بایدن به سربازان ویتنام به خاطر «قهرمانی باورنکردنی» مدال افتخار اعطا کرد.

دنیس ام. فوجی، متخصص ارتش، رئیس خدمه یک هلیکوپتر آمبولانس بود که در سال 1971 در لائوس سرنگون شد و در میانه یک آتش سوزی فرود آمد. آقای بایدن روز سه شنبه به حضار گفت که هلیکوپترهای امداد نتوانستند به آقای فوجی مجروح برسند، او بعداً تلاش های بیشتری را بسیار خطرناک نشان داد. او به مدت دو روز برای مراقبت از سایر سربازان مجروح باقی ماند و هنگامی که هلیکوپتر نجات سرانجام توانست او را بازیابی کند، آن نیز در حدود چهار مایل دورتر سرنگون شد و او را برای دو روز دیگر سرگردان کرد.

«فوجی متخصص کمک‌های خود را کم اهمیت جلوه داد و مهارت‌های نیروهای متفقین ویتنامی را که با آن‌ها جنگیده بود، ارج نهاد و به سادگی گفت: «من کارم را دوست دارم». من دوست دارم به افرادی که در آنجا به کمک نیاز دارند کمک کنم.» آقای بایدن پس از بازگویی داستان خود گفت. “این شگفت انگیز است.”

آقای بایدن گفت که جان جی دافی، سرگرد ارتش، در سال 1972 مکرراً جان خود را برای هدایت حملات هوایی علیه دشمن در جریان حمله به گردان یازدهم هوابرد به خطر انداخت. رئیس جمهور گفت که آقای دافی در عقب مانده و با دشمن می جنگد، زیرا پایگاه به تسخیر درآمده و آخرین فردی بود که تخلیه شد و آخرین سربازی را که از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و هنگام برخاستن از هلیکوپتر سقوط کرد، نجات داد. آقای دافی بیرون پرید و به سرباز کمک کرد تا سوار هلیکوپتر شود.

آقای بایدن گفت که آقای دافی سه تور در ویتنام انجام داد و بعدها نویسنده موفقی شد و یک بار برای شعرش نامزد جایزه پولیتزر شد.

رئیس جمهور گفت: «او تعریف یک شاعر جنگجو است.

آقای بایدن گفت که چهار جایزه روز سه‌شنبه نتیجه بررسی اجباری کنگره درباره اقدامات آمریکایی‌های آسیایی، بومیان آمریکا و ساکنان جزایر اقیانوس آرام در طول جنگ‌های کره و ویتنام بود.

آقای بایدن گفت: «راستش را بخواهید، تا به امروز سفری طولانی برای آن قهرمانان و خانواده‌هایشان بوده است. و بیش از 50 سال – 50 سال – از جنگل های ویتنام می گذرد، جایی که در جوانی این سربازان برای اولین بار استعداد خود را ثابت کردند.