اسم آن را یک بازگشت نگذارید: چگونه گلدن استیت وریرز واقعاً هرگز ترک نکرد | استفن کاری

منهزارمین باری که آن را می بینید کمتر زیبا نیست. در یک غروب اوایل فوریه در سانفرانسیسکو، استفن کاری به قلب دفاع ساکرامنتو می‌چرخد، در جای خود می‌چرخد، سپس یک پاس با یک دست به طول خط پایه از میان انبوهی از سرهای چرخانده می‌زند. زمانی که به Klay Thompson می رسد، جمعیت به زمزمه می پردازند. یک دریبل ریتم، یک سه از گوشه، یک جهش خونی کوچک روی پای چپ او که با جراحی ترمیم شده بود. شلیک فرو می ریزد و سر و صدا بلند می شود: همان طور که همیشه بود.

در نگاه اول، گلدن استیت وریرز داستانی سرراست در این فصل روایت می‌کند: باشگاهی که NBA را بازسازی کرد، بازگشته است. پس از اینکه کری و همکارانش از سال 2015 تا 2018 سه قهرمانی را در چهار سال به دست آوردند، بخت خوب آنها به سرعت کاهش یافت. در فینال 2019، کوین دورانت تاندون آشیل خود را پاره کرد و تامپسون ACL خود را پاره کرد. دورانت در آن تابستان باشگاه را با آژانس آزاد ترک کرد. در چهارمین بازی فصل بعد، کری به سختی روی دستانش فرود آمد – نه رکوردی درست، معجزات کوچک – و تقریبا تمام سال را با شکستگی استخوان و آسیب عصبی از دست داد. پس از گذراندن یک سال برای بازسازی زانوی خود، تامپسون در نوامبر 2020 آشیل خود را پاره کرد: یک فصل کامل دیگر از دست رفت. اکنون تیم اکثراً کامل است (دریموند گرین، باهوش ترین پاسور و سرسخت ترین مدافع گلدن استیت، با بهبودی مصدومیت کمر، دوباره تمرین را آغاز کرده است و تامپسون دو بازی آخر را به دلیل بیماری از دست داده است) و در نزدیکی محل عادت خود نشسته است، دومی در کنفرانس غرب با رکورد 43-19.

شاید به دلیل تمام اتفاقاتی که در این دوره در خارج از میدان‌ها رخ داده است، حتی آن دسته از هوادارانی که در دهه گذشته از تسلط Warriors غمگین بودند، تا حد زیادی از بازگشت آن استقبال کرده‌اند. این تیم به عنوان استعاره اسکن می کند، بازگشت به خوبی با چشم انداز امیدوارکننده و مشارکتی خود از ورزش: بسکتبال برای یک روز بهتر، تطبیق می کند. «در آن سوی دادگاه فقط وقتی تماشا می کردم، دچار غاز شدم. لبخندهای بزرگ و همه اینها،” کری پس از اینکه تامپسون دوباره در ماه ژانویه وارد زمین شد، گفت و گروهی از بازیکنان و هواداران آنلاین همین را گفتند. اما این خوانش، از After rewinding to Before، خوانش معنادارتری را مبهم می کند. این تیمی است که هنوز از راه‌های کلیدی در تلاش است و همچنان به دنبال چیزی است که قبلا داشته است. آنها به شما نشان می دهند که لازم نیست همه چیز را پس بگیرید تا ارزش آن را داشته باشید.

مقداری سرم حقیقت را در بطری های Gatorade سه بزرگ گلدن استیت بریزید، و همه آنها به شما خواهند گفت که خود قبلی خود را ترجیح می دهند. تامپسون خوب بوده است و در هر بازی سه سه بازی می کند، اما هنوز آن اندرویدی نیست که یک بار در یک کوارتر 37 امتیاز به دست آورد. گرین در 31 سالگی به نقطه‌ای رسیده است که وزن چدنی‌اش به اندازه‌ی دارایی‌ای که قرار است به کار گرفته شود، باری برای مدیریت است. و کری، پرکارترین تیرانداز دوربرد تمام دوران، اولین بار در خاطرات اخیر خود را متحمل می شود که می توان آن را رکود نامید. او در ماه ژانویه 38.5 درصد از زمین شوت کرد. او در 11 فصل از دوران حرفه ای خود، از سه فصل، بهتر از آن فصل عمل کرده است. استیو کر مربی گلدن استیت در اواخر همان ماه گفت: “استف انسان است، فکر می کنم مردم فراموش می کنند زیرا او برای مدت طولانی غیرانسانی به نظر می رسید.” “تیراندازی نمی افتد.”

با این حال، استعدادهای فردی Warriors تنها بخشی از داستان تیم بوده است، و از آنجایی که نام‌های بزرگ با هم درگیر شده‌اند یا زمان را از دست داده‌اند، سیستم دچار سستی شده است. کر در سال 2018 به Insider گفت: «من در رویکرد خود کمی برابرتر هستم. شاید چون من خودم یک نقش‌باز بودم، احساس می‌کنم قدرتی در دست زدن همه به توپ و سهیم شدن در حمله وجود دارد.» هنگامی که آنها در حال زمزمه کردن هستند، به نظر می رسد که جنگجویان توسط یک بازیکن شطرنج کنترل می شود که در حال انجام یک بازی سرعتی در برابر یک توریست برتر است. مدافعان تقلبی ها و جعلی ها را در دوردست دیوار می کشند، و همه یک تازه کار 19 ساله روی یک پرونده باز به سمت لبه کشتی می رود.

