Félix Auger-Aliassime: “من چیزهای بزرگی نشان داده ام. من به هدفم نزدیک تر و نزدیک تر می شوم’ | ویمبلدون 2022

Oفقط چند هفته پیش، در روزهای پایانی ماه مه، فلیکس اوگر آلیاسیم خود را در فاصله‌ای نزدیک از تاریخ قرار داد. او به مدت چهار ساعت طاقت فرسا، در گیجگاهش، دادگاه فیلیپ شاتریه، با رافائل نادال روبرو شد و در تمام طول مسیر با او مطابقت داشت. اوگر آلیاسیمه بدون ترس در ابتدا و سپس با دو ست بر یک عقب افتاد، تنها سومین مردی بود که نادال را مجبور به ست پنجم در رولان گاروس کرد.

اما نتوانست آن را تمام کند. نادال همان کاری را انجام داد که همیشه در آنجا انجام می داد و دقیقاً در زمانی که نیاز داشت سطح خود را بالا برد. این یک تلاش بسیار زیاد از سوی رقیب بود، اما پس از آن، او می‌گوید، احساساتی شد. او احساس می کرد که به پیروزی بسیار نزدیک است. همچنین چهار ماه پس از باخت به دانیل مدودف در پنج ست در مرحله یک چهارم نهایی اوپن استرالیا رخ داد که او حتی پس از برگزاری مسابقه پوینت با لبخند بر لب آن را پذیرفت. درد داشت

اوگر-آلیاسیم 21 ساله کانادایی در روزهای قبل از ویمبلدون می گوید: “احساس می کردم پیروزی چندان دور نیست و وقتی این را احساس می کنید و می بازید، هرگز به راحتی نمی توان آن را قورت داد.” “اما همه چیز درست است. در نهایت، این دو گرند اسلم اخیر برای من بسیار مثبت بوده است. من چیزهای بزرگی را نشان داده ام. و فکر می‌کنم این فقط به این معنی است که من به هدفم نزدیک‌تر و نزدیک‌تر هستم.»

چشم انداز سالم و بالغی که اوگر-آلیاسیم را هدایت می کند، امیدوارکننده تر از هر بردی است. سه سال پیش، پس از بالا بردن رنکینگ ATP به عنوان یک بازیکن 18 ساله و قرار گرفتن در قله 20 تیم برتر، او به عنوان بازیکن جوان حال حاضر اولین ویمبلدون بزرگسالان دوران حرفه ای خود را آغاز کرد. در نهایت او تحت فشار و انتظارات نتوانست اجرا کند. او در دور سوم شکست خورد، در نمایشی که آن را شرم آور خوانده است.

Auger-Aliassime همیشه یک سرویس فوق‌العاده، یک فورهند باطل، سنگین و یک رشته بازی متعادل به دلیل ورزشکاری ظریفش داشت، اما در آن لحظات بزرگ او اغلب تلاش می‌کرد تا اعصاب خود را کنترل کند. اگر خطاهای مضاعف آزادانه جریان نداشتند، او گاهی اوقات وقتی بمب‌های سرویس و فورهندش فرود نمی‌آمد، بی‌اعتنا بود.

به جای اینکه فوراً به اوج برود، سه سال گذشته حکایتی از رشد و شکیبایی ثابت بوده است، زیرا اوگر-آلیاسیم به بلوغ رسیده است و نقاط قوت و ضعف خود را درک می کند، چیزی که به نظر می رسد قدردانش است. بر خلاف ورزشکاران در ورزش های گروهی که مسیرشان توسط مربیان و لباس ها تعیین می شود، تنیس بازان کنترل کامل سرنوشت خود را دارند و دوره ای که اوگر آلیاسیم در آن قرار می گیرد، در حالی که به بزرگسالی تبدیل می شود و سعی می کند مالکیت کامل حرفه خود را به دست گیرد، این است. ضروری است.

وقتی بزرگ شدم، پدرم مرا مربی می کرد. من فقط به حرف های او گوش می دادم و فقط اجرا می کردم.» او می خندد. با گذشت زمان و سن در کنار مربی فعلی خود، فرد فونتانگ، او به خودکفایی بیشتری رسیده است. از سن 17، 18 سالگی، هر چند وقت یکبار می‌توانستم بیشتر به این فکر کنم که می‌خواهم با بازی‌ام چه کار کنم و چه چیزهایی را باید بهبود بخشم و در واقع ایده‌ای داشتم که حتی وقتی می‌رویم روی چه چیزی باید کار کنم. به تمرینات.»

