تبدیل می کند. او هرگز عاشق نخواهد شد. اما او به حق می ترسد.

بعد از 30 دقیقه Kyrgios آماده و مسلط بود. اما دلیلی وجود دارد که جوکوویچ 21 عنوان قهرمانی گرند اسلم را کسب کرده است. او دارای یک توانایی ماوراء طبیعی برای معکوس کردن حرکت است، در زمانی که تراشه‌ها به شدت پایین می‌آیند، تصمیم عمیق‌تری به دست می‌آورد، تا یک مسابقه تنیس را به مبارزه تا سرحد مرگ تبدیل کند. دست‌هایش را قطع کنید و شک می‌کنید که صرب راکتش را نیمه بلعیده، محکم گاز بگیرد و به تاب خوردن ادامه دهد.

چیزی که این پیروزی 4-6، 6-3، 6-4، 7-6 (3) را خاص تر کرد این بود که جوکوویچ به این فکر می کرد که آیا هرگز به بهترین حالت خود بازخواهد گشت. او گفت: «ماه‌های اول امسال روی من تأثیر گذاشت. از نظر روحی و روانی در وضعیت خوبی قرار نداشتم. فشار زیادی را احساس کردم. این باعث آشفتگی در درون من شد. من فقط به زمان نیاز داشتم تا طوفان را تحمل کنم.»

او با طوفانی متفاوت در برابر کیرگیوس روبرو شد، کسی که به جای غرق شدن در اعصاب در اولین فینال گرند اسلم خود مانند بسیاری از فانی ها، بلافاصله مرکز کورت را با مجموعه ای از بهترین موفقیت های خود پذیرفت. Aces با سرعت سوپراسپرت و در زوایای غیرممکن از کنار صرب عبور کرد. فورهندها دیوارهای پشتی را به صدا درآوردند. و سرویس های زیر بغل، موچین بین پاهای او و دراپ شات هایی به ظریفی یک پر با مهارت یک استادکار انجام شد.

جوکوویچ به‌عنوان بزرگ‌ترین بازیکن بازی مورد تحسین قرار می‌گیرد. با این حال، در آن ست ابتدایی، او تنها توانست پنج امتیاز را در هنگام رویارویی با سرویس کیرگیوس به دست آورد. در این مرحله استرالیایی ترسناک را با لطیف، جسور و عالی ترکیب می کرد. این یک آهنگ رعد اسا بود که توسط پاستورال بتهوون ساخته شده بود.

کیرگیوس اعتراف کرد: “من در ست اول جهنمی بازی کردم و خودم را در موقعیتی قرار دادم که بتوانم بازی را خفه کنم.” اما او واقعاً آهنگساز است. عجیب است، احساس می کردم او هیچ کار شگفت انگیزی انجام نداده است. اما در لحظات بزرگ، فقط احساس می‌کرد که هیچ‌وقت سر و صدا نمی‌کرد. احساس می کنم این بزرگترین قدرت اوست.»

بسیار مهم در ست دوم، جوکوویچ شروع به خواندن هویتزرهای 130 مایل در ساعت کیرگیوس کرد، قدرت آنها را جذب کرد و با علاقه آنها بازگشت. این بدان معنی بود که فینال اکنون با شرایط جوکوویچ برگزار می شد، با رالی های پایه، فشار دادن ریه های حریف و در نهایت شکست روحیه او.

جوکوویچ پس از آن گفت: «از ابتدا، چیز زیادی را از دست ندادم. این بخشی از استراتژی بود که آشکارا بازی کردن با کسی که بسیار با استعداد و پر زرق و برق است مانند نیک، که یکی از بهترین، اگر نگوییم بهترین، سرویس‌های ما در بازی را دارد. امروز گاهی اوقات ناامید کننده بود، فقط دیدن توپ ها که از کنار آنها عبور می کنند.

با تغییر حرکت، نگرش کیرگیوس نیز تغییر کرد. در ابتدا پانک راک تنیس بهترین رفتار خود را داشت. اما وقتی شروع به احساس لغزش کبریت کرد، یک یا دو بمب اف‌بی را جلوی شاهزاده جورج انداخت – و از جعبه او انتقاد کرد.

در نتیجه 5-3 در ست دوم، استرالیایی سه امتیاز شکست داشت و همه آنها را شکست داد. اما به جای تشخیص اشتباهات خود، تیمش را مقصر دانست. او فریاد زد: “این عشق 40 بود، لعنت به آن.” «آیا این یک لحظه به اندازه کافی بزرگ نیست، شما یک لحظه بزرگتر می خواهید؟ آیا به اندازه کافی برای شما بزرگ است؟»

به نظر می‌رسید که کیرگیوس از مرز خطرناکی بین نیازمند بودن و اجبار بودن عبور می‌کند، اما به زودی یک عامل تحریک‌کننده دیگر پیدا کرد زیرا او دو بار به داور از زن جوانی که بر سر او فریاد می‌زد شکایت کرد. او گفت: “این کسی است که به نظر می رسد 700 مشروب خورده است، برادر.” او در وسط موضوع به صحبت کردن با من ادامه می دهد. او مست است.»

پس از مدت کوتاهی، زمانی که یک معترض فریاد زد “پنگ شوای کجاست؟” بازی دوباره به هم خورد. و قبل از اینکه از مرکز دادگاه بیرون بیایند، تابلویی را با همان پیام در دست گرفت. این فعال، درو پاولو، بعداً تیم امنیتی ویمبلدون را متهم کرد که او را قبل از بیرون انداختن از زمین، روی زمین کشتی گرفته است.

جوکوویچ در یک فضای تب‌دار فزاینده، خنک ماند. و با این پیروزی به یک قهرمانی ویمبلدون فدرر و یک اسلم پشت سر نادال می رسد. و واضح است که او هیجان شکارچی را برای تعقیب و گریز حفظ می کند. او با لبخند گفت: «برای پایان کارم عجله ندارم. من می‌خواهم بدنم را برای رقابت با اسلحه‌های جوان سالم نگه دارم.»

البته، از آخرین باری که ویمبلدون در سال 2019 در مقابل تماشاگران کامل بازی شد، چیزهای زیادی تغییر کرده است. راجر فدرر یک پای خود را از در بیرون زده است. سرنا ویلیامز هم همینطور رافائل نادال، به خاطر رنسانس اواخر دوران حرفه ای خود، دائماً با آسیب دیدگی می جنگد. اما جوکوویچ مرد آهنین نهایی تنیس باقی می ماند و گرند اسلم های بیشتری را دنبال می کند و بالاترین صندلی پانتئون را دنبال می کند. و با وجود تمام انتقاداتی که او در داخل و خارج از زمین با آن مواجه است، بقیه فقط سر و صدا هستند.