ویسکی ایرلندی پس از دهه‌ها نزول دوباره غرش می‌کند | ویسکی

کارن گرگوری، توریستی از اوکلاهاما، این هفته از دوبلین بازدید کرد، عطری از جو مالت‌زده را در کارخانه تقطیر ویسکی تیلینگ استشمام کرد و در مسابقه‌ای چند صد ساله، طرفی را انتخاب کرد. “قطعا ایرلندی است. سبک تر و روشن تر است. اسکاچ خیلی سنگین است.»

انبوه بازدیدکنندگانی که با شادی ویسکی‌های مرتب، کوکتل‌های ویسکی و قهوه‌های حاوی ویسکی می‌نوشیدند، پیشنهاد می‌کردند که بیشتر به سمت ایرلندی گرویده شوند، رقابتی که دو سنت ارجمند را در نبرد برای تسلط بر بازار قرار داده است.

کارخانه های تقطیر ایرلند در قرن نوزدهم غالب بودند و بیش از 60 درصد از فروش را در ایالات متحده تشکیل می دادند، قبل از اینکه فاجعه رخ دهد. ایرلندی ها فناوری های جدید را نادیده گرفتند، صادرات را در دوران ممنوعیت ایالات متحده در دهه 1920 محدود کردند و در یک جنگ تجاری با بریتانیا گرفتار شدند. اسکاتلند از شانس خود استفاده کرد و صادرات جهانی را افزایش داد و اسکاچ را مترادف همه انواع ویسکی معرفی کرد.

جان تیلینگ، یکی از تولیدکنندگان ویسکی ایرلندی، گفت: «ما از 60 درصد به 2 درصد در ایالات متحده سقوط کردیم، این یک ترفند است. سپس لبخندی زد: «اما فکر می‌کنم تا پایان دهه از اسکاتلندی‌ها پیشی بگیریم. وقتی این اتفاق بیفتد یک مهمانی بزرگ برگزار می‌شود.»

ویسکی ایرلندی پس از دهه‌ها غم و اندوه آرام، دوباره در حال غرش است. تنها از چهار کارخانه تقطیر در سال 2010، اکنون 42 کارخانه در جزیره ایرلند وجود دارد. فروش سالانه جهانی از 5 میلیون کیس (60 میلیون بطری) در سال 2010 به 14 میلیون کیس (168 میلیون بطری) در سال گذشته افزایش یافته است که به دلیل عرضه های جدید و مصرف کنندگان جوان تر افزایش یافته است.

رشد در ایالات متحده به ویژه قوی بوده است و بر اساس گزارش شورای عرقیات مقطر، سال گذشته 16 درصد افزایش یافت و به رکورد 1.3 میلیارد دلار رسید. اگر این روند ادامه یابد، فروش ویسکی ایرلندی در ایالات متحده – در حال حاضر 5.9 میلیون مورد – تا سال 2030 از اسکاچ پیشی خواهد گرفت که به حدود 8 میلیون ویسکی رسیده است.

با این حال، در سطح جهانی، فروش اسکاچ با 1.3 میلیارد بطری، همچنان از رقیب ایرلندی خود که 190 میلیون بطری می فروشد، کوتوله است. جک تیلینگ، پسر جان و مدیر عامل Teeling Whiskey می‌گوید: «ما هنوز بعد از دهه‌ها عملکرد ضعیف، زمانی که اسکاچ اساساً صبحانه ما را به سرقت برد، در حال بازی کردن هستیم.

در حال حاضر این یک بازی بزرگتر است – طبق گفته شرکت داده مصرف کننده Statista، بازار جهانی ویسکی در دهه گذشته 80 میلیارد دلار بوده است، اما پیش بینی می شود تا سال 2024 به بیش از 100 میلیارد دلار افزایش یابد. برندهای ژاپنی نیز محبوبیت خود را افزایش داده اند و در سال گذشته 340 میلیون دلار فروش داشته اند.

