بوریس جانسون اقتصاد بریتانیا را در وضعیتی بد رها کرده است | اقتصاد

بوریس جانسون در جولای 2019 با یک وعده وارد داونینگ استریت شد. شک‌ها، محکوم‌کنندگان و غم‌انگیزان دوباره اشتباه می‌کردند: رهبری او برگزیت را به موفقیت می‌رساند و اقتصاد را که به دلیل اختلافات بر سر اروپا متوقف شده بود، دوباره شعله‌ور می‌کرد.

سه سال بعد، تقریباً تا امروز، او آماده می‌شود تا کشور را ترک کند که از یک انفجار سیاسی ساخته خودش به هم می‌پیچد و اقتصادی که در آستانه رکود است. هزینه زندگی با سریع‌ترین نرخ سالانه در چهار دهه اخیر افزایش می‌یابد، در حالی که خانواده‌ها با بدترین ضربه به درآمد واقعی قابل تصرف در تاریخ مواجه هستند.

این در فیلمنامه تقویت کننده نبود. اگر بخواهیم منصف باشیم، بزرگترین اورژانس بهداشت جهانی در یک قرن گذشته و جنگ در خاک اروپا نیز نبود.

اقتصاد بریتانیا در سال 2020 در گروه G7 شدیدترین سقوط را تجربه کرد زیرا همه‌گیری ویروس کرونا باعث توقف ناگهانی اقتصادهای سراسر جهان شد. زمانی که کشور پس از قرنطینه بازگشایی شد، جانسون به سریع ترین نرخ رشد در G7 اشاره کرد. با این حال، این عقب‌نشینی تا حدی به مقیاس کاهش می‌رسد، زیرا بریتانیا – که بیشتر به خدمات مصرف‌کننده وابسته است – دیرتر و برای مدت طولانی‌تر از برخی کشورها وارد قرنطینه شد و منجر به بدترین رکود در 300 سال گذشته شد.

در بحبوحه این تکانه های نسلی متوالی، کارشناسان می گویند که خطوط گسل های ساختاری عمیق آشکار شده اند – مقابله با همه آنها به دلیل سه مشکل دشوارتر شده است: میراث ریاضت اقتصادی. برگزیت؛ و فقدان برنامه منسجم جانسون برای مقابله با همه آنها.

جاجیت چادا، مدیر مؤسسه ملی تحقیقات اقتصادی و اجتماعی، که معتقد است بدون نقش کلیدی جانسون در کمپین رأی دادن به خروج شش سال پیش، ممکن است برگزیت اتفاق نمی افتاد، گفت: «تمام این دوره میراث اوست. حداقل نه به همین شکل.

او با اشاره به سالی که بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا رای داد، گفت: «از سال 2016 بر عملکرد اقتصادی ما مسلط بوده است. آنچه پس از آن رخ داد، سرمایه گذاری ضعیف در کسب و کار – با سطح مخارج تخمین زده می شود که حدود 20٪ کمتر از جایی است که بدون برگزیت می بود – و همچنین دستاوردهای محدود در استانداردهای زندگی.

بدون سرمایه گذاری کافی و دستاوردهای بهره وری – و اکنون با کمبود کارگران برای پر کردن مشاغل خالی بی سابقه – رشد اقتصاد بدون تحریک تورم دشوارتر شده است. قیمت ها با نرخ 9.1 درصد در حال افزایش هستند و در اکتبر امسال به سمت 11 درصد حرکت می کنند. بانک مرکزی انگلیس با افزایش نرخ بهره به بالاترین سطح از زمان بحران مالی سال 2008 واکنش نشان می دهد و انتظار می رود در ماه آینده افزایش بیشتری پیدا کند.

چادا گفت: «ما رشد بسیار کندی داشته ایم. برای منصفانه بودن جانسون، یک سری اشتباهات از سوی دولت های متوالی وجود داشته است. تصور می شد که برگزیت پاسخی برای مشکلات اقتصادی ما باشد. به شیوه ای که مدیریت شده است، فقط آنها را تشدید کرده است.»

