آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دولت‌های استرالیا در دهه گذشته بیش از 20 میلیارد دلار برای حمایت از خریداران خانه اول سرمایه‌گذاری کرده‌اند که سنگ بنای سیاست‌های مسکن «یک طرفه» است که این کشور را از سیاست‌های متعادل‌تر خارج از کشور متمایز میکند.
این مقاله که روز پنجشنبه توسط موسسه تحقیقات مسکن و شهرسازی استرالیا منتشر شد، سیاست های استرالیا را با سیاست های شش کشور اروپایی و سنگاپور مقایسه کرد. محققان دریافتند که طرح‌های محلی نتوانسته است کاهش مالکیت خانه را متوقف کند و به نفع کسانی است که در حال حاضر در بازار هستند و عدالت اجتماعی را بدتر کرده است.
کریس مارتین، محقق ارشد در مرکز تحقیقات آینده شهر UNSW و یکی از نویسندگان گزارش، «اکنون در موقعیتی هستیم که واقعاً شکافی وجود دارد. “مالکیت خانه به این شکاف نابرابری گسترده تبدیل شده است.”
20.5 میلیارد دلاری که دولت ها در دهه منتهی به 2021 برای حمایت از صاحبان بار اول هزینه کردند، شامل امتیازات تمبر و کمک های نقدی مانند طرح HomeBuilder بود. در این گزارش آمده است که این پول در عوض می‌توانست حدود 60000 مسکن اجتماعی یا بیش از دو برابر آن را در صورت استفاده در سرمایه‌گذاری‌های دارای سهام تامین کند.
مارتین گفت، این هدایا بسیار بزرگتر از بسیاری از کشورهای دیگری بود که ما به آنها نگاه کردیم. سایر کشورهای مورد مطالعه شامل ایرلند، انگلستان، آلمان و هلند بودند. او گفت که این طرح ها “بیشتر به فروشندگان خانه اول کمک می کند.”
دسترسی به مسکن یکی از نقاط اختلاف احزاب اصلی در انتخابات فدرال بود. حزب کارگر طرحی را ترویج کرد که در آن دولت در سهام خانه ها سهیم بود، ائتلاف از اجازه دادن به مردم برای استفاده از بازنشستگی خود دفاع کرد، در حالی که سبزها پیشنهاد ساخت یک میلیون خانه را در مدت 20 سال دادند.
گزارش مسکن نشان می‌دهد که دولت‌های استرالیا قبلاً سیاست‌های گسترده‌تری داشتند که هم از تقاضا و هم از عرضه حمایت می‌کرد. اگرچه با گذشت زمان، این پیشنهادات کاهش یافته است تا بیشتر به نفع خریداران باشد – یا کسانی که قبلاً خانه دارند.
در این بیانیه آمده است: «در طول 30 سال گذشته، در هماهنگی با شیوه حاکمیت نئولیبرالی مسلط، تمرکز تقریباً به طور کامل به سمت کمک‌های طرف تقاضا معطوف شده است».
“زیرا [the policies] یک خریدار حاشیه‌ای خانه اول را قادر می‌سازد تا از دیگران پیشی بگیرد و قیمت بالاتری را در بازار تعیین کند، آنها به طور اساسی قیمت مسکن را افزایش می‌دهند.» “در مقایسه با برخی از کشورهای مقایسه کننده، رویکرد استرالیا بسیار یک طرفه است.”
در این گزارش آمده است که آلمان، فنلاند، هلند و سنگاپور همگی نقش مهمی در تأمین و توسعه زمین ایفا می‌کنند، در حالی که اشاره میکند که «امروزه سازمان‌های استرالیایی برخلاف گذشته، فاقد اقتدار برای انجام چنین نقشی در هر مقیاسی هستند».
وعده انتخاباتی 2016 و 2019 حزب کارگر برای نصف کردن کسورات منفی برای سرمایه‌گذاران و محدود کردن آن به خانه‌های جدید حداقل تلاشی برای مهار تقاضا بود که ممکن بود فضای بیشتری را برای کسانی که برای اولین بار وارد می‌شوند ایجاد کند. اکنون چنین سیاست هایی وجود ندارد.
مارتین گفت: «چیزهای زیادی وجود دارد که اقتصاد ما برای انعطاف پذیری و بهره وری بیشتر به آنها نیاز دارد. در عوض، ما تنظیمات سیاستی داریم که به مردم این سیگنال را می دهد: اگر پولی برای پس دادن دارند یا اگر اعتباری دارند، آن را برای مسکن خرج کنند.»
این گزارش تاکید می کند که آنچه گم شده است، عدم انسجام بین برنامه های مسکن در استرالیا است.
در این بیانیه آمده است: «در سنگاپور و سایر کشورهای مقایسه کننده، از جمله کانادا، ایرلند و انگلیس، سیاست مالکیت خانه – از جمله کمک FHB – تا حدی در چارچوب استراتژی های مسکن ملی گسترده تر است. “از آنجایی که استرالیا فاقد هر گونه چارچوب فراگیر معادل است، استرالیا در اینجا قدمی ندارد.”
ایالت‌ها همچنین به هزینه‌های فدرال اضافه کرده‌اند و ارزش سالانه هزینه‌های مالیاتی را برای خریداران خانه اول سه برابر به ۲.۲ میلیارد دلار در سال در چهار سال منتهی به ۲۰۲۰ افزایش داده‌اند. در مقایسه با 4000 دلار در بریتانیا.
به عنوان سهمی از کل معاملات ملک، خرید خانه اولی به طور متوسط حدود یک پنجم کل فعالیت در دهه گذشته را تشکیل می‌دهد که با افزایش و کاهش با «افزایش زمان محدود» افزایش یافته و کاهش یافته است.
با افزایش قیمت ملک، خرید از خانه ها به آپارتمان ها به ویژه در سیدنی، ملبورن و پرث تغییر می کند. والدین نیز به طور فزاینده ای وارد این کار می شوند.
در این گزارش آمده است: «در این شهرها، بین اوایل دهه 2000 و اواخر دهه 2010، نقل و انتقالات نقدی والدین همزمان با خرید خانه تقریباً دو برابر شد و به 15 درصد رسید، در حالی که دریافت «وام‌های غیربانکی» نیز به دفعات افزایش یافت. به طور مشابه، مالکیت خانه اول شامل خرید آپارتمان (به جای خانه) تقریباً دو برابر شده و در مدت مشابه به 27 درصد رسیده است.
حتی با تغییر خانه‌ها و به اصطلاح «بانک مامان و بابا»، جوانان هنوز برای ورود به بازار املاک سخت‌تر می‌شوند.
«نسبت 25-34 در این گزارش آمده است که گروه سنی صاحب خانه از 60 درصد در سال های 1988-1989 به تنها 40 درصد در سال های 2015-2016 کاهش یافته است. “در میان بزرگسالان جوان و سایر گروه های سنی قبل از بازنشستگی، نرخ مالکیت خانه به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای خانوارهای کم درآمد، در نتیجه نابرابری ثروت را تشدید می کند.»
مارتین گفت استرالیا باید راهی برای شکستن الگوی اعطای کمک های بلاعوض پیدا کند که تمایل به افزایش قیمت ها و ایجاد خرید ملک از “تعدادی خوش شانس” دارد.
او گفت: «برای کسانی که از دست می‌دهند، می‌بینند که فرصت‌هایشان بسیار کمتر شده است». “الگوی آن این بود که ما دور دیگری از حمایت های تقویتی یا اضافی انجام می دهیم و پول بیشتری صرف کمک به خریداران خانه اول می شود.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
