درگذشت آلن دو کادنه | ورزش موتوری

تصویر تعیین کننده از راننده مسابقه بریتانیایی آلن دو کادنه، که در سن 76 سالگی درگذشت، احتمالاً به عنوان یک کلیپ ویروسی از ایستادن او روی چمن در فرودگاه داکسفورد موزه امپریال جنگ در سال 1996 باقی خواهد ماند و به آرامی مقدمه ای را برای دوربین ارائه می کند. سوپرمارین اسپیت فایر ناگهان از پشت سر او ظاهر می شود که در ارتفاع صفر پرواز می کند، پروانه آن تقریباً یک مدل موی بداهه به او می دهد.

حتی غرش موتور مرلین هواپیما هم نمی‌تواند مجموعه‌ای از افراط‌ها را غرق کند – بخشی شوک، بخشی وحشت، بخشی از شادی و نشاط محض – که دو کادنت در حال اردک زدن با آنها پاسخ می‌دهد.

چنین شوخی‌های جادوگرانه‌ای – مانند زمانی که او در اواخر شب نمونه اولیه لمانز خود را روی M4 آزمایش کرد – به همان اندازه که جذابیت و ظاهر ستاره فیلم او بخشی از افسانه De Cadenet بود. اگرچه درست پس از پایان جنگ جهانی دوم به دنیا آمد، اما به نظر می رسید با یک روسری ابریشمی خال‌خالی که از قبل به گردنش افتاده بود، متعلق به دنیای سگ‌بازی‌ها در مسیر و هوا بود.

تصور اینکه او پس از یک پیروزی دیگر در لمانز در دهه 1920 با بنتلی بویز می چرخد ​​یا روی صندلی عرشه ای خارج از برج کنترل در پایگاه جنگنده نبرد بریتانیا می نشیند و منتظر کسی است که فریاد بزند «تقابله» آسان بود.

اما زندگی برای دی کادنه مجموعه ای بی پایان از لنج ها و فرارها نبود. هنگامی که او مسابقه داد، این جدی بود، همانطور که نشان داد وقتی وارد شد و در سال 1976 با ماشینی که سوم شد در لمانز در سال 1976 رانندگی کرد. او در مسابقات 24 ساعته 14 بار بین سال‌های 1971 تا 1986 رانندگی کرد، اغلب در بلبرینگ ماشین. نام خودش، از یک گاراژ mews در مرکز لندن. او همچنین مرجع برجسته تمبرهای شاه جورج پنجم بود و به پست سلطنتی و، گفته می شد، ملکه، در مورد مجموعه آنها مشاوره می داد. بعداً مجری تلویزیون شد.

پسر یک ستوان نیروی هوایی فرانسوی، ماکسیم-ژاک دو کادنه، و همسر انگلیسی اش، والری (نی براهام)، در مدرسه فراملینگهام در سافولک تحصیل کرد. اولین موتور او یک BSA Bantam بود، اولین ماشین او یک MG Midget قبل از جنگ بود که برای آن پنج گینه پرداخت کرد. او زندگی کاری خود را به عنوان یک عکاس مد و موسیقی آغاز کرد، اما زمانی که یکی از دوستانش او را به یک جلسه مسابقه در برندز هچ دعوت کرد، تحت تاثیر این واقعیت قرار گرفت که دوست دخترش با یک راننده مسابقه ناپدید شد.

یک هفته بعد او با لباس و کلاه ایمنی به آنجا بازگشت و یک AC Ace را رانندگی کرد و برای گرفتن گواهینامه مسابقه در محل به کمک یکی از دوستانش نیاز داشت.

او تصمیم گرفت که مسابقات اتومبیلرانی تک نفره خیلی گران است، ابتدا با پورشه ای که از یکی از دوستانش خریداری کرده بود، شرکت کند و متوجه شد که از چالش هایی که در پیست های کلاسیک پر تقاضا مانند Spa-Francorchamps در بلژیک و نوربرگ رینگ 14 ایجاد می شود لذت می برد. -mile Nordschleife در آلمان.

اولین لمانز او در سال 1971، فرمان فراری 512M بلژیکی را داشت، ماشینی بسیار سریع که فقط یک چشمش به درستی کار می‌کرد و چشم دیگرش چند هفته قبل در یک تصادف در کوه‌های سیسیل مجروح شده بود. ، در طول مسابقه استقامت تارگا فلوریو.

سال بعد که نتوانست انزو فراری را متقاعد کند تا یکی از جدیدترین خودروهایش را به او بفروشد، 500 پوند از داکمز اویل حمایت کرد و به طراح جوان با استعداد آفریقای جنوبی گوردون موری دستور داد تا فرمول یک برابهام را به یک خودروی اسپورت تبدیل کند. لمانز. او با به اشتراک گذاشتن رانندگی با کریس کرافت با تجربه، دوازدهم را به پایان رساند.

در سال 1975 او یک لولا را به دست آورد که اساس موفقیت آمیزترین اتومبیل او در لمانز را تشکیل می داد، و در سال های متوالی رتبه های چهاردهم، سوم و پنجم را به دست آورد، همیشه با کرافت به عنوان راننده همراهش و همیشه با تیم هایی با منابع بسیار بیشتر رقابت می کرد. پس از کسب مقام سوم در سال 1976، از آنها دعوت شد تا یک دور افتخار را قبل از مسابقه جایزه بزرگ بریتانیا در برندز هچ، در مقابل یک خانه کامل رانندگی کنند.

در سال 1980، د کادنه و یک راننده جدید، دزیره ویلسون، به لمانز رفتند و دنیای خودروهای اسپورت را با برنده شدن در 1000 کیلومتر مسابقات مونزا و شش ساعت سیلورستون، در دی کادنت-فورد LM- مستقر در لولا، شگفت زده کردند. 4. بعد از اینکه ویلسون ماشین را در حین تمرین واژگون کرد، مهمانداران اجازه مسابقه را به او ندادند و ادعا کردند که او زمان لازم را برای مسابقه ارسال نکرده است. با François Migault رانندگی مشترک، De Cadenet هفتم شد.

پس از اینکه تیم خود را جمع کرد، او قبل از شروع یک حرفه جدید به عنوان مجری برنامه های تلویزیونی در مورد ماشین ها و هواپیماها برای کانال های کابلی مختلف، از جمله سریال محبوب و طولانی مدت Victory by Design برای کانال اسپید، در لمانز مسابقه پورشه و جسارت کرد.

او که در دنیای مسابقه‌های کلاسیک فعال بود، اغلب روی فرمان آلفارومئوهایی دیده می‌شد که قبل از جنگ جهانی دوم در Le Mans و Mille Miglia، از جمله 8C 2300 خودش، پیروز شده بود.

از او همسر دومش آلیسون (نی لارمون)، پسرشان آیدان و آماندا و الکساندر، فرزندان ازدواج اولش با آنا (نی جرارد)، طراح داخلی و مدل سابق، که به طلاق ختم شد، به یادگار مانده است. سه نوه