آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افرادی که در مناطق منطقه ای زندگی می کنند در معرض خطر تبدیل شدن به “آخرین مردم جهان” هستند که رانندگی خودروهای بنزینی را ترک می کنند زیرا مشوق های وسایل نقلیه الکتریکی برای رانندگان شهری هدف قرار گرفته است.
تحقیقات جدید دانشگاه ملی استرالیا نشان می‌دهد که اکثر خودروهای برقی موجود در بازار احتمالاً دارای برد باتری مورد نیاز برای کسانی هستند که در فواصل طولانی از مراکز شهری زندگی می‌کنند، با این حال سیاست استرالیا در حال حاضر تنها به سمت تشویق جذب در میان ساکنان شهرها تنظیم شده است.
این امر می تواند استرالیایی های دوردست را در معرض قیمت های فزاینده سوخت های فسیلی قرار دهد.
اگرچه استرالیا از لحاظ تاریخی در پذیرش وسایل نقلیه الکتریکی کند بوده است، دولت های ایالتی و منطقه ای طیفی از مشوق ها را برای تشویق این انتقال در چند سال گذشته معرفی کرده اند.
با این حال، بیشتر این سیاست‌ها بر روی رانندگان شهری متمرکز شده‌اند، زیرا این فرضیه رایج است که محدوده محدود خودروهای الکتریکی آنها را برای مناطق منطقه‌ای نامناسب میکند.
تحقیقات ANU با بررسی اینکه آیا رانندگان خودروهای برقی در مناطق منطقه‌ای می‌توانند در یک سفر به مراکز خدماتی اصلی سفر کنند، این فرضیه را تغییر داده است.
در این تحلیل، محققان تسلا مدل S و آئودی e-tron 50 کواترو را در نظر گرفتند زیرا هر دو خودروهای 4WD بودند که قبلاً در بازار استرالیا با برد باتری بزرگتر موجود بودند.
آنها متغیرهایی مانند توپوگرافی، جاده های مهر و موم شده یا آب بندی نشده و گرمای شدید را که همگی ممکن است بر عمر باتری تأثیر بگذارند، در نظر نگرفتند.
نتیجه این بود که از هر 10 نفری که در منطقه استرالیا زندگی می‌کنند، 9 نفر در محدوده نزدیک‌ترین مرکز خدمات هستند و می‌توانند بدون نیاز به توقف برای شارژ، یک سفر یک طرفه انجام دهند.
با زیرساخت مناسب نصب شده در مقصد، مانند شارژرهای سریع، بیشتر آنها می توانند وسیله نقلیه خود را شارژ کنند و به راحتی به سفر برگشت بروند.
دکتر بیورن استورمبرگ، سرپرست تحقیق در برنامه ادغام شبکه و ذخیره سازی باتری ANU و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید که نتیجه نشان می دهد که ظلم فاصله آنقدرها که قبلاً در استرالیا تصور می شد، موضوعی نیست.
استورمبرگ گفت: “این به معنای انعطاف پذیری بیشتر، هزینه بسیار کمتر تامین برق، هزینه حمل و نقل کمتر و سپس سود بالقوه تامین مطمئن تر است.”
در جایی که دکل های خورشیدی در نقطه مبدا برای شارژ خودروها و زیرساخت های شارژ نیرو در مسیرهایی برای دورافتاده ترین مکان ها نصب شده بودند، مزایای وسایل نقلیه الکتریکی چند برابر شد.
هزینه های جاری یک وسیله نقلیه الکتریکی صرف نظر از اینکه کجا آن را پر می کنید بسیار ارزان است. اگر آن را با انرژی خورشیدی پر کنید، پس هزینه های جاری – بدون احتساب هزینه نصب خورشیدی در آنجا – نزدیک به صفر خواهد بود.
با کاهش تعداد ایستگاه های خدمات از 20000 در دهه 1970 به 6400 ایستگاه امروزی، این امر همچنین امنیت انرژی را افزایش می دهد، به ویژه در میان جوامعی که مجبور به حمل و نقل یا کامیون در زمینه گازوئیل هستند.
استورمبرگ گفت که این تحقیق نقطه کوری را در میان سیاستگذارانی که عمدتاً بر آوردن وسایل نقلیه الکتریکی به مناطق شهری متمرکز شده‌اند، در زمانی که دستاوردهای بالقوه برای مردم منطقه، از جمله جوامع بومی دوردست قابل توجه است، نشان می‌دهد.
«اتکای آنها به سوخت های فسیلی برای حمل و نقل، آنها را از نظر اقتصادی آسیب پذیر می کند. همیشه از نظر اقتصادی گران بوده است و به خصوص اکنون که قیمت سوخت همچنان به شدت افزایش می یابد.
من احساس می‌کنم که آنها در سبد خیلی سختی رها شده‌اند که همه تصور می‌کنند فاصله‌ها خیلی زیاد است. [If this continues] آنها آخرین کسانی هستند که وسایل نقلیه ICE را در دنیایی رانندگی می کنند که در آن استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی تمیزتر و کارآمدتر است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
