خطرات کندی شمارش آرا و تأخیر در نتایج انتخابات

وقتی روز انتخابات هفته ها طول بکشد چه اتفاقی می افتد؟

پاسخ کوتاه و مختصر به این سوال این است که 6 ژانویه اتفاق می افتد – همانطور که این هفته به طرز چشمگیری متوجه شدیم که کسیدی هاچینسون، دستیار جوان سابق مارک میدوز، شهادت داد که دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا را در مرکز هرج و مرج و خشونت آن روز قرار داد. .

پاسخ تا حدودی طولانی تر این است که در مورد نحوه شمارش آرا به قدری ایستا وجود دارد که از سال 2020 دو بار شاهد یک صحنه ناکارآمد مشابه بوده ایم. در همان حالت

ابتدا انتخابات ریاست جمهوری بود، جایی که ترامپ از شمارش کند آرا در پنسیلوانیا استفاده کرد تا تقلب را فریاد بزند، اعلام پیروزی کند و در مورد پیروزی جو بایدن در آنجا و جاهای دیگر تردید ایجاد کند.

دور دوم حدود یک ماه پیش برگزار شد که رئیس جمهور سابق بار دیگر شبح تقلب در انتخابات را مطرح کرد و از دکتر مهمت اوز، نامزد مورد علاقه خود در رقابت برای کرسی سنای پنسیلوانیا ایالات متحده خواست تا پیش از موعد اعلام پیروزی در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان – یک هفته به شمارش آرا

اوز پیشنهاد ترامپ را کنار زد و در نهایت با تنها 951 رای پیروز شد. القائات جنایتکارانه ترامپ به همان سرعتی که ظاهر شد ناپدید شد.

اما در کشوری خشمگین و قطبی شده، این یادآوری بود که چگونه می توان از شمارش آراء عقب مانده برای بی اعتبار کردن نتایج انتخابات سوء استفاده کرد. و این سوال را مطرح می کند که در نوامبر امسال، زمانی که شمارش شماری از انتخابات میان دوره ای به طور اجتناب ناپذیری به تعویق می افتد – یا در سال 2024، زمانی که مخاطرات بی اندازه بیشتر خواهد شد، چه اتفاقی خواهد افتاد.

چارلز اچ. استوارت سوم، تحلیلگر انتخابات در مؤسسه فناوری ماساچوست، گفت که بعید است این مشکل به زودی از بین برود، زیرا، به دلایل مختلفی که با حقوق مدنی و همچنین راحتی ارتباط دارد، رای دهندگان آمریکایی نقشی در ایجاد آن

او گفت: “در طول چند دهه گذشته، ما از گسترش دسترسی به برگه های رای و راحتی رای گیری لذت برده ایم.” و نه بار از هر ده بار، این گسترش بدون توجه به انسداد و مقابله با اداره انتخابات رخ داده است.

ترجمه: بسیاری از رای دهندگان، از جمله رای دهندگان جمهوری خواه، شیفت به برگه های رای پستی، رای گیری زودهنگام، رای دادن در عرض چند دقیقه پس از ثبت نام، دراپ باکس و سایر تلاش ها برای آسان تر کردن و در دسترس بودن رای دادن را دوست دارند. اما این نوآوری‌ها رای‌دهی را پرهزینه‌تر و پیچیده‌تر می‌کنند – و دولت‌ها نه پولی جمع‌آوری کرده‌اند و نه قوانین انتخابات را برای مقابله با آن تغییر داده‌اند.

کارشناسان خارجی می گویند که مقامات انتخاباتی در حال حاضر به بیش از 2 میلیارد دلار فقط برای جایگزینی دستگاه های رای گیری قدیمی و تقویت امنیت در برابر حملات فیزیکی و سایبری نیاز دارند. و این شامل هزینه بهبودهایی مانند اسکنرهای پرسرعت رای، ماشین‌های بازکن پاکت‌ها و کارمندان اضافی نمی‌شود که شمارش را سریع‌تر می‌کنند. برخی از این ایده‌ها در کنگره آمریکا مورد بحث قرار می‌گیرند. انتخابات به دلیل روزهای کاری پشت صحنه، تأیید آرا و تأیید آرای مشکوک، که حتی زمانی که برندگان زودهنگام اعلام می‌شوند، همیشه طولانی بوده است.

مردم هرگز آن سوسیس‌سازی را ندیدند. اما اکنون در برخی ایالت‌ها باعث تأخیر می‌شود و در را به روی بسیاری از اطلاعات نادرست و اطلاعات نادرست باز می‌کند که نتایج انتخابات را مخدوش می‌کند و صحت رأی را زیر سؤال می‌برد.

