سقف قیمت جهانی انرژی: دستکاری بازار زمان چه کسی فرا رسیده است؟ | تجارت بین المللی

یک روزنامه آلمانی به اختصار آن را «متحد علیه غول‌روی» بیان کرد.

تحریم صادرات طلای روسیه، افزایش نیروی مداخله ناتو به شش برابر قدرت فعلی، سیستم دفاع موشکی هوایی برای اوکراین، و تعهد گسترده مبنی بر اینکه گروه هفت تا زمانی که طول بکشد با اوکراین خواهد بود.

هیچ یک از این موارد که در نشست این هفته G7 در ارتفاعات آلپ باواریا در شرایط آب و هوایی که از آفتاب باشکوه تا طوفان های رعد و برق را در بر می گرفت، ایمن نشد، دستاورد ناچیزی نیست.

اما یک ایده وجود داشت که هم به دلیل جدید بودنش برجسته بود، هم G7 را تقسیم کرد و هم داستان بزرگتری را در مورد معضلی که غرب با آن روبروست گفت که تلاش می کند به اقتصاد جنگی ولادیمیر پوتین آسیب برساند.

این پیشنهاد یک سقف قیمت جهانی برای انرژی است. این ایده جذابیت ساده ای دارد زیرا با دو مشکل سروکار دارد. این امر قیمت های انرژی را تحت نوعی کنترل قرار می دهد و واکنش منفی مصرف کنندگان در مورد تورم را فرو می نشاند. در عین حال، جریان وجوه غربی به ماشین جنگی پوتین را که عمدتاً به درآمدهای گاز و نفت تامین شده توسط خریدهای غربی وابسته است، کند می کند.

جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، در یکی از جلسات توجیهی توضیح داد که غرب با یک معضل مواجه است. این کشور با اقدامات خود میزان انرژی خریداری شده از روسیه را کاهش داده بود، اما به دلیل افزایش قیمت نفت، درآمدهای دریافتی پوتین به همان نسبت کاهش نیافته بود. به گفته شرکت اطلاعات تجاری ریستاد انرژی، روسیه حداقل 180 میلیارد دلار (147 میلیون پوند) تضمین می کند. این 45 درصد بیشتر از سال 2021 و 181 درصد بیشتر از سال 2020 است.

راه حل در یک سطح بسیار ساده است – امتناع از پرداخت به اندازه پوتین و تقاضای بازار. چنین ایده‌ای، که بسیار متضاد با اصول بازار آزاد است، ممکن است مانند یک گلوله جادویی مارکسیستی به نظر برسد، اما با حمایت ماریو دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا، و جانت یلن، رئیس خزانه‌داری ایالات متحده آمده است. و این زاییده افکار دانشگاهیان واشنگتن است.

با این حال، مدافعان نسخه های کمی متفاوت اما نه لزوما متناقض از این ایده را تبلیغ می کنند. یلن اساساً می‌خواهد سقفی بر قیمت نفت دریایی اعمال کند که به طور نامتناسبی بر روسیه تأثیر خواهد گذاشت. دراگی فکر می‌کند که می‌توان با گذاشتن درپوش روی گاز روسیه، جلوتر رفت. از برخی جهات، ایده او پتانسیل بیشتری دارد زیرا مصرف اروپایی به این سرعت به پایان نمی رسد.

فرانچسکو جیاوازی، مشاور اقتصادی نخست وزیر ایتالیا، طرح دراگی را برای آبان نیوز توضیح داد. وی گفت: خطوط لوله گاز روسیه اساساً در دو جهت است: اروپا و – در حال حاضر با ظرفیت بسیار کمتر – به چین. یک تولید کننده گاز می تواند جریان گاز را کند کند، اما نمی تواند آن را متوقف کند. در نهایت، اگر جریانی وجود نداشته باشد، باید شروع به سوزاندن گاز در هوا کند – که به معنای سوزاندن دلار در هوا است. پوتین می تواند این کار را انجام دهد، اما برای روسیه بسیار گران تمام می شود، همچنین از نظر سیاسی.