Kerr’s MO مزایای بازی به بازی آشکاری دارد: جنگجویان حتی با تحمل یک کری سرد، هفت امتیاز بیشتر به ازای هر 100 مالکیت نسبت به حریف خود کسب می کنند که سومین امتیاز کارآمد در NBA است. اما ارزش واقعی آن به عنوان یک سرمایه گذاری بلند مدت است. گلدن استیت این عادت را ایجاد کرده است که بازیکنان ناخواسته – انتخاب‌های کم درافت، ناامیدی‌های خوب – را به مشارکت‌کنندگان قابل اعتماد و مشتاق تبدیل کند. این تیم در سال 2019، جردن پول را با بیست و هشتمین انتخاب انتخاب کرد، نوع انتخابی که اغلب به عنوان علوفه تجارت کسی که مراقبت می کند، انتخاب می شود. با نگه داشتن یک نقش اصلی تا بازگشت تامپسون، او میانگین 17 امتیاز و نیم در هر بازی را به دست آورد. گری پیتون 2 تقریباً از لیگ خارج شده بود، قبل از اینکه واریرز در ماه اکتبر یک پرواز را روی نقطه گارد برد. او به یکی از مزاحم‌ترین مدافعان لیگ تبدیل شده است، که می‌تواند توپ را بر روی یک توپ بزند و ضربه یک مرکز MVP را خفه کند.

موفق‌ترین پروژه‌های احیاء، اندرو ویگینز، یکی از بهترین انتخاب‌های زمانی است که بیش از شش فصل در مینه‌سوتا، در وضعیت بالقوه گیر کرده بود. او بازوهای دراز و یک گلزن بهاری ورزشکاری داشت، اما در مقطعی در سال 2019 به یکی از بدترین تیراندازان لیگو تیمبرولوز او را در اواسط فصل گذشته به گلدن استیت فرستاد. ویگینز با فضایی که کری و اعتماد کر را در اختیار داشت، به چیزی تبدیل شده است که مدت‌ها پیش‌بینی می‌شد، نمادی از تند تیز لبه‌دار، مهار شلیک، پرش کنسرو کنسرو. او امسال در تمام عرصه‌های حرفه‌ای امتیازات خود را ثبت کرد – از جمله، مطمئناً در لبخند – و در ژانویه به اولین تیم ستاره‌های خود معرفی شد. کر این اعلامیه را “یکی از افتخارآمیزترین لحظاتی که به عنوان مربی داشته ام” نامید.

تیم های بزرگ برای اینکه فراتر از شهرشان مورد قدردانی قرار گیرند، باید یک سوزن را نخ بزنند. آن‌ها باید عالی باشند، اما قابل ارتباط باشند، تا برنده شوند، بدون اینکه این برد مانند یک کشف ساده از استعدادهای برتر به نظر برسد. در اوج خود، رزمندگان در این (و به تنهایی) شکست خوردند. یکسری سقف دستمزد به آنها اجازه داد دورانت را در سال 2016 به خدمت بگیرند و قهرمان چهار گلزن را در کنار بهترین تیم تیراندازی تاریخ قرار دهند. آن‌ها بیرون رفتند و قهرمانی‌ها را جمع‌آوری کردند تا اینکه برای این کار صدمه دیدند.

اکنون؟ اکنون، جنگجویان به طرز هیجان انگیز و دوست داشتنی خطاپذیر هستند. (دورانت می‌توانست دیوار آتش مطمئنی در برابر کامبک 19 امتیازی آن‌ها در عصر یکشنبه به دالاس ماوریکس باشد.) در بازی اواسط فوریه مقابل لیکرز، آن‌ها دیرتر عقب افتادند. باخت سومین متوالی آنها بود. کری شش بار از هفت تلاش سه امتیازی خود را از دست داده بود و بدون گرین، گلدن استیت نمی توانست کار زیادی برای کند کردن لبرون جیمز انجام دهد. اما کلای تامپسون مقداری از آتش قدیمی را گرفت، به نقاط باز تعقیب کرد و به محض تماس توپ با دستانش، شلیک کرد – 16 امتیاز کوارتر چهارم در مجموع و سه امتیاز در چهار دقیقه آخر. در حالی که 45 ثانیه باقی مانده بود و وریرز از برتری یک امتیازی خود محافظت می کرد، کری در نزدیکی لوگوی میانه زمین دریبل زد. در سال‌های گذشته، این زمان برای کارت ویزیت فرا می‌رسید: یک گام به عقب سه، یک شیمی که قبل از تماس توپ با تور شروع شد.

در عوض، کری مردد شد و سپس پلان B را انتخاب کرد، به لاین لغزید و روی بازوهای مدافعان خط دفاعی تند تند رفت. شوت قبل از افتادن روی لبه آویزان بود، و در حالی که این کار را می کرد، کری با سرش به عقب روی خط پایه ایستاد و توپ را تماشا کرد. او جشن نمی گرفت اما به پایان خوبی برای یک شب سخت امیدوار بود. چه کسی نمی تواند با آن ارتباط برقرار کند؟