احزاب مختلف، دیدگاه های متفاوت نسبت به مشکل

مدافعان چپ و راست مشکلات متفاوتی را می بینند.

کالیفرنیا می تواند به خصوص به دلیل کندی و نابرابر بودن آرا به حساب می آید. در سال 2018، آسوشیتدپرس یک رقابت کنگره در دره مرکزی را برای نماینده دیوید والادائو، یک جمهوری‌خواه فراخواند، اما زمانی که دموکرات هفته‌ها بعد از آن عقب نشینی کرد، به ندرت واکنش نشان داد.

اخیراً، کندی شمارش آرا در انتخابات مقدماتی ماه گذشته باعث تغییر نتایج نهایی نسبت به آرای اولیه شد. در شب انتخابات، رهبر اولیه رقابت شهرداری لس آنجلس، توسعه‌دهنده مرکز خرید و جنایتکار خودخوانده، ریک کاروسو بود. او اکنون به دنبال یک دموکرات لیبرال تر، کارن باس است که استدلال می کرد که “لس آنجلس نمی تواند راه خود را از جنایت دستگیر کند.”

مترقی ها با صدای بلند از این که چگونه نتایج اولیه – در لس آنجلس و از فراخوان موفقیت آمیز دادستان منطقه سانفرانسیسکو – به عنوان هشداری در مورد قدرت جرم، از جمله در این روزنامه، شکایت کردند. برخی از دادستان‌های مترقی برنده شدند، مانند دایانا بکتون در شهرستان کنترا کوستا، که کمپین‌اش یک میلیون دلار سرمایه تبلیغاتی دیرهنگام توسط PAC مرتبط با جورج سوروس، سرمایه‌دار لیبرال دریافت کرد.

در سمت راست، ترامپ و نامزدهای همفکر هر زمان که شمارش کند آرا یکی از آنها را در معرض خطر یا شکست قرار می دهد، به سرعت ادعای تقلب می کنند. و مقامات جمهوری خواه که به طور فزاینده ای با رای گیری از طریق پست مخالف هستند، ممکن است انگیزه کمی برای بهتر کردن آن ببینند.

اما در بسیاری از ادعاهای آنها بوی ریاکاری وجود دارد: در نوادا، یکی از نامزدهای جمهوریخواه برای وزارت امور خارجه، جیم مارچانت، در جریان مبارزات انتخاباتی استدلال کرد که هر برنده ای در انتخابات ایالتی از سال 2006 در واقع برنده شده است. “نصب شده توسط کابین دولت عمیق” – فقط اعلام کرد که “نوادایی ها صدای خود را شنیدند” زمانی که او در انتخابات مقدماتی ایالت در اواسط ژوئن پیروز شد.

با رای از طریق پست غرق شد

اگر نتایج انتخابات عقب افتاده، اطلاعات نادرست، عمدی یا غیر آن را تشویق می کند، راه حل واضح این است که سریعتر آرا را شمارش کنید و زودتر برندگان را اعلام کنید. پس چرا دولت ها این کار را نمی کنند؟

حداقل در کالیفرنیا، یک آمارگیری آرام عملاً سیاست ایالتی است. این ایالت از برگه‌های رای پستی استقبال می‌کند – حدود دو سوم آرا از طریق پست یا صندوق ارسال می‌شوند – و برگه‌های رای پستی با مهر پستی را تا یک هفته تأخیر می‌پذیرد. در ایالتی که برای هر انتخابات 22 میلیون برگه رای غایب را پست می کند، پردازش آن زمان می برد.

در برخی ایالت های دیگر، چرخش به سمت پست رای گیری، مقامات انتخاباتی را که توانایی خرید تجهیزات پرسرعت برای پردازش پاکت های رای را ندارند، تحت تاثیر قرار داده است. و در حالی که 37 ایالت اجازه می دهند حداقل مقداری پردازش رای نامه های پستی به محض ورود آنها انجام شود، قوانین در سایر ایالت ها کارگران را مجبور می کند حتی قبل از باز کردن پاکت های رای تا روز انتخابات منتظر بمانند، بسیار کمتر به شمارش آرا و تأیید امضاها.

این مورد در بهار امسال در پنسیلوانیا بود که نزدیک به 910000 برگه رای نامه ای را برای رأی دهندگانی که درخواست کرده بودند ارسال کرد. برای پیچیده‌تر کردن این کار، یک خطای چاپی باعث شد تا حدود 21000 برگه رای پستی یک روزه بازشماری شود.