زمانی که اوگر-آلیاسیمه تصمیم گرفت از مربی قدیمی خود جدا شود، یک لحظه رشد اساسی بود.، گیلام مارکس، در پایان سال 2020. بیشتر جوانان 20 ساله نیازی به استخدام و اخراج ندارند، اما به عنوان یک کارفرما این بخشی از کار است. او با مربی خود به گفتگو نشست و درباره تصمیمش توضیح داد: «احتمالاً این سخت ترین تصمیمی بود که تا به حال در زندگی ام گرفته بودم. من فقط 20 سال داشتم و از نوجوانی با او کار می کردم. او برای من مثل یک پدر دوم بود.» به جای مارکس، اوگر-آلیاسیم تونی نادال، عمو و مربی رافا را به عنوان مربی دوم استخدام کرد.

با هدایت فونتانگ و نادال، پیشرفت ها واضح بوده است. اوگر-آلیاسیم در ویمبلدون سال گذشته یکی از اولین پیروزی های بزرگ و بزرگ خود را به دست آورد و الکساندر زورف را شکست داد و به اولین مرحله یک چهارم نهایی گرند اسلم رسید. او آن را با اولین نیمه نهایی خود در US Open و سپس یک چهارم نهایی در اوپن استرالیا در سال جاری دنبال کرد. او سال گذشته را با رسیدن به جمع 10 تیم برتر به پایان رساند.

این روزها توانایی حل مسئله او بهبود یافته و تنوع بیشتری را به بازی خود وارد کرده است. در مقابل نادال، دراپ شوت ها و بازی خالص او عالی بود. او می گوید: “من فکر می کنم نظم بیشتری در بازی من وجود دارد.” ساختارمندتر است. من همیشه عکس های با کیفیت بسیار بالایی داشتم. اما فکر می‌کنم اکنون دقیق‌تر و سازگارتر هستم.»

موانع ذهنی که اوگر آلیاسیم با آن روبرو بود به وضوح در بازی های او در فینال ها منعکس شد. بین سال‌های 2019 تا 2021، اوگر-آلیاسیم به هشت فینال رسید و هر بار در ست‌های مستقیم شکست خورد. رسیدن به این تعداد فینال برای چنین بازیکن جوانی شاهکار بزرگی بود، اما هر بار که یک جام در خط بود او یخ می زد. او پس از باخت 16 ست متوالی، در ماه فوریه سرانجام استفانوس سیتسیپاس را شکست داد و در روتردام پیروز شد. بلافاصله پس از مسابقه، در حالی که از طریق فیس تایم با پدرش صحبت می کرد، گریه می کرد.

او می‌گوید: «افراد دوم، سوم تا هشتم را که از دست دادم، واقعاً سخت بود. تا جایی که همیشه در ذهن من بود، فکر کردن به اینکه خودم را در آن موقعیت قرار دهم، در هر تورنمنتی، و در نهایت برنده شدن آسان نیست. بنابراین وقتی این برد در نهایت امسال به دست آمد، این تنها بزرگترین آرامش بود که آن کادر را علامت بزنید تا بتوانیم به چیز دیگری برویم.”

در طول مصاحبه ما در زمین های ویمبلدون قدم زدیم و او یک روز پرمشغله رسانه ای را دنبال می کرد که شامل عکسبرداری مختصری از مجله بود. او با هر فردی که در صحنه فیلمبرداری بود با لبخند برخورد می کرد، زمانی که یکی از هواداران صحبت ما را قطع کرد و او عکس گرفت، عذرخواهی کرد. در کل متفکرانه صحبت می کرد.

موارد بسیار کمی در تنیس وجود دارد که همه در مورد آن توافق دارند، اما به نظر می رسد که یک باور رایج در بین بازیکنان، روزنامه نگاران و هواداران این است که Auger-Aliassime یکی از افراد خوب در این ورزش است. با بازنشستگی اخیر بت خود، جو ویلفرید سونگا، و افزایش سن گائل مونفیس، او همچنین به خوبی از موقعیت خود به عنوان یک الگو آگاه است، به ویژه برای بازیکنان سیاهپوست مشتاقی که هنوز چهره های نسبتا کمی دارند که باید به آنها نگاه کنند. بسیار برتر بازی مردان

در زمانی که بسیاری از بازیکنان جوان‌تر برای سازگاری با تنیس زمین چمن تلاش می‌کردند، بازی او، رشد و راحتی او در سطح او را تهدید می‌کند. او در دور اول قرعه کشی بی رحمانه ای دارد، فینالیست ایستبورن، ماکسیم کرسی، اما او ویمبلدون را با فرصتی شروع می کند تا دقیقاً توانایی هایش را نشان دهد.

“من فکر می کنم بیشتر و بیشتر، دید من واضح تر است. و من شفافیت بیشتری در مورد بازیکنی که می خواهم باشم و پیشرفت هایی که باید در زمین انجام دهم تا به پتانسیل کامل خود برسم، دارم.”