دیدگاه گاردین درباره بحران جهانی غذا: زمانی برای از دست دادن وجود ندارد | سرمقاله

اچunger جهان را تعقیب می کند. هفت سال پیش، سازمان ملل متعهد شد که آن را تا سال 2030 ریشه کن کند. سازمان ملل هشدار داده است که با این حال، تعداد افراد مبتلا در جهان در سال گذشته به 828 میلیون نفر رسید و تعداد بی‌سابقه – 345 میلیون نفر – در حال حاضر با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند.

کووید-19 و وضعیت اضطراری آب و هوا شاهد افزایش آمار از 135 میلیون نفر قبل از همه گیری به 276 میلیون نفر در اوایل امسال بود که نشان دهنده افزایش 55 درصدی شاخص قیمت مواد غذایی سازمان غذا و کشاورزی از ماه می 2020 است. “ما فکر می کردیم که می تواند دیوید بیزلی، رئیس برنامه جهانی غذا گفت: “بدتر نمی شود.”

اما جنگ در اوکراین به دلیل افزایش قیمت سوخت، هزینه‌های حمل و نقل و کود شیمیایی را تشدید کرده و بنادر را مسدود کرده است. اوکراین و روسیه قبلاً تقریباً یک سوم صادرات جهانی گندم را به خود اختصاص می دادند – اگرچه ایالات متحده ادعا می کند که مسکو در تلاش است غلات دزدیده شده را در آفریقا بفروشد. و بسیاری از کشورهای با درآمد متوسط ​​در حال حاضر بخش زیادی از ذخایر خود را به دلیل همه‌گیری هزینه کرده‌اند.

حتی در کشورهای ثروتمندتر، بحران هزینه های زندگی باعث گرسنگی بیشتر والدین برای سیر کردن فرزندانشان می شود. در کشورهای کم درآمد، که مردم در حال حاضر دو پنجم درآمد خود را صرف غذا می کنند، افزایش قیمت ها واقعا کشنده است. حدود 2.3 میلیارد نفر در تهیه غذای کافی با مشکلات متوسط ​​یا شدید روبرو هستند و در بخش‌هایی از اتیوپی، سومالی، سودان جنوبی، یمن و افغانستان، بخش‌هایی از جمعیت سطوح فاجعه‌باری از گرسنگی را تحمل می‌کنند. عواقب آن – در ناآرامی های اجتماعی و خشونت سیاسی – در حال حاضر در برخی کشورها دیده شده است.

اگرچه رهبران گروه 7 در ماه گذشته متعهد شدند 4.5 میلیارد دلار اضافی برای مقابله با بحران غذا اختصاص دهند، اما این تنها کسری از 28.5 میلیارد دلاری بود که کارشناسان می گویند (و البته بریتانیا هزینه های کمک های خود را به طور کلی کاهش داده است). کمک های غذایی می تواند مشکلات زیادی را به همراه داشته باشد. برنامه توسعه سازمان ملل در بسیاری از موارد نقل و انتقالات نقدی را توصیه کرده است. فراتر از آن، یک تغییر اساسی در سیاست های کشاورزی جهانی مورد نیاز است. کشورها باید حمایت های داخلی را به سمت کشاورزی پایدار و غذاهای مغذی هدایت کنند و وابستگی خود را به واردات کاهش دهند. دیگران، به ویژه ایالات متحده، باید غلات را برای مصرف انسان بر سوخت های زیستی در اولویت قرار دهند. مهمتر از همه، باید فورا اقدام کرد. ممکن است برای نجات جان برخی از افراد دیگر دیر باشد. ما باید از گم شدن بیشتر جلوگیری کنیم.