درست انجام دادن

با این حال، ایالت‌هایی مانند اورگان، کلرادو و یوتا، انتخابات سراسری را به صورت یکپارچه انجام می‌دهند و نتایج را بی‌درنگ گزارش می‌دهند. و ویسکانسین که باز کردن صندوق‌های رای پستی را قبل از روز انتخابات نیز ممنوع می‌کند، موفق شد نتایج انتخابات عمومی سال 2020 را تا ساعت 3 صبح روز پس از بسته شدن صندوق‌های رای اعلام کند.

Claire Woodall-Vogg، مدیر اجرایی هیئت کمیساریای انتخابات میلواکی، گفت: “این فقط به پردازش و رویه و داشتن تجهیزات مناسب بستگی دارد.”

او گفت که ویسکانسین نیازی به تأیید امضای برگه‌های رأی ندارد، که شمارش بسیار سریع است. اما خرید جدول‌سازهای پرسرعت اضافی به شهر این امکان را می‌دهد که بیش از دو برابر تعداد برگه‌های رأی را در همان زمان پردازش کند.

فقط به این دلیل که می توان آمارها را شتاب داد، به این معنی نیست که خواهند شد. دو انتخابات بعدی با چالش هایی روبرو هستند که می تواند شمارش را بیش از این طولانی کند.

یکی کمبود بالقوه کارکنان نظرسنجی است که به دلیل تهدید به خشونت از داوطلب شدن منصرف شده اند. مورد دیگر کمبود پول است، اکنون که برخی از ایالت ها کمک به گروه های خارجی را که صدها میلیون دلار برای تأمین مالی کار انتخابات محلی در سال 2020 اهدا کردند، ممنوع کرده اند.

سومین مورد مهاجرت مدیران باتجربه انتخاباتی است که پس از فشارهای چرخه انتخابات 2020 دسته دسته بازنشسته می شوند. جنیفر مورل، یکی از مقامات سابق انتخابات در کلرادو و یوتا و اکنون یکی از شرکای شرکت مشاوره The Elections Group، گفت که اجرای یک انتخابات امن یک کار فوق العاده پیچیده است و جایگزینی آن دانش نهادی دشوار خواهد بود.

و این می‌تواند به شکاف‌های بیشتر در پایه‌های متزلزل دموکراسی آمریکایی منجر شود.

خانم مورل گفت: “به طور کلی، من فکر می کنم که مدیریت انتخابات امروز بهتر از همیشه است.” طرف دیگر این است که اطلاعات غلط و توطئه های انتخاباتی بزرگتر از گذشته است. من فوق العاده نگران هستم.»

یک شنیدن مهم

On Politics به طور مرتب آثار عکاسان تایمز را نمایش می دهد. این چیزی است که هایون جیانگ در مورد ثبت تصویر بالا به ما گفت:

داگ میلز، عکاس معروف نیویورک تایمز، همیشه به من یادآوری می‌کند که صحنه‌های کاپیتول هیل را بدیهی نگیرم، حتی اگر هزار بار آن‌ها را دیده باشم. بنابراین من همیشه سعی می کنم با نگاهی تازه به پوشش عکس نزدیک شوم و سعی می کنم فریم هایی با ارزش زیبایی شناختی و داستان سرایی بسازم.

هنگامی که من جلسه استماع کمیته مجلس نمایندگان در 6 ژانویه را پوشش دادم که شامل شهادت کسیدی هاچینسون، دستیار سابق رئیس ستاد نهایی رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ، مارک میدوز بود، در «تقویت» بودم – یعنی آزادی حرکت در اطراف را داشتم. اتاق، بر خلاف قرار گرفتن در «چاه»، جایی که شما بین اعضای کمیته و شاهد مستقر هستید و فضای کمی برای حرکت دارید.

سعی کردم با گرفتن یک عکس کاملتر چیزی را که دیدم نشان دهم. همانطور که من در کنار ایستادم، عکاسان با دوربین های خود یک انحنا تشکیل دادند و تماشاگران، حتی تنگ نگاران، روی شاهد متمرکز شدند. بنابراین تصمیم گرفتم همه آن شخصیت‌ها را در کادر بگنجانم، مردم را به اتاق شنوایی ببرم و امیدوارم احساس حضور داشته باشند.

با تشکر برای خواندن. از تعطیلات 4 جولای لذت ببرید. سه شنبه شما را می بینیم

– بلیک

آیا شما این خبرنامه را فوروارد کرده اید؟ اینجا ثبت نام کنید تا به صندوق ورودی شما تحویل داده شود.

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.