بن رایان، بازیکن جسور برنتفورد، یک حرکت فوتبالی نادر برای یادگیری از راگبی انجام می دهد | برنتفورد

اسشش سال پیش، پس از اینکه بن رایان مربی یک تیم فیجی متشکل از باربران هتل و یک رئیس زندان بود و طلای هفتگانه راگبی المپیک را به دست آورد، با توجه به بالاترین افتخاری که کشور جزیره می تواند به او بدهد، زمینی به مساحت سه جریب در جنوب اقیانوس آرام دریافت کرد. به زودی صورت او را که روی اسکناس ها و سکه های یادبود نقش بسته بود کشف کرد. کاری که با بی حقوقی رایان شروع شد و در اتوبوس برای بردن تیم به تمرینات بنزین می‌رفت، با پیروزی فوق‌العاده‌ای در ریودوژانیرو به پایان رسید و پس از آن او از برنامه‌های خود برای استراحت با بازی گلف و تماشای برنتفورد گفت. مدت زیادی است که دارنده بلیت فصلی بوده است.

برنتفورد پس از اینکه اواخر ماه گذشته به عنوان مدیر عملکرد نخبگان باشگاه منصوب شد، اکنون محل کار رایان است. در پنجره نقل و انتقالات تابستانی که برنتفورد امیدوار است خریدهای چشم نواز آرون هیکی، مدافع کناری 20 ساله گلاسوژی از بولونیا و کین لوئیس پاتر، مهاجم 21 ساله هال را تکمیل کند. ورود رایان با توجه به کمبود گرده افشانی متقابل بین فوتبال و سایر ورزش‌ها، شاید جذاب‌تر باشد.

چندین باشگاه لیگ برتر نسخه هایی از مدیران عملکرد دارند – هفته گذشته تاتنهام، گرتار استینسون، مدافع سابق بولتون را به چنین سمتی منصوب کرد – اما تعداد کمی از آنها تجربه خارج از فوتبال دارند، با سیمون تیمسون، که در نقشی مشابه از انجمن تنیس روی چمن دو به منچسترسیتی پیوست. سال‌ها پیش و روی کریکت و اسکلت کار کرده است، یک استثنای نادر. در چمپیونشیپ، پاتریک ویلسون اخیراً پس از دوره‌های راگبی اتحادیه با باث و مانستر، به عنوان سرپرست عملکرد فیزیکی به کاردیف پیوست.

نوآوری در برنتفورد چیز جدیدی نیست، باشگاهی که همیشه آماده کشف راه های مختلف است. در سال 2015، آنها جیانی ویو، مربی ایستگاهی را که سال گذشته به ایتالیا کمک کرد تا قهرمان اروپا شود را از میلان به خدمت گرفتند و فصل بعد آنها اولین باشگاه بریتانیایی شدند که با توماس گرونمارک، اولین مربی حرفه‌ای پرتاب توپ در جهان کار کرد. از زمانی که با لیورپول کار کردم.

ویو قرار است به کادر آنتونیو کونته در تاتنهام بپیوندد و یکی دیگر از مربیان پیشین برنتفورد، نیکلاس جوور، پس از دو سال حضور در منچسترسیتی، در آرسنال حضور دارد. بازیکنان و کارکنان آنها همچنین با یک مربی خواب، آنا وست، و روانشناس مایکل کالفیلد همکاری نزدیکی دارند. در سال 2016 آنها آکادمی خود را به نفع مدل B-Tam تعطیل کردند اما برنامه هایی برای راه اندازی مجدد آن پس از تغییر قوانین اخیر لیگ برتر در دست اجراست.

روزهای اولیه برای رایان است، اما برنتفورد مطمئن است که انتصاب این بازیکن 50 ساله، که با انگلیس اسپورت و فدراسیون راگبی فرانسه نیز کار کرده است، مثمر ثمر خواهد بود. برنتفورد معتقد است رایان، یکی از بیش از 200 متقاضی، وارد چارچوب موجود خود می شود و آن را کارآمدتر می کند.