در دقایقی و ساعاتی پس از اعلام نتیجه همه پرسی، پوند بیش از 10 درصد سقوط کرد و به پایین ترین سطح از سال 1985 رسید. استرلینگ از آن زمان تحت فشار باقی مانده است و به افزایش تورم و کاهش استانداردهای زندگی کمک می کند.

پیش بینی اقتصاد مستقل دولت تخمین می زند که تأثیر بلندمدت برگزیت به معنای ضربه 4 درصدی به اقتصاد پس از 15 سال خواهد بود.

به عنوان یک فرآیند، به جای یک رویداد، آسیب هنوز احساس می شود. اختلال در تجارت و تشدید تشریفات اداری در مرز منجر به کاهش 40 درصدی صادرات به اتحادیه اروپا در اولین ماه پس از برگزیت شد. اگرچه صادرات ماهانه اتحادیه اروپا بهبود یافته است، عملکرد تجاری بریتانیا از افزایش پس از قرنطینه در سایر اقتصادهای بزرگ عقب مانده است.

دور از وعده، برگزیت «انجام نشد». روسای شرکت هشدار می‌دهند که سرمایه‌گذاری در بریتانیا به دلیل عدم اطمینان در مورد پروتکل ایرلند شمالی آسیب دیده است.

نخست‌وزیر صبر را در اتاق‌های هیئت‌مدیره شرکت‌ها آزمایش کرده است و روابط معمولاً صمیمانه محافظه‌کاران در سیتی را با دیدگاه «تجارت لعنتی» نسبت به نگرانی‌های برگزیت گسترش داده است.

این که برگزیت طبق برنامه عمل نمی کند، مورد توافق بسیاری در اردوگاه های ترک و ماندن است.

جرارد لیون، حامی برجسته برگزیت، که مشاور ارشد اقتصادی جانسون در زمانی که او شهردار لندن بود، گفت که پیش‌بینی‌ها برای آسیب بلندمدت اشتباه است، اما می‌توانست این روند را بهتر مدیریت کند.

نکته مثبت این بود که برگزیت را به وضوح انجام دهیم. اما توافق خروج به خودی خود آنطور که باید خوب نبود. فقط ترک کردن نیست، کاری است که هنگام رفتن انجام می دهید. و این یک رویداد نیست، یک فرآیند است.

اکنون، لیون، استراتژیست ارشد اقتصادی نت‌ویلث، گفت که «ارتدوکس خزانه‌داری» – که محدودیت‌های شدیدی بر مالیات و هزینه‌ها اعمال می‌کند – نخست‌وزیر را عقب نگه داشته است. با این حال، فقدان یک برنامه منسجم توسط جانسون باعث شد تا ریشی سوناک برای باز کردن کیف پول سخت‌تر شود.

«چالش واقعی این است که بوریس واقعاً یک دیدگاه اقتصادی برای ایستادگی در برابر ارتدوکسی خزانه داری نداشت. این چالشی است که مختص بوریس جانسون نیست، بلکه چندین دهه است که در سطوح بالای سیاستگذاری بریتانیا نفوذ کرده است. این یکی از مسائل مهمی است که باید به آن پرداخت.»

احتمالاً جانسون به خاطر داشتن برنامه‌های سیاسی جلب توجه و بدون محتوای کافی به یاد می‌آید، زیرا حزب محافظه‌کار بر سر اندازه و شکل مناسب ایالت مبارزه می‌کرد. برخلاف دیگر رهبران محافظه‌کار در دهه گذشته، او بیشتر به مداخله دولت و قدرت هزینه‌های عمومی اعتقاد داشت و وعده می‌داد که عدم تعادل منطقه‌ای در بریتانیا را افزایش دهد. اما توازن مجدد وعده داده شده کنار گذاشته شد، زیرا این کشور ابتدا بیماری همه گیر و سپس تورم ناشی از شروع مجدد اقتصاد جهانی و سپس جنگ در اوکراین را پشت سر گذاشت.

سه سال پس از اولین سخنرانی او در پله های خیابان داونینگ، مشکلات پیش روی اقتصاد بزرگتر شده است تا کوچکتر.