جدا کردن Sainsbury’s در مورد دستمزد زندگی ممکن است چندان عملی نباشد | نیلز پراتلی

تیبخش یک کلاه از هفته جالب Sainsbury در راه است: یک به‌روزرسانی معاملاتی که نشان دهنده کاهش فروش در بحبوحه فشار بودجه مصرف‌کنندگان بود، اما به طور انتقادی، همچنین حاوی پیش‌بینی بود که سود سال مالی در محدوده تبلیغاتی قبلی خواهد رسید. بین 630 تا 690 میلیون پوند. بخش دوم باید پر جنب و جوش تر باشد، زیرا نشست سالانه روز پنجشنبه به صورت دوربرگردان نحوه تقسیم عادلانه غنایم را بررسی می کند.

گروه کمپین ShareAction قطعنامه خاصی را ارائه کرده است که بر خلاف میل هیئت مدیره Sainsbury’s را مجبور می کند تا به یک کارفرمای معتبر “حقوق زندگی واقعی” تبدیل شود. نیمی از شرکت های موجود در شاخص FTSE 100 اعضای بنیاد دستمزد زندگی هستند که نرخ های داوطلبانه را بالاتر از حداقل های قانونی تعیین می کند. چرا یک سوپر مارکت زنجیره ای راست قامت که می خواهد “تفاوتی برای همکاران و جوامع ما ایجاد کند” نمی تواند ثبت نام کند؟

به عبارتی، این پیشنهاد به وضوح جذاب است. بخش سوپرمارکت تقریباً تعریف یک هسته دفاعی، پایدار و سودآور اقتصاد است. باید بتواند متعهد شود که حداقل دستمزد را به طور دائم با استانداردهایی که با هزینه واقعی زندگی مرتبط است، تعیین کند. در سالی که کارگران سوپرمارکت‌های کم‌درآمد در نتیجه تورم، افزایش بیمه‌های ملی، مسدود شدن آستانه مالیات و غیره وضعیت بدتری خواهند داشت، در تئوری این فرصتی ایده‌آل برای ادای سوگند به نظر می‌رسد. این کمپین لحظه خود را به خوبی انتخاب کرده است.

همچنین متأسفانه از ابزاری استفاده کرده است که بیش از حد بلانت است. تصمیم سهامداران که برای یک شرکت – و فقط یک شرکت – اعمال می شود، در عمل کار نمی کند. سایمون رابرتز، مدیر اجرایی Sainsbury’s، به دلیل بسته دستمزد 3.8 میلیون پوندی خود در سال گذشته (قطعاً بیش از حد) همدردی عمومی را ایجاد نمی کند، اما او در مورد حفاظت از حق مدیریت برای مدیریت به نکته ای منصفانه اشاره می کند.

همانطور که اتفاق می افتد، Sainsbury در حال حاضر حداقل دستمزد واقعی زندگی را به 171000 کارمند خود پرداخت می کند. در پاسخ به کمپین ShareAction برای فراتر رفتن از خط، مجبور شد دستمزدهای خود را در خارج از لندن تغییر دهد، اما این گروه اکنون 9.90 پوند در ساعت در سطح ملی (در مقابل حداقل 9.50 پوند قانونی) و 11.05 پوند در پایتخت را تامین می کند. ایراد هیئت این است که دستانش برای همیشه بسته باشد.

برون سپاری تصمیمات پرداختی به یک “شخص ثالث غیرقابل پاسخگویی”، همانطور که رابرتز بیان کرد، کنترل حقوق و دستمزد 3.75 میلیارد پوندی را واگذار می کند. یک تعهد بنیاد-شکایت همچنین باید کارگران قراردادی – عمدتاً نگهبانان امنیتی و نظافتچی – را در لیست حقوق و دستمزد شرکت های دیگر پوشش دهد، حتی اگر به گفته رابرتز، “اکثریت قریب به اتفاق” از قبل حداقل دستمزد واقعی زندگی را دریافت کرده باشند. بنابراین این یک ضربه بزرگ از پایه هزینه است که توسط بدنی خارج از Sainsbury تعیین می شود. اگر شرکتی را در صنعتی اداره می‌کنید که در آن دستمزدهای پایه کمی بالاتر از حداقل‌های قانونی است، این یک ملاحظات جزئی نیست. بخش دیگری از کار شامل همگام شدن با رقابت بر سر قیمت برای مشتریان است.

شرودرز، مدیر صندوق، که از هیئت مدیره حمایت می کند، در فراخوان هفته گذشته خود برای “نقاط ظریف” در این مناظره به نکته مشابهی اشاره کرد: بنیاد دستمزد زندگی، با همه امضاکنندگان نام خانوادگی بسیاری که دارد، منطقه ای عاری از سوپرمارکت است. . زمانی که اسدا و موریسون‌ها که تحت مالکیت سهام خصوصی هستند، مانند شرکت‌های خصوصی آلمانی Aldi و Lidl، خارج از دسترس تصمیمات سهامداران قرار دارند، اگر Sainsbury’s را از در خارج کنیم، دشوار است.

حتی ویتروز نوازشگر و متعلق به کارمند هم عضوی از بنیاد نیست. این موضع ساینزبری را اتخاذ می کند که در حال حاضر حداقل دستمزد واقعی زندگی را می پردازد، اما نمی تواند به تعهد آینده نگرانه ای که توسط خارجی ها تعیین شده است، محدود شود. به نظر می رسد که این نکته مهم اینجاست. اگر نتوان رقبا را مجبور کرد در یک خط قرار بگیرند، منزوی کردن Sainsbury عملی نیست. رهبر بازار، Tesco، که حاشیه سود بسیار بالایی دارد، می‌توانست هدف اول واضح‌تری باشد – و احتمال شکستن رتبه‌ها بیشتر است.

ShareAction برخی از حامیان برجسته را جمع آوری کرده است، به ویژه مدیریت حقوقی و عمومی سرمایه گذاری عظیم، و سزاوار اعتبار برای بالابردن پرداخت های اولیه در دستور کار اتاق هیئت مدیره است. هیئت مدیره Sainsbury مجبور به توجه شده است. اما تصمیم سهامداران در یک شرکت واحد هنوز هم سلاح ناقصی برای اسقاط بیش از دستمزد کم است که واقعاً به مسائل کل بخش و ملی مربوط می شود. علت مشخص است. مکانیزم نیست