دسترسی به طبیعت “باید عاملی” در پرداخت به مالکان انگلستان باشد | حفاظت

یک مدیر برجسته زمین گفت که دولت باید در استراتژی پرداخت جدید خود برای کشاورزان و دیگر مالکان در انگلیس، دسترسی به طبیعت را در نظر بگیرد.

جیک فاینس، که در هیئت مدیره ذخایر طبیعی طبیعی انگلستان حضور دارد، به دولت توصیه کرده است که کشاورزان را تشویق کند تا مسیرهای بهتری را ایجاد کنند و به مردم در مورد آنچه رشد می‌کنند و طبیعتی که در زمینشان زندگی می‌کند، آموزش دهد.

فاینس، مدیر حفاظت از املاک هولخام در نورفولک، ذخیره‌گاه طبیعی آن را که شامل یکی از محبوب‌ترین سواحل بریتانیا می‌شود، اداره می‌کند. او تخمین زده است که این سایت سالانه حدود 1 میلیون بازدید کننده دارد. او زمین ارل و کنتس لستر را مدیریت می کند و یکی از تنها ذخایر طبیعی ملی کشور است که دارای مالکیت خصوصی است.

این املاک همچنین محل زندگی اکوسیستم‌های بسیار شکننده از جمله تپه‌های شنی است، جایی که پرندگان نادری از جمله درناهای کوچک و صدف‌گیر تخم‌های خود را می‌گذارند. فاینز می‌گوید که با آمیزه‌ای از آموزش و اجرای قانون توانسته است تعداد بازدیدکنندگان را افزایش دهد – و همچنین موفقیت در پرورش این پرندگان را افزایش دهد، و می‌گوید این می‌تواند الگویی برای دولت باشد.

دولت در حال تصمیم گیری درباره نحوه جایگزینی یارانه های کشاورزی پس از برگزیت است. برخی از مالکان درخواست کرده اند که برای بهبود دسترسی عموم مردم به زمین های خود پول دریافت کنند، اما مشخص نیست که آیا دولت پس از مخالفت سایر مالکان، این موضوع را اتخاذ خواهد کرد یا خیر.

فاینس، نویسنده کتاب جدیدی در زمینه کشاورزی دوستدار طبیعت به نام Land Healer به آبان نیوز گفت: «ما در هفته‌های آینده متوجه خواهیم شد که چه چیزی در برنامه‌های بازیابی در مقیاس چشم‌انداز موفق بوده است.

“دوست دارم ببینم [access to nature] در بازیابی طبیعت محلی، یا گزینه ای برای کشاورزان برای دسترسی بیشتر به حومه شهر، اما از طریق مکانیزمی که به کشاورزان و تولیدکنندگان مواد غذایی و ذخایر طبیعی این امکان را می دهد که توانایی تعامل بیشتر با مردم را داشته باشند.

اما دولت دسترسی به طبیعت را در اولویت قرار نداده است، و در واقع بازنگری برای گسترش آن را نادیده می گیرد، با این استدلال که یک وزیر وقت حومه شهر را «محل کسب و کار» می داند.

کیت اشبروک، دبیر کل جامعه فضاهای باز، گفت: «طرح پرداخت های کشاورزی جدید تا کنون فرصتی از دست رفته برای دسترسی عمومی است. کشاورزان و صاحبان زمین می‌توانند برای بهبود مسیرهای عمومی موجود در سراسر زمین‌های کشاورزی، چیدن مسیرهای وسیع، چه در اطراف مزارع و چه در میان مزارع، پاداش دریافت کنند و یافتن و استفاده از آن‌ها را آسان کند. آنها می توانند پایه های نامناسب را با دروازه ها یا حتی شکاف ها جایگزین کنند. آنها می توانند نشانه گذاری بهتری را ارائه دهند. همه اینها به مردم اعتماد به نفس می دهد تا از حقوق خود برای لذت بردن از روستا استفاده کنند، که برای درک آنها از طبیعت و برای سلامت و رفاه آنها مفید است و اقتصاد محلی را تقویت می کند.

