اجاره‌دهندگان خصوصی با سقف مزایا به فقر کشیده می‌شوند | نامه ها

سقف مزایایی که جیمز در سریال شما The Heat or Eat Diaries به آن اشاره کرد، علیه کسانی که مجبور به زندگی در مسکن های اجاره ای خصوصی به دلیل کمبود مسکن اجتماعی هستند تبعیض قائل می شود (من خیلی بیمار بودم که نمی توانستم کار کنم – سقف مزایای محافظه کار باعث شد من و فرزندانم دچار مشکل شوند. 50 پوند در هفته برای زندگی، 29 ژوئن). اجاره به صورت خصوصی تقریباً همیشه گرانتر و امنیت کمتری دارد. کمک هزینه مسکن محلی سقف دیگری است که حداکثر اجاره ای را تعیین می کند که مزایا برای اجاره از یک مالک خصوصی پوشش می دهد.

رسوایی مطلق این است که این دو حد (سرانه مزایا و کمک هزینه مسکن محلی) ربطی به هم ندارند. بنابراین اگر از یک مالک خصوصی اجاره کنید و مشمول سقف مزایا باشید، تقریباً به طور قطع وضعیت شما بسیار بدتر از اجاره دادن از یک شورا یا انجمن مسکن خواهد بود. سقف مزایا بدون توجه به کمک هزینه مسکن محلی در همان منطقه تعیین می شود، به این معنی که مانند جیمز، اجاره دهندگان خصوصی پس از پرداخت اجاره، تقریباً چیزی برای زندگی ندارند.

در این شرایط، مردم کاملاً گیر افتاده‌اند، نمی‌توانند به فرزندانشان غذا بدهند و لباس بپوشند، چه رسد به پرداخت قبوض آب و برق، و واجد شرایط مسکن اجتماعی نیستند، زیرا قبلاً مسکن دارند و مسکن اجتماعی بسیار کم است.

سقف مزایا و حق خرید، سیاست‌های زیانباری هستند که خانواده‌ها را به سمت مسکن‌های خصوصی گران‌قیمت سوق می‌دهد که توانایی پرداخت آن را ندارند.
سورل بروکس
لندن

خواندن مقاله جیمز بسیار دلخراش بود. می ترسم وقتی حزب کارگر در قدرت بود اوضاع کمی بهتر بود. هنگامی که مزایای ما پس از ارزیابی پزشکی در دادگاه کانگورو به دلیل یک حادثه در محل کار به حالت تعلیق درآمد، من و خانواده‌ام در وضعیت سختی قرار گرفتیم. به لطف خانواده، ما از بدترین شرایطی که همیشه تهدید به تبدیل شدن به یک موقعیت ناامید کننده بود در امان ماندیم، اما بسیاری از آنها این گزینه را ندارند.

چرا حزب کارگر در زمانی که این فرصت را داشت، قوانین سختگیرانه قبلی را پس نکشید؟ آیا الان این کار را می کند؟ من قانع نیستم.

من پیشنهاد نمی‌کنم که مزایا همیشه باید بدون تردید اعطا شوند، اما از قرار دادن افراد آسیب‌پذیر در معرض فرآیندهای خودسرانه که نه برای کمک، بلکه برای تشدید بیشتر سختی‌ها طراحی شده‌اند، چه چیزی به دست می‌آید؟ چرا سیستم بیشتر به تنبیه و نیشگون گرفتن پول می پردازد تا کمک؟
اندرو هریسون
هولمفرث، یورکشایر غربی