مایکل گوو از بوریس جانسون خواست تا با استعفای وزرای بیشتری استعفا دهد | بوریس جانسون

به نظر می رسد که نخست وزیری بوریس جانسون پس از آنکه مشخص شد مایکل گوو به او گفته است که باید استعفا دهد، در تنگنا قرار دارد، زیرا جریان ثابتی از وزرا از دولت در حال فروپاشی استعفا داده اند.

در نظراتی که اولین بار توسط دیلی میل گزارش شد، گوو از جانسون خواست تا در حالی که به او کمک می کند تا برای سؤالات نخست وزیر آماده شود، برود.

زمانی که جانسون خوش‌بین سوالات نمایندگان مجلس را می‌پرسد و می‌گوید که قصد استعفا ندارد، وزیر در حال ارتقا به‌طور قابل‌توجهی از صندلی خود در میز جلو غایب بود.

این گوو بود که به اولین حضور جانسون در رهبری محافظه‌کاران در سال 2017 با راه‌اندازی کمپین خود پایان داد و گفت که جانسون برای این کار مناسب نیست.

او از استعفای ساجد جاوید و ریشی سوناک از کابینه جانسون در شامگاه سه‌شنبه خودداری کرد، اما تا صبح چهارشنبه حمایت خود را پس گرفت. سخنگوی Gove با حساب Mail مخالفت نکرد.

پیش از این، جاوید در یک سخنرانی تند استعفای خود، از وزرای کابینه خواست تا در کنار گذاشتن دولت جانسون از او پیروی کنند و گفت: «دیگر بس است».

خبر مداخله گوو اندکی پس از آن منتشر شد که پنج وزیر به طور مشترک از سمت خود استعفا کردند و تعداد کل خروجی های دولت را به حداقل 25 نفر رساند، زیرا نمایندگان مجلس در حال طرح رای اعتماد جدید برای تلاش برای برکناری نخست وزیر بودند.

در اقدامی بی‌سابقه، پنج وزیر استعفانامه‌ای را به جانسون امضا کردند و گفتند که دولت با توجه به رسوایی‌های اخیر «نمی‌تواند کار کند» و از نخست‌وزیر خواستند کنار برود.

در میان امضاکنندگان، نیل اوبراین، نیروی محرکه سیاست اصلی ارتقاء سطح دولت، و همچنین کیمی بادنوچ، وزیر اجتماعات و ارتقاء سطح به عنوان یک ستاره در حال ظهور محافظه‌کار بود.

امضاکنندگان دیگر الکس بورگارت، وزیر آموزش و پرورش بودند. لی رولی، وزیر بازرگانی؛ و جولیا لوپز، در بخش فرهنگ، رسانه و ورزش.

مسلماً به همان اندازه برای جانسون آسیب‌رسان بود، چندین نماینده سابق وفادار قبلی گفتند که دیگر نمی‌توانند از نخست‌وزیر حمایت کنند.

بیش از 20 وزیر و دستیار دولت از دولت جانسون استعفا کرده اند که بیشتر آنها روز چهارشنبه است. اول صبح، ویل کوینس، وزیر کودکان بود که روز دوشنبه برای دفاع از موضع دولت در مورد پینچر به بیرون فرستاده شد، موضعی که ظرف چند ساعت معکوس شد.

اندکی پس از حرکت کوئینس، وزیر مدارس، رابین واکر، که از طرفداران یک سری مشاغل وزارتی تحت رهبری جانسون و قبل از او، ترزا می بود، گفت که او از سمت خود کناره گیری می کند.

ویکتوریا اتکینز از سمت وزیر دادگستری استعفا داد و در نامه‌اش به جانسون گفت: «دیگر نمی‌توانم به ارزش‌های شکسته‌شده خود بپردازم».

جان گلن، یک وزیر قدیمی خزانه داری، به دلیل «قضاوت ضعیف» جانسون در مورد پینچر از سمت خود کناره گیری کرد.

فلیسیتی بوکان، دستیار خردسال در بخش بازرگانی نیز از سمت خود کناره گیری کرد و به جانسون گفت که “اعتماد به من و رای دهندگانم را از دست داده است”.

دیگر وزرایی که کنار رفتند، جو چرچیل، وزیر محیط زیست و استوارت اندرو، وزیر مسکن بودند. الکس چالک، وکیل کل، سه شنبه شب دیر استعفا داد.

تعداد زیادی از منشی‌های خصوصی پارلمان – پایین‌ترین رده از مشاغل وزارتی که حقوقی ندارند – و همچنین سایر دستیاران دولت مانند فرستادگان تجاری استعفا دادند.

کسانی که روز چهارشنبه ترک کردند شامل لورا تروت (حمل و نقل)، جاناتان گولیس (ایرلند شمالی)، ثاقب باتی (بهداشت)، نیکولا ریچاردز (حمل و نقل)، ویرجینیا کراسبی (ولز)، فلیسیتی بوکان (تجارت)، سلین ساکسبی (محیط زیست)، کلر کوتینیو بودند. (خزانه داری)، دیوید جانسون (آموزش و پرورش)، و فرستادگان تجاری اندرو موریسون و تئو کلارک.

در ضربه ای بیشتر به جانسون، رابرت هالفون، بنیانگذار بانفوذ، روز چهارشنبه اعلام کرد که دیگر نمی تواند از نخست وزیر حمایت کند و گفت که احساس می کند پس از اتهامات بیشتر در مورد استعفای پینچر، “مردم را گمراه کرده اند” پس از اتهامات بیشتر به دست زدن، کاتالیزور تشدید تنش ها. از بحران

مهمانی ها در خیابان داونینگ 10 به اندازه کافی بد بودند، اما انتصاب این فرد [Pincher] و سخنان نادرست در مورد آنچه شناخته شده است [are] برای من غیرقابل قبول است،” هالفون نوشت.