فاینز فکر می‌کند که مدل او در هولخام می‌تواند توسط دولت استفاده شود تا نشان دهد که چگونه حجم عظیمی از بازدیدکنندگان را می‌توان با حفاظت از اکوسیستم‌های شکننده متعادل کرد.

او گفت: «هنگامی که صدها هزار خودرو در هلخام فرود می‌آیند، مردم پیاده می‌شوند و طبیعت آنها را احاطه کرده است. یک خط حصار ساده وجود دارد، به این معنی که شما می‌توانید در فاصله 10 متری یک ماشین پارک شده، لانه‌های لپ‌تنگ داشته باشید. طبیعت به این افراد عجیب و غریب در این وسایل نقلیه عجیب که بالا و پایین می روند عادت می کند. ویجن با خوشحالی در فاصله 5 فوتی ماشین ها می چرید.”

او همچنین این قدرت را دارد که افرادی را که سگ‌های خود را در مناطق ممنوعه جلودار می‌کنند، از استفاده از امکانات، برداشتن شماره پلاک‌ها و جلوگیری از آمدن آنها به پارکینگ‌ها منع کند.

بنابراین ما حدود 20 درصد از سواحل را با دسترسی محدود به سگ یا عدم دسترسی به سگ، به ویژه در طول فصل پرورش پرندگان، داریم. در واقع موفقیت آمیز بوده است. از زمانی که این دو سال پیش اجرا کردیم، شاهد افزایش بهره‌وری پرورشی بوده‌ایم.»

او گفت که عموم مردم تا حد زیادی این را پذیرفته اند. «اگر مردم بدانند چرا باید این کار را انجام دهند، کار درست را انجام می دهند. ما یک بچه ی خوش صدا داریم که با سگش سوار بر سرب می آید و به آنها می گوید که دلیل طناب زدن ما به این مناطق به خاطر این پرندگان است که نیمی از جهان را طی کرده اند تا بیایند و اینجا لانه کنند، و آنها وجود واقعاً شکننده ای دارند. . آن وقت مردم می فهمند و کار درست را انجام می دهند.»

در حالی که بسیاری از مخالفان دسترسی بیشتر به حومه شهر نگران هستند که انبوهی از مردم زمین‌های کشاورزی تولیدی و اکوسیستم‌های شکننده را زیر پا بگذارند، فاینز فکر می‌کند راه‌حل ساده‌ای وجود دارد: حصارها و مسیرهای خوب، که به گفته او مردم اگر آنها را در آنجا قرار دهید از آن‌ها استفاده می‌کنند.

او فکر می‌کند که دولت باید به کشاورزان و دیگر مالکان پول بدهد تا اینها را در جای خود قرار دهند تا مردم بتوانند بدون آسیب رساندن به روستا از روستا لذت ببرند.

فاینز می‌گوید: «اگر دسترسی آسان را فراهم کنید، اکثریت قریب به اتفاق مردم از آن استفاده می‌کنند، اگر هولخام نمونه‌ای از این است، باید به فرصت‌هایی برای درگیر کردن مردم با چشم‌انداز مزرعه یا مالکیت زمین خصوصی نگاه کنیم.

ما باید به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیم مردم را وادار به ارتباط با طبیعت بدون نیاز به رفتن به جاده‌ای شلوغ روستایی یا تأثیر بر زمین‌های کشاورزی مولد کنیم، اما در واقع برخی مسیرهای مزرعه این توانایی را دارند که مسیرهای دسترسی فوق‌العاده‌ای باشند که در حال حاضر دسترسی عمومی ندارند. ، اما بر تولید مواد غذایی تأثیری نگذارید. بیشتر مزارع دارای مسیرهای مزرعه ای هستند که دسترسی عمومی ندارند – بیایید به آنها نگاه کنیم.