آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
کنگره به زودی آخرین اقدامات را در مورد قانون چیپ ها انجام خواهد داد که بیش از 52 میلیارد دلار به شرکت هایی که تراشه های نیمه هادی را طراحی و تولید می کنند، ارائه می دهد.
این یارانه توسط بزرگترین سازندگان تراشه به عنوان شرط ساخت تراشه های بیشتر در آمریکا درخواست می شود.
اخاذی محض است
بزرگترین سازنده تراشه جهان (از نظر فروش) در حال حاضر یک شرکت آمریکایی – اینتل، مستقر در سانتا کلارا، کالیفرنیا است.
اینتل به سختی به پول نیاز دارد. درآمد آن در سال گذشته به 79 میلیارد دلار افزایش یافت. مدیر اجرایی آن، پت گلسینگر، کل بسته غرامت 179 میلیون دلاری را دریافت کرد (که 1711 برابر بیشتر از میانگین کارمندان اینتل بود).
اینتل تراشه های خود را در چین، اسرائیل، ایرلند، مالزی، کاستاریکا، ویتنام و همچنین در ایالات متحده طراحی، مونتاژ و آزمایش می کند.
مشکل ایالات متحده این است که اینتل با اولویت دادن به تولیدکنندگان در ایالات متحده به آمریکا کمک نمی کند تا با کمبود فعلی تراشه کنار بیاید. و آمریکا را در لبه فناوری های جدید تراشه نگه نمی دارد.
بدیهی است که اینتل مایل است بخشی از 52 میلیارد دلاری کنگره در آستانه ورود به صنعت تراشه های نیمه هادی باشد. اما چرا دقیقاً اینتل باید این پول را دریافت کند؟
در میان دیگر ذینفعان احتمالی قانون چیپس، GlobalFoundries است که در حال حاضر تراشه‌ها را در نیویورک و ورمونت می‌سازد – اما در بسیاری از جاهای دیگر در سراسر جهان نیز.
GlobalFoundries حتی یک شرکت آمریکایی نیست. این یک شرکت تابعه کاملاً متعلق به شرکت سرمایه گذاری Mubadala، صندوق ثروت دولتی امارات متحده عربی است.
کشوری که دفتر مرکزی یک سازنده تراشه (یا هر شرکت جهانی با فناوری پیشرفته) در آن قرار دارد، کمتر و کمتر به جایی که آن را طراحی و تولید می کند، می پردازد. چیزها
این توضیح می‌دهد که چرا هر صنعتی که احتمالاً می‌تواند «بحرانی» در نظر گرفته شود، اکنون در ازای طراحی و ساخت مواد در آن کشور، دولت‌ها را برای یارانه، کاهش مالیات، و معافیت‌های نظارتی لابی میکند.
این یک لرزش عظیم جهانی است.
هند، ژاپن و کره جنوبی اخیراً اعتبارات مالیاتی، یارانه ها و سایر مشوق هایی را به مبلغ ده ها میلیارد دلار برای صنعت نیمه هادی تصویب کرده اند. اتحادیه اروپا با 30 تا 50 میلیارد دلار یارانه در حال نهایی کردن تراشه های خود است.
حتی چین معافیت های مالیاتی و تعرفه ای و سایر اقدامات را با هدف ارتقای طراحی و تولید تراشه در آنجا تمدید کرده است.
چاک شومر، رهبر اکثریت سنا، می‌گوید: «سایر کشورها در سراسر جهان… سرمایه‌گذاری عمده‌ای در نوآوری و تولید تراشه انجام می‌دهند. اگر به سرعت اقدام نکنیم، ممکن است ده‌ها هزار شغل با درآمد خوب در اروپا از دست بدهیم.»
اما سناتور «ما» کیست؟
جان نوفر، مدیر اجرایی انجمن صنعت نیمه هادی (بازوی لابی واشنگتن در صنعت نیمه هادی) هشدار می دهد که ساخت تاسیسات تراشه سازی در کشورهای خارجی اغلب 25 تا 50 درصد ارزان تر از ایالات متحده است.
چرا اینطور است؟ همانطور که او اعتراف می کند، بیشتر به دلیل مشوق هایی است که کشورهای خارجی ارائه کرده اند.
از آنجایی که سرمایه جهانی‌تر و سست‌تر می‌شود، برای شرکت‌های جهانی آسان‌تر است که ملت‌ها را در برابر یکدیگر بازی کنند. همانطور که مدیر اجرایی وقت اکسون موبیل مستقر در ایالات متحده بدون شرمندگی اظهار داشت: “من یک شرکت آمریکایی نیستم و بر اساس آنچه برای ایالات متحده خوب است تصمیم نمی‌گیرم.”
مردم، در مقابل، ریشه در داخل کشورها دارند که به آنها قدرت چانه زنی بسیار کمتری می دهد.
این عدم تقارن به توضیح اینکه چرا کنگره آماده است 52 میلیارد دلار را به یک صنعت بسیار سودآور جهانی واگذار کند، کمک می کند، اما دولت بایدن می گوید که برای مقابله با بحران بهداشت عمومی جاری کووید، حتی 22.5 میلیارد دلار نیز نمی تواند به دست آورد.
اگر مالکیت عمومی آنها باشد، شرکت‌ها باید با به حداکثر رساندن ارزش سهام خود به سهامداران خود وفادار باشند. اما بیش از 40 درصد از ارزش سهام شرکت‌های مستقر در آمریکا متعلق به غیرآمریکایی‌ها است.
علاوه بر این، هیچ دلیلی وجود ندارد که تصور کنیم مالکان آمریکایی یک شرکت خوشحال خواهند شد که بازده سرمایه‌گذاری را فدای خیر ملت کنند.
سوال واقعی این است که ایالات متحده (یا هر کشور دیگری که به سازندگان تراشه یارانه می دهد) باید چه شرایطی را برای دریافت چنین یارانه هایی قرار دهد.
این کافی نیست که سازندگان تراشه با تولید تراشه های بیشتری در کشوری که به آنها یارانه می دهد موافقت کنند، زیرا سازندگان تراشه تراشه های خود را به بالاترین قیمت پیشنهادی در سراسر جهان می فروشند، صرف نظر از اینکه تراشه ها در کجا تولید می شوند.
اگر ایالات متحده قصد دارد به آنها یارانه بدهد، باید از سازندگان تراشه بخواهد که بالاترین اولویت را به مشتریان آمریکایی خود که از تراشه ها در محصولات تولید شده در ایالات متحده توسط کارگران آمریکایی استفاده می کنند، بدهند.
و کنگره باید از آنها بخواهد که بالاترین ارزش افزوده تراشه‌سازی را در ایالات متحده تولید کنند – طراحی، مهندسی طراحی، و ساخت با دقت بالا – تا آمریکایی‌ها این تخصص فنی را به دست آورند.
چه اتفاقی می‌افتد اگر هر کشوری که به تولیدکنندگان تراشه یارانه می‌دهد، اینها را برای خود مطالبه کند؟
سپس سازندگان تراشه باید انتخاب کنند. سپس اخاذی پایان می یابد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
