انگ فرهنگی داوران امروز هم مطرح است | داوران

منیکی از به یاد ماندنی ترین و تکان دهنده ترین قسمت ها در نمایش شما – رمان جدید اشلی هیکسون-لوونس بر اساس زندگی اوریا رنی – اولین داور سیاهپوست لیگ برتر در حال بررسی گزیده ای از نظرات اینترنتی و پوشش مطبوعاتی برخی از اجراهای اخیر خود است. “برای چکمه های تحت حمایت فیلا او خیلی بزرگ است.” “در فرهنگ لغت کتاب مصور من تحت “داور نمایشی”.” “این پنی هرگز از دست نداد که مسابقه مربوط به او نبود.” «یک مالتی‌شهری که به کیسه‌ای از مارشمالو چسبیده است.»

برای صفحات و صفحات روی آن می رود. نمایش شما کتابی قابل توجه است: بسیار سبک، به صورت دوم شخص نوشته شده و – اگرچه بر اساس مصاحبه های گسترده با خود مرد است – تا حد زیادی تصور شده است. با این حال، تأثیرگذارترین بخش‌های رمان چیزهایی است که می‌دانیم اتفاق افتاده است. عنوان کتاب برگرفته از اعلامیه‌ای است که هنگام بیرون آمدن مقامات از تونل در جریان مسابقه بین پرستون و کریستال پالاس از طریق سیستم آدرس عمومی در دیپ‌دیل: «از نیمه دوم نمایش اوریا رنی لذت ببرید».

این، شاید سرسخت‌ترین اتهامی بود که در طول 15 سال دوران حرفه‌ای‌اش در لیگ انگلیس به رنی وارد شد: اینکه او به‌نوعی می‌خواست دیده شود، هوس می‌کرد در کانون توجه قرار بگیرد، هوس توجه.

پل جول پس از باخت ویگان مقابل آرسنال در سال 2006 گفت: “اوریا رنی دوست دارد تاریخ سازی کند.”

حکم دیو جونز پس از شکست وولوز از بولتون دو سال قبل، «او در رفتارش مغرور است». در مورد صحبت کردن با او پس از آن، شما نمی توانید یک کلمه با او صحبت کنید. او احتمالاً بیش از حد مشغول استفاده از مرهم لب است.»

با خواندن همه این‌ها اکنون، سال‌ها بعد، به نظر غیرممکن است که بتوان این نوع انتقادها را از وضعیت منحصربه‌فرد رنی به‌عنوان اولین (و هنوز تنها) داور سیاه‌پوست در فوتبال برتر انگلیس جدا کرد. به نوعی، این تمرکزی بود که بیش از آنچه در مورد رنی بود، در مورد نگاه و پیش داوری بیننده آشکار می کرد. در حالی که او بیش از یک دهه است که بازنشسته شده است، انگ فرهنگی داوران هنوز هم عمیقاً مرتبط است، به ویژه زمانی که فوتبال انگلیس با کمبود مزمن مقامات باتجربه مواجه است.

روز چهارشنبه، کوین فرند چهارمین داور لیگ برتر شد که پس از مایک دین، جان ماس و مارتین اتکینسون، بازنشستگی خود را در تابستان اعلام کرد. چهار نفر از آنها مجموعاً 63 سال تجربه لیگ برتر را به دست آورده بودند و فصل گذشته هدایت 95 بازی را بر عهده داشتند.

جدایی آنها پربیننده‌ترین لیگ جهان را با مشکل مواجه می‌کند: در حالی که شرکت حرفه‌ای بازی‌های بازی Officials Limited (PGMOL) در حال انجام اصلاحات در داوری در فوتبال انگلیس، ارتقاء و پرورش مقامات جوان‌تر است، کمبود تجربه در سطح بالا به این معنی است. ممکن است چاره ای جز انداختن برخی از آن داوران کم تجربه به بازی های بزرگ نداشته باشد. روز شنبه PGMOL اعلام کرد که مایک رایلی در پایان فصل آینده از سمت خود به عنوان رئیس داوران انگلیسی کناره گیری خواهد کرد. رایلی به مدت 13 سال مدیر عامل آن بوده است.

