زمان ناب برای تاجران سیب زمینی غنا به دلیل کاهش هزینه های زندگی | غنا

گروهی از تاجران که زیر سایبان‌ها در برابر آفتاب سوزان پناه گرفته‌اند، در میان شلوغی بازار کانشی در آکرا، در منطقه‌ای آرام، سیب زمینی‌های انباشته شده در کنار جاده را می‌فروشند.

ریتا اوبوه، 32 ساله، از شش سالگی در همان محل یا یکی در همان نزدیکی کار کرده است و به دنبال مادرش که او نیز سیب زمینی می‌فروشد، عمل کرده است. اوبا با افتخار می گوید: «مادر من خوب زندگی کرد، واقعاً خوب بود. او خانه‌هایی می‌ساخت، از همه، خانواده‌اش، افرادی که به او تکیه می‌کردند، مراقبت می‌کرد. او موفق بود.»

اما اکنون زمان‌ها ناچیز است و زندگی‌ای که مادر اوبوه توانست بسازد، دور از دسترس است. اوبا با اشاره به سیب زمینی هایش می گوید: «این یک تجارت پر رونق بود. اما اکنون همه چیز یک مبارزه است.

در سراسر Kaneshie، مشتریان با صبر و حوصله سینی های محصولات را اسکن می کنند – فلفل قرمز روشن و گوجه فرنگی، بسته های اسفناج، بامیه. تقریباً همه آنها بسیار گرانتر از قبل هستند. قیمت مواد غذایی در غنا طی سال گذشته 30 درصد افزایش یافته است. به گفته مقامات آمار کشور، هزینه های انرژی نیز به شدت افزایش یافته است و تورم 27 درصد است.

در حالی که مشتریان ماهی‌های خود را برمی‌دارند و به دقت بررسی می‌کنند، Oboh و سایر زنان – تقریباً همه نان‌آوران اصلی یا تنها نان‌آور خانه‌هایشان – توضیح می‌دهند که چگونه بحران هزینه‌های زندگی گریبانگیر غنا شده و زندگی آنها را تغییر داده است.

فلیسیا آپیا 54 ساله می‌گوید: «اگر مردم قبلاً سه مورد می‌خریدند، اکنون فقط یکی می‌خرند. من 20 درصد از درآمدی را که پنج سال پیش به دست آورده بودم به دست می‌آورم.

نه تنها قیمت یام ها افزایش یافته است، بلکه هزینه های ارسال و کرایه اتوبوس به بازار و منزل نیز افزایش یافته است. با کاهش سود، زنان به تدریج هزینه ها را کاهش داده اند، از جمله با خوردن غذای کمتر.

اوبوه می‌گوید: «من سه بار در روز غذا می‌خوردم، حالا فقط یک بار. من تا ساعت 2 بعدازظهر، وسط روز منتظر می مانم. سپس من یک قسمت دو برابر سنگین می خرم بانک [a cassava-based dish] با ماهی و دو بسته آب این تنها راهی است که می‌توانم زندگی فرزندانم را تأمین کنم و مطمئن شوم که حتی زمانی که من نمی‌توانم غذا بخورند.»

این بحران فشار زیادی بر دولت غنا وارد کرده است. مقامات بارها تاکید کرده اند که چالش های اقتصادی عمدتاً اثرات موج دار جنگ در اوکراین است که زنجیره های غذایی جهانی را مختل کرده است. رئیس جمهور نانا آکوفو آدو تاکید کرده است که جنگ امنیت غذایی در آفریقا را به خطر انداخته است و نگرانی های دیگر رهبران آفریقا را تکرار می کند. کشورهایی مانند غنا که به شدت به واردات مواد غذایی متکی هستند، بیشترین آسیب پذیری را داشته اند.

با این حال، بسیاری از افراد در بازار، شکست‌های دولت را مقصر می‌دانند. برای آپیا، جنگ در اوکراین تنها آخرین بهانه است. نخست، چند سال پس از به قدرت رسیدن، دولت گفت که در سرتاسر جهان کشمکش‌های اقتصادی وجود دارد، سپس همه‌گیری را مقصر دانستند، اکنون جنگ اوکراین است، وقتی می‌دانیم که آنها کسانی هستند که شکست خورده‌اند.

هزینه ارسال پول برای والدین او در شمال غنا به دلیل مالیاتی که ماه گذشته توسط دولت تصویب شد، افزایش یافته است. مالیات 1.5 درصدی بر همه تراکنش های الکترونیکی، استفاده گسترده از پرداخت های پولی تلفن همراه را هدف قرار می دهد که در غنا بسیار محبوب است. دولت گفته است که این مالیات امسال 6.9 میلیارد سدی (710 میلیون پوند) را افزایش می دهد که کسری از بدهی ملی 39 میلیارد پوندی است.

