چرا آمریکایی ها ممکن است در مورد اوکراین حول بایدن تجمع نکنند؟

تصورات کمی به اندازه این ایده که بحران‌های خارجی آمریکایی‌ها را پشت سر رئیس‌جمهورشان متحد می‌کند، در علم سیاسی ریشه دوانده است. آن را «تجمع دور افکت پرچم» می‌نامند و مفسران آن را واقعیت می‌دانند و کاخ‌های سفید برای دهه‌ها آن را تعقیب می‌کنند.

اما این نیز چیزی شبیه به یک افسانه شهری سیاسی است. در حالی که نمونه‌هایی از روسای جمهور وجود دارد که در طول یک بحران شاهد افزایش رضایت عمومی هستند، شواهدی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد این پیشرفت‌ها حداقلی و زودگذر هستند – و شاید در سیاست های ابرقطبی ما کمتر رایج شوند.

این امر رؤسای جمهور را از تلاش باز نداشته است. سه‌شنبه شب، رئیس‌جمهور بایدن از سخنرانی خود برای وضعیت اتحادیه استفاده کرد و از کنگره خواست تا در کنار او بایستد تا تهاجم به اوکراین به فرماندهی ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را محکوم کند. بایدن گفت: «او فکر می کرد که می تواند ما را اینجا در خانه تقسیم کند. پوتین اشتباه کرد.

در یک سطح، رئیس جمهور حق داشت: بایدن از سیاست خود در انزوای روسیه و در عین حال حمایت از اوکراین از حمایت دو حزبی قوی برخوردار است.

کارشناسان سیاست خارجی از همه نوع، دولت را به دلیل مدیریت ماهرانه‌اش با سیاست‌های اروپایی، که منجر به تحریم‌های فلج‌کننده الیگارشی‌ها و مؤسسات مالی روسیه شده، و استفاده از اطلاعات برای افشای طرح‌های کرملین درباره اوکراین، ستایش کرده‌اند.

و اگرچه بسیاری از سوالات در مورد استراتژی ایالات متحده بی پاسخ مانده است، حتی سناتور میچ مک کانل، جمهوری خواه ارشد سنا، روز سه شنبه گفت که “حمایت گسترده ای از رئیس جمهور برای کاری که اکنون انجام می دهد” وجود دارد.

اما دموکرات هایی که انتظار دارند رای دهندگان در هر دو حزب به بایدن اعتبار بدهند، احتمالاً بیهوده امیدوارند.

جان سایدز، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه واندربیلت، می‌گوید: «اگر بحران فقط خوراک بحث‌های حزبی معمول باشد، پس احتمال زیادی وجود ندارد که رئیس‌جمهور شاهد افزایش محبوبیت خود باشد.

اثر رالی

اصطلاح «تظاهرات دور جلوه پرچم» توسط جان مولر، دانشمند علوم سیاسی که رابطه بین اقدامات روسای جمهور و افکار عمومی را مورد مطالعه قرار داد، ابداع شد.

در مقاله ای در سال 1970، مولر استدلال کرد که تحت شرایط خاص، بسیاری از رای دهندگان از وفاداری حزبی خود در طول بحران های سیاست خارجی کنار گذاشته می شوند و از فرمانده کل قوا حمایت می کنند.

این مفهوم در سال‌های بعد به یک حکمت متعارف تبدیل شد – و به نظر می‌رسید که در جریان درگیری‌هایی مانند جنگ خلیج فارس در سال 1991، زمانی که رئیس‌جمهور جورج اچ دبلیو بوش شاهد افزایش رتبه محبوبیت خود بود، به اثبات رسید.

این فیلم حتی الهام بخش یک فیلم شد: «سگ را تکان دهید»، یک کمدی در سال 1997 که در آن یک عامل سیاسی بدبین، جنگی را در آلبانی جعل می کند تا توجه را از یک رسوایی جنسی ریاست جمهوری منحرف کند. عبارت «سگ تکان دادن» از آن زمان به اختصار صاحب نظران برای این مفهوم تبدیل شد که یک رئیس جمهور می تواند با تمرکز بر درگیری در خارج از کشور، افکار عمومی را از مشکلات در خانه منحرف کند.

با این حال، مطالعات اخیر نشان داده است که تأثیر رالی حداقل است.

در سال 1995، زمانی که محققین جان آر. اونال و آنا لیلیان برایان 41 بحران سیاست خارجی را بین سال‌های 1950 تا 1985 بررسی کردند، دریافتند که میانگین تغییر در میزان محبوبیت رئیس‌جمهور تنها 1.4 درصد بوده است. (جالب است که یکی از متغیرهایی که آنها ردیابی کردند، پوشش نیویورک تایمز بود، و به ویژه اینکه آیا بحران به صفحه اول تبدیل شد یا خیر.)

از آن زمان، سیاست آمریکا حتی دوقطبی‌تر شده است – به این معنی که دیدگاه‌های رأی‌دهندگان در مورد رئیس‌جمهور به احتمال زیاد تنظیم می‌شود و رتبه‌بندی محبوبیت به اندازه گذشته افزایش نمی‌یابد. به‌عنوان مثال، علی‌رغم اینکه ریاست‌جمهوری با پوشش منفی گسترده مطبوعاتی مشخص شد، محبوبیت دونالد ترامپ به‌طور قابل ملاحظه‌ای ثابت بود. در طول دو سال اول ریاست جمهوری جیمی کارتر، محبوبیت جیمی کارتر 36 درصد در نوسان بود. ترامپ در محدوده 10 درصدی باقی ماند.

به گفته محققانی که افکار عمومی را مطالعه می کنند، بخشی از آنچه در اینجا می گذرد این است که جمهوری خواهان تمایل دارند در کنار رهبران خود بایستند و در عین حال مستعد قضاوت سخت روسای جمهور دموکرات هستند.

متیو باوم، استاد ارتباطات جهانی در مدرسه کندی هاروارد، می گوید: «جمهوری خواهان همیشه تمایل کمتری به تجمع پشت سر یک رئیس جمهور دموکرات داشته اند تا اینکه دموکرات ها در زمان بحران پشت سر یک رئیس جمهور جمهوری خواه جمع شوند.

باوم دریافته است که وقتی یک جمهوری خواه در طول یک بحران خارجی رئیس جمهور می شود، میانگین افزایش محبوبیت در میان دموکرات ها نزدیک به 8 درصد است. او در مقاله‌ای در سال 2002 نوشت، اما وقتی یک دموکرات رئیس‌جمهور می‌شود، تأثیرات تجمع «کوچک‌تر و ناچیز» است. این ارقام شامل جورج دبلیو بوش بود که پس از 11 سپتامبر افزایش 35 درصدی را تجربه کرد.

باوم در ایمیلی گفت: “مقایسه برای رویدادهای خاص کمی چالش برانگیز است، زیرا هر درگیری متفاوت است.” “اما تفاوت در اندازه رالی بسیار فاحش است.”

و فقط به این دلیل که حمایت دو حزبی از آنچه دولت برای کمک به اوکراین انجام می دهد، به این معنا نیست که بایدن برای آن اعتبار دریافت کند. همانطور که جولیا آذری، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه مارکیت به ما گفت، “رئیس جمهور حتی زمانی که مسائل و اقدامات اینطور نیست، قطبی می شوند.”

جمهوری خواهان تجمع نمی کنند

علی‌رغم حمایت‌های گهگاهی مک‌کانل، سایر قانون‌گذاران جمهوری‌خواه به شدت از مدیریت بحران توسط بایدن انتقاد کرده‌اند.

آن نظرات مک کانل؟ آنها طی یک کنفرانس خبری که در آن گروهی از سناتورهای جمهوری خواه رئیس جمهور را متهم کردند که با محدود کردن اجاره‌های جدید نفت و گاز در زمین‌های عمومی، قیمت‌های انرژی را افزایش داده است.

سناتور جان باراسو از وایومینگ گفت که سیاست‌های بایدن «ولادیمیر پوتین را قادر ساخته و به آن‌چه که انجام داده است، شجاعت داده است». وی افزود: گویی ولادیمیر پوتین وزیر انرژی جو بایدن بوده است.

کمی پیچیده تر از این است. رئیس جمهور کنترل بسیار کمی بر قیمت نفت که توسط نیروهای بازار جهانی تعیین می شود، دارد. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد سیاست های حفاری بایدن بر تولید نفت خام داخلی تأثیر داشته باشد که در سال 2021 4.4 درصد افزایش یافت.

با این حال، با توجه به افزایش شدید قیمت بنزین و بالا رفتن آن، می‌توانید انتظار داشته باشید که انرژی به عنوان یک نقطه اصلی گفتگوی جمهوری‌خواهان با نزدیک شدن به انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2022 باشد.