همه اینها به سادگی بخشی از یک تابلوی گسترده تر است که کل فوتبال انگلیس را از نخبگان گرفته تا رده های پایه را تحت تأثیر قرار می دهد.

تخمین زده می شود که 10000 داور در پنج سال گذشته بازی را ترک کرده اند که بسیاری از آنها در نتیجه سوء استفاده و قربانی شدن بوده است. مطالعه‌ای که توسط دانشگاه پورتسموث انجام شد، نشان داد که 93 درصد از داوران در فوتبال انگلیس، در مقایسه با نیمی از داوران هلندی، در شغل خود سوء استفاده را تجربه کرده‌اند. در فصل 2019-20 – فصلی که به دلیل بیماری همه گیر محدود شد – اتحادیه فوتبال انگلیس 77 مورد حمله فیزیکی به یک داور را ثبت کرد.

در سطح بالا، سطوح پاداش و حمایت بالاتر است، اما سطوح نظارت و تحقیر نیز بالاتر است. اینکه رنی تنها داور سیاه‌پوستی است که در لیگ برتر قضاوت کرده است، کیفرخواستی است نه فقط علیه PGMOL، بلکه کل فرهنگ فوتبال انگلیس، یک محیط خصمانه هدفمند که بسیاری از مقامات با استعداد و بالقوه آن را غیرقابل تحمل می‌دانند.

فوتبال انگلیس در تثبیت سرسختانه خود به داوران منحصر به فرد نیست. اما به نظر می رسد بسیاری از رفتارهای آنها در این کشور – جست و جوی جزئی برای تقصیر، سوء استفاده شخصی، توهین به پانتومیم، انتساب مکرر تعصب و فساد – ناشی از روندهای بسیار خاص در جامعه است.

این روند جدیدی نیست. فرسایش سیستماتیک طبقه سیاسی و رسانه‌ای نهادهای این کشور – از پارلمان گرفته تا قوه قضائیه، بی‌بی‌سی تا سیستم آموزشی – از یک انگیزه عمومی نشأت می‌گیرد: اینکه چیزی به نام اقتدار بی‌طرف وجود ندارد، خود آن اقتدار باید باشد. گمان می رود که خود مفهوم بی طرفی شبیه فریب است.

بنابراین اعتماد ملی صرفاً چند بروشور را بازنویسی نمی کند تا گذشته استعماری این کشور را بهتر منعکس کند: بلکه تسلیم شدن به یک دستور کار بیدار است. سه قاضی دادگاه عالی که حکم دادند دولت باید قبل از تصویب برگزیت با پارلمان مشورت کند، صرفاً یک پرونده را بر اساس دلایل و شواهد ارائه شده قضاوت نمی کردند: آنها دشمنان مردم بودند.

و داوری که علیه تیم شما یک پنالتی اعلام کرد، صرفاً یک انسان نیست که در زمان واقعی و تحت بیشترین فشار تماس برقرار می کند: آنها مغرضانه هستند، در حال پرداخت هستند و یکپارچگی آنها باید با جزئیات میکروسکوپی تخریب شود. اغلب توسط داوران سابق در رسانه ها.

این، در ابتدایی‌ترین معنای آن، نوعی عدم بلوغ توده‌ای است و هیچ راه‌حل آسانی وجود ندارد. در کوتاه‌مدت می‌توانید برنامه‌های احترام را وضع کنید، مجازات‌های انضباطی را تشدید کنید، داوران بیشتری را آموزش دهید، داورانی را از لیگ‌های دیگر وارد کنید، و به خاطر اهانت‌هایی که متحمل می‌شوند، بهتر جبران کنید.

اما موضوع گسترده‌تر مستلزم یک سیم‌کشی مجدد و بررسی مجدد تعهدات ما در قبال یکدیگر به‌عنوان هواداران و مردم است: مسئله‌ای فوتبال که – مثل همیشه – ریشه در جهان فراتر دارد.

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید نامه ای با حداکثر 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس guardian.letters@aban.news.com ایمیل کنید.