“برای نوه های ما”: مردی که زندگی مردم جنگل در حال ناپدید شدن پاراگوئه را ضبط می کند | توسعه جهانی

مندر جعبه مقوایی پاره شده در خانه ماتئو سوبوده چیکوئنو، صدها جعبه کاست پلاستیکی حاوی چهار دهه خاطرات است. چیکوئنو که آنها را در کنار ضبط صوت خود در کلبه چوبی خود در کامپو لورو پاراگوئه نگه می‌دارد، می‌گوید: «اینجا در خانه‌ام، من بیش از 1000 کاست از تاریخ‌ها و آهنگ‌های آیورئو دارم. بسیاری از صداها متعلق به افرادی است که مرده اند.

چیکوئنو در سال 1979 پس از دیدن مبلغانی که از ضبط صوت برای مستندسازی تجربیات خود استفاده می‌کردند، شروع به جمع‌آوری مصاحبه‌های خود با آیورئو، شکارچی-جمع‌آوران جنگل چاکو کرد. نوارهای او تا حدی فرهنگی را حفظ می کند که به سرعت ناپدید می شود.

آیورئو قربانیان مبلغان کاتولیک و انجیلی در دهه 1940 بودند که آنها را جستجو کردند و به شهرک هایی مانند کامپو لورو آوردند. از دهه 1980، دامداران حدود یک پنجم چاکو را با بولدوزر سوزانده و سوزانده‌اند و امروزه تعداد آیورئو حدود 5000 نفر است و تقریباً دوازده گروه کوچک خانواده هنوز در جنگل زندگی می‌کنند.

“من الان یک پیرمرد هستم. من نمی دانم چند سال دیگر زنده خواهم ماند. “این کار در آینده ما به عنوان آیورئو باقی خواهد ماند… کاری که من انجام می دهم برای نوه ها، فرزندانمان است، بنابراین آنها می توانند کاست ها و تمام پیام های آیورئو را که سال ها پیش درگذشت.”

پروژه مادام‌العمر چیکونو اکنون موضوع فیلمی به کارگردانی آرامی اولون است، چیزی جز خورشید، که مکالمات ملایم کاوشگر او را مستند می‌کند. این فیلم برنده جوایز متعددی از جمله بهترین مستند بلند در جشنواره مستند Lunenburg Canada، جایزه مستند در Cinélatino Rencontres de Toulouse و نامزد جایزه معتبر مستند IDA شده است.

این مورد ارسالی پاراگوئه برای اسکار امسال بود (اگرچه در فهرست نهایی قرار نگرفت) و توسط سنای پاراگوئه به عنوان علاقه ملی فرهنگی، آموزشی و تاریخی اعلام شده است.

اولون که از خانه اش در سوئیس صحبت می کرد، ویژگی های چیکوئنو را به عنوان یک مصاحبه کننده ستایش می کند و برخورد عاطفی او با خوزه، مرد آیورئویی را که چیکونو و خانواده اش را اسیر کرد تا آنها را نزد میسیونرها ببرد، توصیف می کند. او می‌گوید که این مکالمه، «مکالمه‌ای سرشار از احترام و درک» است که چگونه آیورئو به «آسیب تماس» واکنش متفاوتی نشان می‌دهد.

این نوارها موضوعاتی مانند پرستش خورشید آیورئو، معروف به یوکیمامیتو، و نحوه بالا رفتن از درختان برای شنیدن بهتر او را لمس می کنند. آنها همچنین حاوی دانش حیاتی اجدادی هستند، مانند چگونگی ریشه های چیکوی گیاهان حاوی آب هستند – موهبتی خدایی در خشکسالی، اما اکنون اغلب در پشت سیم خاردار دارایی خصوصی غیرقابل دسترس است.

یک مرد سالخورده به نام تیون به یاد می آورد که چگونه او و همسرش برای اولین بار نگاهی به مردان سفیدپوست سوار بر اسب انداختند و وحشت زده به جهات مختلف از میان درختان زیر درخت دویدند. او می گوید: «دیگر هرگز همدیگر را ندیدیم.

در نوار دیگری، یک شمن سابق، که پس از فشارهای دخترانش مسیحیت را پذیرفته است، درباره برخورد با روحی که در مورد مصیبت های آینده برای آیورئو هشدار می دهد، آواز می خواند.

یک موضوع تکراری برای چیکونو این است که چگونه خانواده‌های آیورئو فریب خورده یا مجبور به ترک جنگل می‌شوند. بازنگری در این دوره ناراحت کننده به معنای غلبه بر شرم و سکوتی است که توسط اسرای مبلغان آنها اعمال شده است. او می گوید: «مثل اینکه یک پوزه بود.

ضبط شده توسط Iniciativa Amotocodie، یک سازمان حفاظت از پاراگوئه، که با Ayoreo همکاری می کند، دیجیتالی می شود. میگل لاورا، مدیر سازمان غیردولتی، می‌گوید: «ما تقریباً در نیمه راه هستیم. برخی از نوارها آشکار شده اند، اما لاورا می گوید: “این یک مسابقه طولانی است که ما نمی خواهیم آن را رها کنیم.”

در همین حال، نگرانی بین المللی برای سرنوشت آیورئو در حال افزایش است. هفته گذشته، نیمه اول یک بزرگراه جدید به طول 340 مایل (550 کیلومتر) که اراضی Ayoreo را به دو نیم تقسیم می کند، افتتاح شد. دولت می‌گوید این جاده به بخش تجارت کشاورزی کمک می‌کند، به ادغام یک منطقه دورافتاده کمک می‌کند و به مردم محلی کمک می‌کند. منتقدان می ترسند که جنگل زدایی را تسریع کند و جوامع بومی شکننده را بیشتر فرسایش دهد.

چند روز قبل از افتتاح، 10 سازمان به نمایندگی از هزاران نفر از مردم بومی در سراسر پرو، برزیل، اکوادور و کلمبیا از دولت پاراگوئه و نهادهای بین المللی درخواست کردند تا از “نسل کشی” آیورئو که هنوز در طبیعت زندگی می کنند جلوگیری کنند. ترزا مایو در Survival International می‌گوید: «سال‌ها مقامات پاراگوئه ایستاده‌اند و شاهد دود شدن جنگل بی‌ارزش Ayoreo بوده‌اند.

چیکوئنو می‌گوید که دولت و نخبگان تجاری پاراگوئه باید «به قلمرو آیورئوها که هنوز در جنگل هستند احترام بگذارند و به آن‌ها اجازه دهند همانطور که می‌خواهند زندگی کنند. چون آنها هم انسان هستند.»

رنج و بیماری متحمل شده در شهرک های ماموریت، که در ضبط های چیکونو ثبت شده است، باید به عنوان یک هشدار باشد. “آنها [the Ayoreo in the forest] بهتر از ما زندگی کن.»

در این مستند، همسر چیکونو، Dojae Tona Picanere، می‌گوید: «بعضی‌ها کاری را که شما انجام می‌دهید نمی‌پذیرند.» اما بعداً می‌گوید: «اما من آن را دوست دارم زیرا به شما آرامش می‌دهد. […] وقتی چیزی را ضبط می کنید، مراقب آن هستید، درست است؟»

برای دیدگاهی متفاوت با خبرنامه ارسال جهانی ما ثبت نام کنید – خلاصه ای از داستان های برتر ما از سراسر جهان، مطالب توصیه شده و نظرات تیم ما در مورد مسائل کلیدی توسعه و حقوق بشر، که هر دو هفته یکبار به صندوق ورودی شما تحویل داده می شود: