بازی‌های المپیک زمستانی پکن در بحبوحه محدودیت‌های شدید COVID و تحریم دیپلماتیک در حال برگزاری است

پکن اولین شهری بود که میزبان بازی‌های المپیک زمستانی و تابستانی بود که مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی را در روز جمعه آغاز کرد.

این مراسم به همان استادیوم ملی آشنا و مشبک معروف به آشیانه پرنده که با مشورت هنرمند مخالف چینی Ai Weiwei برای رویداد تابستانی 2008 ساخته شد، بازگشت.

کشوری که دو سال پیش شیوع ویروس کرونا در آن ظاهر شد، با افتخار قدرت خود را به نمایش خواهد گذاشت، حتی در شرایطی که برخی از دولت‌های غربی به دلیل رفتار چین با میلیون‌ها مردمش تحریم‌های دیپلماتیک انجام داده‌اند.

و در حالی که برخی از دومین المپیک آسیب دیده از همه گیر در شش ماه دیگر دور می مانند، بسیاری دیگر از رهبران جهان قصد داشتند در مراسم افتتاحیه شرکت کنند.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه – که در اوایل روز به‌منظور وقوع یک بن‌بست خطرناک در مرز روسیه با اوکراین، به‌طور خصوصی با شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین دیدار کرد، برجسته‌ترین مقام حاضر در این مراسم بود.

سرکوب اویغورها منجر به تحریم می شود

المپیک – و مراسم افتتاحیه – همیشه تمرینی برای عملکرد کشور میزبان است، فرصتی برای نمایش فرهنگ خود، تعیین جایگاه خود در جهان و به رخ کشیدن بهترین جنبه های آن.

از سارایوو تا سوچی و ساپورو تا سالت لیک سیتی، بازی‌های المپیک زمستانی به ویژه برای شاهکارهای ورزشی چشمگیر در یخ و برف جذاب هستند.

اما در بازی‌های پکن امسال، شکاف بین عملکرد و واقعیت به‌ویژه دشوار خواهد بود.

چهارده سال پیش، مراسم افتتاحیه پکن که با نمایش‌های آتش‌نشان‌های عظیم و هزاران نفر از بازیگران ورق‌بازی نمایش داده می‌شد، استاندارد جدیدی از ولخرجی را برای شروع المپیکی که هیچ میزبانی از آن زمان تا کنون با آن برابری نکرده است، تعیین کرد. این یک شروع مناسب برای رویدادی بود که اغلب به عنوان “بیرون آمدن چین” نامگذاری می شود.

با این حال، امید به چین بازتر که اولین بازی‌ها را همراهی می‌کرد، از بین رفته است.

برای پکن، این المپیک تاییدی بر جایگاه آن به عنوان یک بازیکن و قدرت جهانی است. اما برای بسیاری در خارج از چین، به ویژه در غرب، آنها به تاییدی بر چرخش روزافزون اقتدارگرایانه این کشور تبدیل شده اند.

مقامات چینی در حال سرکوب فعالیت‌های طرفدار دموکراسی، تشدید کنترل خود بر هنگ کنگ، رویارویی بیشتر با تایوان و بازداشت مسلمانان اویغور در غرب دور هستند – سرکوبی که تعدادی از دولت‌ها و سازمان‌های حقوق بشر آن را نسل‌کشی خوانده‌اند.

چین می گوید این اردوگاه ها “مراکز آموزش و آموزش حرفه ای” هستند که بخشی از یک کمپین ضد تروریسم هستند. این سازمان هرگونه نقض حقوق بشر را رد می کند و می گوید ثبات را به سین کیانگ بازگردانده است، منطقه ای که در ماه های پس از حملات 11 سپتامبر اصرار داشت که مملو از افراط گرایی بود، اغلب با شواهد کمی.

چنین رفتاری باعث شد که رهبران ایالات متحده، بریتانیا، استرالیا و کانادا و سایرین، این بازی ها را تحریم کنند و از حضور در کنار رهبری چین اجتناب کنند و در عین حال به ورزشکاران خود اجازه رقابت دهند.

مسائل سیاسی ورزش را تحت الشعاع قرار می دهد

این بیماری همه گیر همچنین بر بازی های امسال سنگینی می کند، درست مانند تابستان گذشته در توکیو.

بیش از دو سال پس از شناسایی اولین موارد COVID-19 در استان هوبی چین، نزدیک به 6 میلیون انسان جان خود را از دست داده اند و صدها میلیون نفر دیگر در سراسر جهان بیمار شده اند.