باشگاه غرب لندن مایل بود فردی را با سابقه کاری در محیطی با عملکرد بالا و فراتر از فوتبال منصوب کند و ارزش رایان را با توجه به سوابق او که بتواند با توماس فرانک، سرمربی دانمارکی برنتفورد همدلی کند، تشخیص دهد. به رایان آزادی داده شده است که در تلاش باشگاه برای بهبود عملکرد بازیکنان و کارکنان سنگ تمام بگذارد. روسای علوم ورزشی، پزشکی و عملیات فوتبال از رایان گزارش می دهند که مانند فرانک به مدیر فوتبال فیل گیلز گزارش می دهد.

برای رایان، چند روز اول عمدتاً شامل آشنایی با همکارانش بوده است، اما یکی از اولین چیزهایی که او درگیر آن است، اطمینان از انتقال برنتفورد به یک مرکز آموزشی جدید و بهبودیافته در پایگاه جرسی رود آنها در غرب لندن است که مانع از اجرا در اواسط لندن نخواهد شد. -فصل

رایان در پاسخ به این سوال که آیا امکان انتقال مهارت‌ها بین فوتبال و راگبی بعد از یک جلسه در AFC Wimbledon در آستانه فصل گذشته وجود دارد، گفت: “گاهی اوقات شخصی که از ورزش دیگری وارد می‌شود، دیدگاه متفاوتی به شما می‌دهد. بستگی به پیشینه شما دارد، اما فکر می‌کنم گاهی اوقات می‌تواند تفکر شما را تازه کند. به عنوان مربی، همه ما می خواهیم کنجکاو باشیم.”

شاید مهم‌ترین انتقال از راگبی به فوتبال، ورود سر کلایو وودوارد به ساوتهمپتون در سال 2005 بود، آزمایشی جسورانه توسط رئیس وقت، روپرت لو، برای ارتقای عملکرد در تمام بخش‌های باشگاه، از جمله آکادمی مورد احترام آن‌ها. گرت بیل، الکس آکسلید چمبرلین، تئو والکات، آدام لالانا و لوک شاو را توسعه دادند. وودوارد که انگلیس را به تنها قهرمانی جام جهانی راگبی هدایت کرد، در 13 ماه پرتلاطم بین چهار عنوان مختلف دست و پنجه نرم کرد.

لو به یاد می آورد: «حیف شد که او دیگر آنجا نبود. «مقاومت وجود داشت، اما آن چیزی بود که من آن را به‌عنوان بی‌گناهی گنگ توصیف می‌کردم تا درگیری آشکار. دنیای فوتبال خوشش نمی آمد و نمی پسندد افرادی از خارج از فوتبال وارد شوند.

لو فوتبال را به عنوان “صنعت لودیت” توصیف می کند، اما می گوید بازیکنان جوان تر معمولاً برای کار با وودوارد، که برای اولین بار به عنوان مدیر اجرا منصوب شد، بازتر بودند. وودوارد در زمینه تجزیه و تحلیل و دستاوردهای حاشیه ای که این روزها ممکن است از منظر دیگری دیده شود، بسیار بزرگ بود. او اهمیت بیودینامیک در ضربات پنالتی را بررسی کرد و تمرینات چشمی را برای بهبود رفلکس بازیکنان در سانترهای داخل محوطه معرفی کرد.

لو می‌گوید: «وقتی کلایو را آوردم، همه‌جوری می‌گفتند که من کسی را با توپ بد شکل و این‌جور آشغال‌ها وارد می‌کنم. “اما ساختار یک تیم موفق، مهم نیست که هاکی باشد یا راگبی، جوهر ورزش های تیمی بسیار شبیه است.”

لو می‌گوید انتصاب رایان توسط برنتفورد در دوره‌ای که صنعت این دیدگاه را تبلیغ می‌کند که خرج کردن پول مساوی جاه‌طلبی است، روشن‌کننده است. این حس در بازی وجود دارد که ممکن است باشگاه‌های بیشتری نیز از این روند پیروی کنند. لو می‌گوید: «من همیشه فکر می‌کردم که مدیریت خوب باید همیشه بر اندازه کیف پول مردم باشد و این جوهره چیزی است که فوتبال انگلیس باید برای رسیدن به آن تلاش کند. برنتفورد مستحق اعتبار زیادی است. آنها نمونه فوق العاده ای هستند از اینکه چگونه یک باشگاه می تواند نشان دهد که مهم ترین عنصر مدیریت است و نه پول.