از آفریقای جنوبی تا SW19: سفر نوری به نیمه نهایی ویمبلدون | ویمبلدون 2022

آکامرون نوری در مقابل نواک جوکوویچ در مقابل تماشاگران خانگی خود برای بزرگترین مسابقه دوران حرفه‌ای‌اش، اولین بازی نیمه‌نهایی گرند اسلم، به دادگاه مرکزی می‌رود، این گامی دیگر در سفری دشوار است که او را به سه کشور رسانده است. و در این راه فداکاری خواست.

نوری 26 ساله در آفریقای جنوبی، جایی که پدر اسکاتلندی و مادر ولزی او زندگی می کردند، به دنیا آمد، اما در جوانی یکی از همسایگان آنها قربانی یک ماشین دزدی مسلحانه شد. این حادثه خانواده نوری را ترساند و والدینش تصمیم گرفتند کشور را ترک کنند و به نیوزلند نقل مکان کنند. پدر نوری آن را یکی از بهترین تصمیماتی می داند که گرفته اند.

دیوید نوری می‌گوید: «ما در مجموعه‌ای زندگی می‌کردیم که نرده‌های برقی با سیم خاردار داشت. بنابراین، نسبتاً ایمن بود، اما یک دروازه خودکار وجود داشت که شما رانندگی می‌کردید. یک شب همسایه ما اساسا قربانی یک ماشین ربایی شد. یک اسلحه روی سرش گذاشته بود و یک بچه پشت ماشین بود. ما در آن زمان به نوعی تصمیم گرفتیم که اینجا جایی برای بزرگ کردن بچه ها نیست و شروع به برنامه ریزی برای مهاجرت کردیم.»

پایان زندگی خانواده نوری در آفریقای جنوبی نقطه تعیین کننده ای در زندگی حرفه ای پسر آنها بود. فرهنگ دیوانه ورزش نیوزلند او را به سمت ورزش های مختلف سوق داد که به نوبه خود او را به یک ورزشکار موفق تبدیل کرد. قبل از اینکه روی یک ورزش مستقر شود، فوتبال و تنیس روی میز بازی می کرد و کراس کانتری می دوید.

اما در حالی که این یک محیط ایده آل برای شروع ورزش بود، عالی بودن نوری به این معنی بود که او به زودی از آن محیط های اطراف بزرگتر شد. نوری در ۱۶ سالگی با نقل مکان به لندن، ریشه های خانوادگی خود را پذیرفت. نوری بیشتر موفقیت خود را مدیون تصمیم ترک خانه اش در جستجوی رقابت و دانشی می داند که می تواند به تنیس او کمک کند.

نوری می‌گوید: «فکر می‌کنم این یکی از دلایلی است که امروز اینجا هستم، به‌ویژه نیوزلند با عدم حضور در مسابقات و همه چیز، سخت بود». من در جوانی ورزش های زیادی انجام می دادم. و بدیهی است که من نیاز داشتم جایی باشم که تورنمنت های بیشتری وجود داشته باشد و مردم کمی بیشتر در مورد راهنمایی بدانند و سپس بهتر شوم و یک بازیکن حرفه ای باشم. بنابراین حرکت در سن 16 سالگی برای من عالی بود.”

نوری ابتدا به لندن نقل مکان کرد، جایی که جیمز تروتمن از LTA مربیگری کرد و در محل اقامتی در مرکز ملی تنیس زندگی کرد که توسط تعدادی از بازیکنان جوان‌تر احاطه شده بود که او را زیر بال خود گرفتند و طناب‌ها را به او نشان دادند. او در ابتدای آن سفر بود، پرش بین جوانان، جایی که به رکورد شماره 10 رسید و اولین طعم مسابقات تنیس حرفه ای را تجربه کرد، زمانی که اندی موری برای اولین بار در سال 2013 عنوان قهرمانی ویمبلدون را به دست آورد. «سخت بود. برای من، می‌دانی، فکر می‌کنم رفتن از نیوزلند و مدرسه رفتن و زندگی عادی و حرکت در آن سوی دنیا و رفتن کامل به تنیس برای من سخت بود، فکر می‌کنم برای هر کسی سخت باشد.» او می گوید.

در آن روزهای اولیه، نوری خجالتی بود و از آینده خود مطمئن نبود و همین امر باعث شد که تصمیم بگیرد به دانشگاه برود. من قطعاً از دانشگاه خیلی به بلوغ رسیده ام. و فکر می‌کنم واقعاً نمی‌دانستم در آن سن می‌خواهم با تنیس‌ام چه کار کنم، و هنوز واقعاً سطح خودم را نمی‌دانستم.»

تا زمان قرنطینه های اولیه کووید نبود که نوری برای مدت طولانی راه خود را به نیوزلند باز کرد. او ماه‌های ابتدایی قرنطینه کووید را با والدینش در اوکلند گذراند و در صورت اجازه به بیرون دائماً دوید. بعد از اینکه او تور را از سر گرفت، آنها شخصا یکدیگر را ندیده بودند. والدین نوری تنها چند ماه پیش در رم در فصل خاک رس به پسرشان پیوستند. در حالی که آنها چند ماه گذشته را با تنیس او از ردیف های جلو جذب کرده اند، در نهایت به خانه بازخواهند گشت و از فاصله قابل توجهی به دنبال کردن ادامه خواهند داد.

دیوید نوری با توضیح اینکه چه حسی دارد دنبال کردن پسرشان از نیوزلند چه حسی دارد، می‌گوید: «فقط باید آنجا بنشینی و بالا و پایین‌ها را جذب کنی. در خانه، منطقه زمانی همیشه مطلوب نیست. اما حتی اگر اینطور باشد، تقریباً ترجیح می‌دهم کار دیگری انجام دهم و سپس به آن بازگردم، می‌دانید: “امتیاز چقدر بود؟” بعد.”