خود کشور میزبان ادعا می کند که برخی از کمترین میزان مرگ و میر و بیماری ناشی از این ویروس تا حدی به دلیل محدودیت های کلی اعمال شده توسط دولت است که فوراً برای هر کسی که برای شرکت در بازی های زمستانی وارد می شود یا شرکت می کند آشکار می شود.

در آستانه بازی‌های المپیک، سرکوب مخالفان توسط چین در جنجال‌های پیرامون ستاره تنیس چینی پنگ شوآی نیز به نمایش گذاشته شد.

سال گذشته، او پس از متهم کردن یک مقام سابق حزب کمونیست به تجاوز جنسی از دید عموم ناپدید شد. اتهام او به سرعت از اینترنت پاک شد، و بحث در مورد آن همچنان به شدت سانسور شده است.

بزرگان تنیس و دیگران در خارج از چین که نگران امنیت او بودند، در رسانه های اجتماعی خواستند بدانند “پنگ شوای کجاست؟”

از آن زمان یک بازی موش و گربه سورئال آغاز شده است. پنگ در یک رویداد تنیس جوانان حضور کوتاهی داشت و به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای کاهش نگرانی‌ها در مورد او، از طریق لینک ویدیویی با توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک صحبت کرد.

در حالی که مسائل سیاسی بر روند دور بعدی سایه انداخته است، مانند هر المپیکی، توجه شنبه – حداقل تا حدی – از مسائل ژئوپلیتیک روز به خود ورزشکاران معطوف خواهد شد.

اکنون همه نگاه ها به این معطوف می شود که آیا میکایلا شیفرین، فوق ستاره اسکی آلپاین، که در حال حاضر دارای سه مدال المپیک است، می تواند فراتر از انتظارات فوق العاده باشد.

بسیاری از بینندگان و ورزش‌دوستان علاقه‌مند خواهند بود ببینند که شان وایت چگونه اسنوبرد را به پایان می‌رساند – و اینکه آیا کلوئی کیم، استاندارد فعلی این ورزش، دوباره ما را شگفت‌زده خواهد کرد و آیا زنان روسیه مدال‌های اسکیت بازی را به دست خواهند آورد یا خیر. .

و چین امیدهای خود را به ایلین گو، اسکی باز 18 ساله آمریکایی تبار است که برای کشور مادرش رقابت می کند و می تواند سه مدال طلا کسب کند.

قوانین سختگیرانه همه گیر آشکار است

در حالی که آنها رقابت می کنند، شرایط تحمیل شده توسط مقامات چینی کاملاً در تضاد با فضای مهمانی بازی های 2008 است.

برخی از مهمانداران هواپیما، مقامات مهاجرت و کارکنان هتل سر تا پای خود را با لباس، ماسک و عینک محافظ پوشانده اند. یک رژیم آزمایش روزانه برای همه شرکت کنندگان وجود دارد و به دنبال آن افرادی که آزمایششان مثبت است قرنطینه طولانی مدت است.

با این حال، هیچ گذری از مکان‌های المپیک از میان حصارهای زنجیره‌ای همیشه وجود ندارد – پوشیده از پیام‌های مثبت “آینده مشترک با هم” – به خود شهر، یکی دیگر از نقاط واگرایی با بازی‌های 2008.

خود چین نیز در سالهای پس از آن متحول شده است. سپس، با میزبانی از آن بازی ها به عنوان یک نیروی اقتصادی نوظهور جهانی، مهم ترین جهش خود را تا کنون به صحنه جهانی انجام داد.

اکنون این یک ابرقدرت کاملاً شناخته شده است که میزبان این موارد است. شی، رئیس المپیک 2008، اکنون کل کشور را اداره می کند.

خارج از «حباب» المپیک که مردم عادی پکن را از المپیکی‌ها و اطرافیانشان جدا می‌کند، برخی ابراز اشتیاق و غرور کردند که جهان به آستان آنها آمده است.

ژانگ ون کوان، کلکسیونر یادگاری های المپیک، روز جمعه در حالی که در کنار طلسم سال 2008 ایستاده بود، کالاهای خود را به نمایش گذاشت. او هیجان‌زده بود، اما این هیجان به دلیل ویروسی که برای خیلی‌ها خیلی تغییر کرده بود، کاهش یافت.

او گفت: “من فکر می کنم تأثیر آتش بازی بسیار بهتر از سال 2008 خواهد بود.” من واقعاً مشتاقانه منتظر مراسم افتتاحیه هستم. در واقع می خواستم برای تماشای آن به محل برگزاری بروم. خیلی تلاش کرده ام تا آن را در صحنه تماشا کنم. اما به دلیل همه گیر شدن، ممکن است فرصتی وجود نداشته باشد.”