ماه گذشته، دولت ایرلند کمپین 750000 یورویی “روح ایرلند” را برای تبلیغ محصولات ایرلندی در بارها و مشروب فروشی های ایالات متحده راه اندازی کرد. برای تقطیرکنندگان ایرلند، سبقت گرفتن از اسکاچ در ایالات متحده یک تقویت روانی خواهد بود و شکست یک قرنی را در بزرگترین بازار جهان اصلاح می کند.

همچنین بر جاه طلبی برای به چالش کشیدن تسلط پایدار اسکاچ در جاهای دیگر، از جمله بریتانیا، تأکید می کند. جان تیلینگ گفت: «انگلیس قبلا قبرستان ویسکی ایرلندی بود. “دیگر نه.”

سلبریتی‌ها برندهای ویسکی ایرلندی خود را راه‌اندازی کرده‌اند، با ستاره‌های کمدی کمدی ایالات متحده، It’s Always Sunny در فیلادلفیا، این هفته اولین مالت 15 ساله را برای جشن پانزدهمین فصل این سریال آغاز کردند. کانر مک گرگور، مبارز سابق هنرهای رزمی ترکیبی، برندی را در سال 2018 راه اندازی کرد.

یک دهه پیش، زمانی که نام تجاری جیمسون در آهنگ‌های ریحانا و لیدی گاگا و در برنامه‌های تلویزیونی Mad Men و South Park ظاهر شد، فرهنگ عامه‌پسند باعث احیای ویسکی ایرلندی شد.

ویلیام لاول، مدیر انجمن ویسکی ایرلندی، گفت: “لحظه ای برای تغییر نور وجود نداشت و ناگهان ویسکی ایرلندی دوباره مد شد.” 30 سال طول کشیده است. جاه طلبی و استراتژی در کنار هم قرار گرفتند.»

لاول گفت: صادرات به روسیه، دومین بازار بزرگ، متوقف شده است و اختلاف بریتانیا با اتحادیه اروپا بر سر ایرلند شمالی می تواند باعث اختلال شود، اما آینده روشن است. “این یک رنسانس است.”

ایرلند – مانند سایر کشورها – ادعا می کند که خانه ویسکی است. اشاره ای به این نوشیدنی در کتاب سرخ Ossory وجود دارد، نسخه خطی قرون وسطایی که در شهرستان کیلکنی در قرن 14 تولید شد.

در مقطعی، ایرلند بیش از 1000 کارخانه تقطیر داشت. در قرن نوزدهم، خوشه‌ای از تولیدکنندگان در ناحیه لیبرتس دوبلین، بخش عمده‌ای از جهان را تامین می‌کردند.

با این حال، آنها از نوآوری – مانند نوع جدیدی از گلدان – اجتناب کردند و در دوران ممنوعیت ایالات متحده، و جنگ تجاری ایرلند با بریتانیا در دهه 1930، چروکیدند. ویسکی اسکاتلندی – که “e” را حذف می کند – این شکاف را با پیشنهادات تیره تر و تیره تر پر کرد. کرایه سنتی آرام تر ایرلند به دلیل بی مزه بودن شهرت پیدا کرد.

در دهه 1980، ایرلند تنها دو کارخانه تقطیر داشت که بخش کوچکی از محصول اسکاتلند را تولید می کردند. این چرخش پس از آن آغاز شد که غول نوشیدنی فرانسوی Pernod Ricard، Irish Distillers را خرید و به برند جیمسون خود، ارزش چندملیتی بخشید، و خانواده Teeling یک کارخانه تقطیر جدید افتتاح کردند و دیگر تازه واردان را جسارت کردند.

ایرلندی‌ها با طعم‌ها، روش‌ها و کوکتل‌های جدید آزمایش کردند – سطحی از آزادی که تولیدکنندگان اسکاتلندی را که تحت قوانین سخت‌تر کار می‌کنند، دریغ می‌کرد و مشروب‌های الکلی را در ایالات متحده جلب کرد. با این حال، برخی هنوز در مورد اصطلاحات سردرگم هستند و باعث می‌شود جان تیلینگ به لرزه بیفتد. “من از مردم خواسته ام که به من مراجعه کنند و بگویند” اسکاچ شما دوست داشتنی است.”