محورها، دلتنگی و عملکرد: چگونه از بوریس جانسون در پایتخت‌های اروپا یاد می‌شود | بوریس جانسون

هواداران بوریس جانسون هفته گذشته از میراث او به عنوان مجری صعودی اراده مردم بریتانیا در برابر تکنوکرات های اروپایی دفاع کردند.

واقعیت کارنامه دیپلماتیک او در طول شش سال ریاست جمهوری، ابتدا در وزارت خارجه و سپس در خیابان داونینگ 10، نسبتاً متفاوت است. مذاکره کنندگان در بروکسل، اتونی قدیمی را انعطاف پذیرتر از آنچه انتظار داشتند، یافتند.

با وجود همه آنچه که جانسون پس از سال‌های سخت ترزا می برای «انجام برگزیت» اعتبار قائل شد، برای کسانی که پشت میز مذاکره در بروکسل نشسته بودند، واضح بود که مذاکره‌کنندگان کلیدی بریتانیا ترجیح می‌دادند که نخست‌وزیر را از مذاکرات واقعی دور نگه دارند.

وقتی جانسون با همتایان خود در کمیسیون اروپا، رئیس جمهور اورسولا فون در لاین یا سلف او ژان کلود یونکر صحبت می کرد، معمولاً به چیزی جز تشویق لفاظی برای دستیابی به توافق منجر نمی شد.

اما می‌تواند به ناراحتی آشکار مذاکره‌کنندگان خود منجر به تغییر ناگهانی مواضع بریتانیا شود: جانسون ناگهان به سمت پذیرش استدلال‌های اتحادیه اروپا حرکت می‌کند و مربی و اسب‌ها را در موقعیت تیم خود می‌راند.

گئورگ ریکلس، مشاور دیپلماتیک مذاکره کننده ارشد اتحادیه اروپا، میشل بارنیه، به یاد می آورد که یک لحظه مهم در اکتبر 2019 بود. جانسون ترزا می را با این قول برکنار کرده بود که ترتیبات معروف «بک استاپ» او را برای اجتناب از مرز در جزیره ایرلند پاره خواهد کرد.

اما به‌عنوان نخست‌وزیر، جانسون اکنون در یافتن جایگزینی دست و پا می‌زند و پارلمان اجازه نمی‌دهد او بدون توافق اتحادیه اروپا را ترک کند. جانسون در Wirral با لئو وارادکار تائوس ایرلندی ملاقات کرد – و فولد کرد. جانسون انعطاف‌پذیری سیاسی – یا فقدان اصول – را نشان داد که قدرت و ضعف بزرگ او به عنوان یک سیاستمدار بود.

وارادکار به کمیسیون تماس گرفت تا بارنیه و تیمش را بازگو کند و به آنها گفت که جانسون درک می کند که باید یک مرز نظارتی در پایین دریای ایرلند وجود داشته باشد تا از مرزی در جزیره ایرلند جلوگیری کند.

«به نوعی [Johnson’s Brexit negotiator David] ریکلس گفت، فراست از آن لحظه درس خود را آموخت. هرگز نباید اجازه دهید مذاکره کنندگان اتحادیه اروپا در هر سطحی دوباره به جانسون دسترسی مستقیم داشته باشند. زیرا این همان چیزی است که ما در ادامه مذاکرات دیدیم. جانسون هم غیرقابل کنترل و هم در عین حال کنترل شده بود.»

چهره‌های برجسته کمپین ترک قول داده بودند که پس از رای‌گیری در سال 2016، بروکسل را به یک طرف ترک خواهند کرد و مستقیماً به برلین یا پاریس می‌روند تا درباره یک ترتیب جدید مذاکره کنند. رهبران اتحادیه اروپا از همان ابتدا چنین پیشرفت هایی را رد کردند. اما جانسون ثابت کرد که انتخابی به‌ویژه نامناسب برای رهبری چنین استراتژی است.

زمانی که جانسون در نوامبر 2016 در برلین با همتای خود، فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان دیدار کرد، تضاد سبک های سیاسی به صورت بصری به نمایش گذاشته شد. اشتاین مایر که قبلا جانسون را “غیر مسئولانه” توصیف کرده بود، با مشتی نیمه دل و ناهنجار پاسخ داد.