دراگی که تمایل دارد در اجلاس سران درباره مسائل اقتصادی شنیده شود، توضیح داد: “ما باید میزان پولی که به روسیه می رود را کاهش دهیم و یکی از عوامل اصلی تورم را از بین ببریم.”

کلاه نفت در تئوری از طریق یک اهرم کار می کند – بیمه.

نزدیک به 95 درصد از ناوگان نفتکش های جهان توسط گروه بین المللی باشگاه های حفاظت و غرامت در قلب شهر لندن و برخی از شرکت های مستقر در قاره اروپا تحت پوشش قرار دارند. کشورهای اروپایی قبلاً توافق کرده بودند که بیمه محموله های نفت روسیه را پایان دهند. دولت‌های غربی می‌توانند با اعلام اینکه خریداران بیمه‌شان در دسترس است، سقف قیمتی اعمال کنند، اما فقط تا زمانی که توافق کنند که بیش از یک قیمت معین برای نفت کشتی پرداخت نکنند. در مقالاتی که در G7 منتشر شده است، هیچ رقمی ذکر نشده است.

این به وضوح یک نبرد در G7 برای ایالات متحده بود که آلمان را با این ایده درگیر کند، و آنها به یک مصالحه کلاسیک در اجلاس سران خاتمه دادند تا به کارشناسان فنی اجازه دهد تا این ایده را مطالعه کنند.

طرح نفت اشکالات متعددی دارد. اولاً، ممکن است بیمه‌گران بگویند که بدون دلیل موجهی از کسب و کار قانونی محروم شده‌اند. دوم، اتحادیه اروپا ممکن است مجبور شود بسته‌های تحریم‌های نفتی موجود را بازگشایی کند تا این ایده را تأیید کند. این امر مستلزم اتفاق آرا است و مجارستان ممکن است دوباره جلوی پیشرفت را به نفع نفت ارزانتر بگیرد. اتحادیه اروپا همچنین قرار است تا پایان سال خرید نفت را به تدریج متوقف کند.

سوم، پوتین ممکن است بگوید، اگر از او خواسته شود که نفت را با هزینه های نهایی بفروشد، به سادگی نمی فروشد. او با گاز نشان داده است که آماده است از برخی درآمدها با کند کردن یا بستن شیرها برای ترساندن کشورهای وابسته به گاز مانند آلمان و مولداوی چشم پوشی کند. این ممکن است از نظر اقتصادی پاسخی منطقی از سوی پوتین نباشد، اما کرملین در حال حاضر به عنوان نمونه ای از عقل تلقی نمی شود.

در نهایت، و از همه مهمتر، این سوال است که آیا کشورهای واردکننده نفت مانند هند که کمتر درگیر جنگ هستند، مایل به همراهی با این طرح هستند؟ در یک سطح، اگر بیمه حمل و نقل نداشتند، هیچ انتخابی نخواهند داشت. اما هند نیز ممکن است به ایده خرید کالای گران قیمت با قیمت ارزان‌تر تمایل مثبت داشته باشد. قیمت گذاری موضوع تنظیم دقیق خواهد بود.

کشورهای تولیدکننده نفت مانند عربستان سعودی نیز ممکن است از این دستکاری جدید در بازار استقبال نکنند، زیرا می‌ترسند که اگر این کار مؤثر واقع شود، سابقه‌ای ایجاد می‌کند که کشورهای مصرف‌کننده نفت را در جایگاه اصلی قرار می‌دهد.

مارک موزور، تحلیلگر بازار برای S&P Global Commodity Insights، می‌گوید: «نبرد حداقل برای امسال شکست خورده است» زیرا روسیه درآمدهای بالایی را گزارش کرده است. رفتار گستاخانه روسیه در کاهش جریان گاز به اروپا را باید در این زمینه دید: بدون درآمد اضافی می تواند به خوبی عمل کند.

آنچه در اتاق‌های جلسه در ارتفاعات آلپ به نظر می‌رسید، ممکن است هنوز ظاهر شود که رهبران جهان به نی‌ها چنگ زده‌اند. از سوی دیگر، این باور که بازارهای نفت آزاد هستند، محرک است. آنها مملو از کارتل هستند و شاید زمان آن رسیده است که مصرف کنندگان نیز یک کارتل داشته باشند.