نظرسنجی ها چه می گویند

کاخ سفید به نظرسنجی هایی اشاره کرده است که نشان می دهد دیدگاه آمریکایی ها در مورد اوکراین با سیاست های رئیس جمهور همگام است.

به عنوان مثال، یک نظرسنجی CBS/YouTube از بزرگسالان ایالات متحده نشان داد که 76 درصد از تحریم های اقتصادی علیه روسیه حمایت می کنند، 65 درصد از تسلیح اوکراین و 63 درصد خواهان اعزام نیرو برای محافظت از متحدان ناتو هستند.

اما این به معنای حمایت از رئیس جمهور نبود. همان نظرسنجی نشان داد که تنها 41 درصد از آمریکایی‌ها با رفتار او با روسیه و اوکراین موافق بودند.

نظرسنجی های دیگر حتی منفی تر هستند. نظرسنجی دانشگاه سافولک/یو اس ای تودی که روز دوشنبه منتشر شد، نشان داد که تنها 34 درصد از رای دهندگان ثبت نام شده تایید کرده اند، در مقابل 49 درصد که موافق نیستند. بدتر برای بایدن: در پاسخ به این سوال که آیا او رهبر قدرتمندی است، تنها 32 درصد پاسخ مثبت دادند، در حالی که 63 درصد پاسخ منفی دادند.

و در نظرسنجی دانشگاه کوئینیپیاک که روز دوشنبه منتشر شد، 57 درصد از آمریکایی‌ها گفتند که دولت به اندازه کافی سختگیرانه در قبال روسیه عمل نکرده است و تنها 29 درصد گفته‌اند که بایدن درست می‌گوید.

همه اینها باید بگوییم: جنگ در اوکراین نه تنها یک تراژدی انسانی است، بلکه هیچ هدیه سیاسی برای بایدن نیست.

آلن آبراموویتز، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه اموری می‌گوید: «ما می‌توانیم شاهد نوعی تجمع متواضعانه در افکار عمومی باشیم، اما این عمدتاً نتیجه بازگشت رأی‌دهندگان دموکرات به جمع است». فکر نمی‌کنم در میان رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه شاهد افزایش حمایت از بایدن باشیم. این کشور به شدت قطبی شده است.»

چه بخوانیم

در مقدماتی تگزاس، یک معترض ضد قرنطینه کوتاه آمد

شلی لوتر، صاحب سالن دالاس که در سال 2020 به دلیل نقض دستورات قرنطینه زندانی شد، روز سه‌شنبه در انتخابات مقدماتی کاخ تگزاس شکست خورد و نشان داد که حتی در داخل پایگاه جمهوری‌خواهان، محدودیت‌هایی برای قدرت سیاست کووید وجود دارد.

لوتر در بهار 2020 توجه ملی را به خود جلب کرد، زمانی که پس از بازگشایی آرایشگاه خود در اعتراض به دستور فرماندار گرگ ابوت مبنی بر بسته ماندن مشاغل غیر ضروری، به دلیل تحقیر دادگاه به زندان افتاد. معترضان مسلح برای دفاع از او در بیرون سالن تجمع کردند و شخصیت های ملی مانند سارا پیلین در حمایت از او صحبت کردند. تنها دو روز پس از محکومیت هفت روزه خود، او به لطف خود ابوت، که به طور عطف به ماسبق در دستورات قرنطینه خود تجدید نظر کرد تا مدت زندان را به عنوان مجازاتی برای عدم رعایت این قانون حذف کند، آزاد شد.

به گزارش آسوشیتدپرس، با تقریباً تمام آرا شمارش شده، لوتر 41 درصد آرا را در رقابت خود با نماینده رجی اسمیت به دست آورد. اسمیت از سال 2019 این کرسی را در اختیار دارد.

در یک مجمع اخیر نامزدها، لوتر گفت که او می‌خواهد طیفی از دیدگاه‌هایی را که از نظر سیاسی قابل قبول است در سمت راست تغییر دهد، همان‌طور که مقاماتی مانند نماینده الکساندریا اوکاسیو کورتز در سمت چپ انجام داده بودند. او ابوت را “ظالم” خواند.

ابوت علیرغم مواجهه با چند رقیب از سمت راست، به راحتی نامزدی خود را به دست آورد.

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.