به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آ در اواخر عصر دوشنبه منظره ای کنجکاو در افق لندن ظاهر شد. تاور بریج در مرکز آن 43 متر ارتفاع دارد و برای چند لحظه تمام دهانه آن با تصویری از کاپیتان انگلیس، لی ویلیامسون منقوش شد: با لباس سفید درخشان انگلیس، توپی در پای او. این یک پدیده منفرد نبود. تقریباً در همان زمان نمایش نور غول پیکر شیرزنان در سرتاسر پایتخت آغاز شد: لوسی برنز در ایستگاه برق باترسی، دمی استوکس در سد تیمز، کیرا والش در نمای گالری ملی.
دو روز قبل از برگزاری بزرگترین رویداد ورزشی زنان در انگلیس، نمادگرایی به اندازه کافی روشن بود. برای چندین دهه، این زنان – و هزاران نفر قبل از آنها – دست از کار کشیده اند، تلاش کرده اند و برای امتیاز ساده دیده شدن رنج کشیده اند. برای 25 روز آینده، در حالی که تیم سارینا ویگمن و 15 رقیب آنها یک جشن فوتبال را در برنامه تلویزیونی پخش می کنند، ممکن است برای اجتناب از آنها تلاش کنید. اکنون – و با احترام به بازی های مشترک المنافع، ویمبلدون و بقیه – جواهر واقعی تابستان ورزشی بریتانیا است.
برای ویلیامسون و همتیمیهایش، ترفند این است که به خود یادآوری کنند که چیزی که به اوج میرسد، فقط یک شروع است. این تورنمنت پنج سال طول کشیده است، چراغی شعلهور بر بالای تپهای دور که همیشه میتوانستند آن را ببینند اما هرگز کاملاً لمس نمیکردند. برای ماهها، دفترچههای خاطرات آنها مملو از مصاحبهها، مشارکتهای تبلیغاتی، جلسات تیمی، جلسات تجزیه و تحلیل بوده است، که همگی به این یک نقطه تیز میشوند. خوب تو موفق شدی حالا قسمت سخت فرا می رسد.
اگر از طرفداران معمولی یا حتی نسبتاً جدید این تیم هستید، احتمالاً صحبت های مبهمی در مورد پیروزی انگلیس شنیده اید. احتمالاً از خود میپرسید که چقدر از این واقعی است و چقدر فرافکنی است. بیایید ابتدا آن قسمت را روشن کنیم. انگلیس قطعا می تواند برنده شود. آنها استعداد عمیقی برای رقابت با بهترین ها دارند، هجوم به جایگشت هایی که ذهن را درگیر می کند، مربی ای در ویگمن که آنجا بوده و این کار را انجام داده است، شش تماشاگر خانگی فروش رفته منتظر آنها هستند. آنها احتمالا باید به عنوان علاقه مندی های کوچک شروع شوند.
اما هیچ کدام از اینها به خودی خود شما را از خط خارج نمی کند. فقط از فرانسوی ها بپرسید، نسلی از فوتبالیست های با استعداد غیرقابل تصور که سه سال پیش از جام جهانی خود کنار رفتند و اکنون به نظر می رسد که بی سر و صدا قبل از زدن توپ در حال انفجار هستند. با اختلافات و مربیگری توسط کورین دیاکری جسور و تفرقهانگیز، چیزهای خوبی در مورد عمق تیم فرانسه میگوید که میتوانید آنها را حتی بدون آماندین هنری و اوژنی لو سامر، ستارگان قهرمان لیون در لیگ قهرمانان، به چالش بکشید.
همین امر در مورد تیم اسپانیایی با 10 نفر از تیم بارسلونا نیز صدق می کند که در چند سال گذشته طرز فکر ما را در مورد بازی به چالش کشیده است. اسپانیا که توسط ایرن پاردس خردمند رهبری میشود و یکی از جوانترین تیمهای این رقابتها، با توانایی و بالینی در از بین بردن تیمهای ضعیفتر، اما از نظر شجره مسابقات کوتاهتر است و در سختترین گروه قرار میگیرد. عقب نشینی دیرهنگام الکسیا پوتلاس ضربه هولناکی است و فشار بیشتری را بر بازیکنانی مانند آیتانا بونمتی وارد می کند تا شکوفایی خلاقیت را در یک سوم پایانی فراهم کنند.
در کنار این سه، تهدیدات اصلی باید از شمال اروپا باشد. آلمان، هلند و نروژ برندگان سابق، سوئد دارنده مدال نقره المپیک، دانمارک نایب قهرمان سال 2017 و تهدیدهای فراوانی فراتر از پرنیل هاردر الهام بخش هستند. بله، این نیمی از میدان است. حصار نشینی نیست. این صرفاً معیاری است که نشان می دهد این مسابقات چقدر باز است. ایتالیا هم خیلی خوبه ایسلند ممکن است شوک ایجاد کند. سوئیس را رد نکنید. و غیره.
بسیاری از مسابقات باید در مقابل جمعیت کامل یا تقریباً پر ازدحام انجام شود. انتخاب استادیوم ها منشأ بحث های قابل توجهی بوده است.
استادیوم آکادمی با ظرفیت 4700 نفر و دهکده ورزشی Leigh با ظرفیت 8100 نفر، وقتی در نظر بگیرید که کوچکترین سالن جام جهانی سال آینده در استرالیا و نیوزلند گنجایش 22000 نفر را داشته باشد، ظاهر خوبی ندارند. تقاضا وجود دارد – بلیتهای فینال در عرض یک ساعت فروخته شد و فروش کلی تمام رکوردهای قبلی را شکسته است – اما برگزارکنندگان را سرزنش نکنید. هر زمین بزرگ در کشور توسط اتحادیه فوتبال دعوت شد تا برای حق میزبانی مناقصه کند. اگر باشگاه شما بازی برگزار نمی کند، یا آنها نخواستند یا مقامات محلی نتوانستند توپ بازی کنند.
و با این حال، شاید شاداب ترین جنبه این تورنمنت این باشد که چقدر موفقیت آن به پیروزی خانگی وابسته است. حتی اگر رکورد اخیر یوفا در رویدادهای بزرگ را در نظر بگیرید، احتمال بروز مشکل بسیار ناچیز است، شبح استادیومهای خالی از قبل اجتناب شده است، کیفیت فوتبال تضمین شده است، تماشاگران از قبل در محل هستند. این خود پیروزی ویرانگر خود است. در بسیاری از تاریخ خود، فوتبال زنان مجبور بوده است از حق وجودی خود دفاع کند. وقت و انرژی برای صحبت با افرادی که نمیخواهند گوش کنند، مبارزه با افرادی که میخواهند شکست بخورند، و استدلال برای احترامی که همیشه با انزجار به او داده میشود تلف میشود.
خب، این استدلال برنده شده است. زن ستیزها قبلا شکست خورده اند. و این نتیجه است: یک تورنمنت فوتبال ناب، یک جشن ناب، فضایی ناب برای فریب دادن و فریفتن زنان، فضایی که با زحمات پیشگامانی که قبلا آمده بودند، اما نه در تسخیر تاریخ یا سنت، ایجاد شده است.
جماعت تبدیل شده است. کلیساها سر جای خود هستند. درها در حال باز شدن هستند. وقت آن رسیده است که این زنان گلوی خود را صاف کنند و چند سرود ببندند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.