جانسون و تیمش زمانی که در اکتبر 2019 به خبرنگاران انگلیسی درباره تماس تلفنی محرمانه ای که در آن دو رهبر نتوانسته بودند جلوی خروج بدون توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا را بگیرند، آنگلا مرکل را بیگانه کردند.

یک منبع شماره 10 مدعی شد که مرکل خواستار باقی ماندن ایرلند شمالی برای همیشه در اتحادیه گمرکی با اتحادیه اروپا شده بود که موجی از احساسات ضد آلمانی را در مطبوعات بریتانیا برانگیخت. روابط مرکل و جانسون هرگز بهبود نیافت.

الیزه نیز از دیدن پشت سر نخست وزیر مستعفی بریتانیا پشیمان نخواهد شد. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، زمانی که در سال 2021 استرالیا اعلام کرد در حال لغو قرارداد چند میلیارد دلاری برای خرید زیردریایی‌های فرانسوی برای اتحاد جدید با بریتانیا و ایالات متحده است، از خیانت یکی از متحدانش به دلیل مشارکت بریتانیا در فاجعه Aukus عصبانی بود. .

با گفتن جانسون که مقامات فرانسوی از این توافق که نیاز به “قبض گرفتن از توافق را دارند” عصبانی هستند، روحیه بین کانال ها بهبود نیافت و افزود: “Donnez-moi un break” که به عنوان نمونه دیگری از عدم جدیت جانسون تلقی می شود.

همچنین گفته می‌شود که مکرون از عادت جانسون به دلقک زدن و اتخاذ ژست تفنگچی به سبک غرب وحشی هر زمان که این زوج در رویدادهای بین‌المللی ملاقات می‌کردند، عصبانی بود.

حتی در آن زمان، لحظاتی وجود داشت که در گذشته، فرصت هایی برای از سرگیری روابط دیپلماتیک به نظر می رسید.

ینس زیمرمن، رئیس گروه پارلمانی آلمان-بریتانیای بوندستاگ، بخشی از هیئتی از سیاستمداران بود که به عنوان بخشی از سفر افتتاحیه هایکو ماس، وزیر خارجه وقت آلمان، در 12 آوریل 2018 با جانسون دیدار کرد.

در آن زمان، مسمومیت اخیر سرگئی اسکریپال، مامور دوگانه سابق بریتانیا و روسیه در سالزبری بر دستور کار قرار داشت و جلسه از دانشگاه آکسفورد به پایگاه هوایی بریز نورتون منتقل شد.

زیمرمن، یکی از متحدان حزب اولاف شولز، صدراعظم آلمان، به یاد می آورد: «می توان گفت که او در عنصر خود بود و در مقابل مطبوعات اجرا می کرد.

اما در آن لحظه یک حس واقعی نزدیکی و همبستگی نیز وجود داشت. ما فقط شانه به شانه دوربین ها نمی ایستیم.»

در مورد اوکراین نیز، جانسون و رهبران اروپایی نقاط مشترک زیادی پیدا کردند. در آغاز ماه مارس، جانسون زمانی را برای ملاقات با روزنامه نگاران آلمانی، اسپانیایی و ایتالیایی اختصاص داد تا درباره موضع بریتانیا در مورد اوکراین توضیح دهد.

گفت: «شما نگاهی اجمالی به جانسون صمیمی و صمیمی داشتید که حامیان محافظه کار زمانی از آن بسیار هیجان زده بودند. دنیااستفانی بولزن خبرنگار لندن. در مورد بسیاری از مسائل داخلی، جانسون در همه جا زیگ زاگ کرد – اما در مورد اوکراین موضع او محکم و تزلزل ناپذیر بود.

با این حال، در سفرهای مکرر جانسون به کیف، و لفاظی‌های گاه بی‌دقت برخی از وزرای وی در قبال متحدان فرضی بریتانیا در قاره، بسیاری از دیپلمات‌های اروپایی عنصری از تک‌مردی را احساس کردند که به جای تقویت موضع مشترک آنها را تضعیف کرد.

زیمرمن گفت: «هر زمان که ما موفق به یافتن یک زمینه مشترک در مورد مسائل امنیتی می‌شویم، همیشه لحظه‌ای بعد از آن احساس می‌کنید که جانسون خوشحال است که روابط دوجانبه را برای منافع داخلی قربانی می‌کند.»