به گفته مقامات، این مالیات تا حدی پاسخی به کمبود درآمدی بود که غنا ایجاد می کرد. هنوز کافی نبوده است. هفته گذشته دولت اعلام کرد که قصد دارد مذاکرات رسمی با صندوق بین‌المللی پول برای جلب حمایت داشته باشد، وضعیتی که قبلاً سعی در اجتناب از آن داشت. در ماه مه، بانک مرکزی غنا به دنبال اقدامات مشابه کشورهایی مانند آفریقای جنوبی و مصر، نرخ بهره را به 19 درصد افزایش داد.

در بحبوحه خشم از رسوایی های فساد و هزینه برخی پروژه های عمومی، همدردی عمومی برای چالش های مالی دولت تا حد زیادی کاهش یافته است. در انتخابات ریاست جمهوری 2016 آکوفو آدو متعهد شد که یک کلیسای جامع ملی بسازد و آن را تجلی وعده ای که به خداوند داده بود و “عمل شکرگزاری از خداوند متعال به خاطر نعمت، لطف، لطف و رحمتش بر ملت ما” خواند.

این بنا که توسط معمار مشهور غنائی سر دیوید آجایه طراحی شده است، قرار است در محوطه ای به مساحت 14 جریب در اوسو، بخشی مرفه آکرا، ساخته شود. دولت می گوید که هزینه تخمینی 285 میلیون پوند عمدتاً توسط اهداکنندگان پرداخت خواهد شد، هرچند اخیراً 2.4 میلیون پوند از بودجه دولتی برای این پروژه اختصاص داده شده است. خشم را برانگیخت

کن افوری عطا، وزیر دارایی غنا، در مصاحبه‌ای در ژوئن با پخش‌کننده محبوب جوی نیوز، این انتقاد را رد کرد و گفت که این هزینه «یک هزارم» هزینه‌های دولت است و کلیسای جامع منافع اقتصادی به همراه خواهد داشت.

اما الکس، یک تحویل‌سوار 27 ساله که از کنار محل ساخت‌وساز عبور می‌کند، بدبین است. “من نمی توانم آن را درک کنم. آنها چگونه استدلال می کنند که این بهترین زمان برای ریختن پول در کلیسای جامع است؟ او می گوید. غنایی‌ها رنج می‌برند و این همان چیزی است که پول ما را خرج می‌کنند؟»

او قصد دارد چند ماه دیگر برای یافتن کار به دبی یا دوحه برود. او می گوید: «آنچه من به دست می آورم برای من کافی نیست. “من دو خواهر و برادر و یک نفر دیگر دارم که از او مراقبت می کنم. من باید از آنها حمایت کنم.»

“من برای چپ غنا”، عبارتی به زبان پیجین به معنای «من می خواهم غنا را ترک کنم»، امسال در شبکه های اجتماعی در همه جا رایج شده است، عبارتی طنزآمیز و تیره و تار توسط جوانان برای توصیف رویاهای خروج از کشور برای چشم اندازهای بهتر. الکس می گوید: “شرایط کشور بسیار سخت است، بنابراین تقریباً همه می خواهند برای ادامه زندگی خود را ترک کنند.” زیرا ما نمی دانیم چه زمانی اوضاع بهتر می شود.

دولت از شهرت غنا به داشتن اقتصاد سالم و دموکراسی صلح‌آمیز سخن گفته است، به‌ویژه برخلاف سایر کشورهای منطقه که آشفتگی‌های شدید اقتصادی و سیاسی را تحمل می‌کنند. اما از آنجایی که بیشتر مردم غنایی درد اقتصادی را احساس می‌کنند، پیام‌ها ضعیف می‌شوند.

الکس می‌گوید: «سیاستمداران گاهی طوری صحبت می‌کنند که انگار باید شکرگزار باشیم که مانند کشورهای بدتر نیستیم. آنها می گویند “ببین این کشورها با چه چیزی روبرو هستند”، حتی اگر اوضاع برای ما بدتر شود.

در Kaneshie، فلیسیا می‌گوید که هر چهار فرزندش از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند اما تنها یکی شاغل است و در یک کارخانه آبجوسازی محلی کار می‌کند. او می‌گوید: «اگر پول داشتم، آنها را به خارج از کشور می‌فرستم، زیرا هیچ کاری برای آنها وجود ندارد، هیچ فرصتی وجود ندارد.

تاجران بازار به تدریج برای خرید محصولات عمده فروشی بدهی هایی را متحمل شده اند و زنان برای حمایت از یکدیگر متکی شده اند، به امید اینکه اوضاع به زودی بهبود یابد.

فلیسیا می گوید: «دعا می کنم که اوضاع بهتر شود. “اما در حال حاضر من متقاعد نشده ام.”