تانزانیا 20 ماسایی را به قتل پس از مرگ افسر پلیس در جریان اعتراضات متهم کرد | توسعه جهانی

بیست دامدار ماسایی از شمال تانزانیا به قتل یک افسر پلیس در جریان اعتراضات به برنامه های دولت برای استفاده از زمین اجدادی آنها برای حفاظت و حفاظت از شکار مجلل متهم شده اند.

گفته می شود که این افسر در 10 ژوئن هنگام تلاش برای تعیین مرز زمین در لولیوندو، که در مرز پارک ملی سرنگتی قرار دارد، مورد اصابت یک تیر قرار گرفت.

وکلای ائتلاف مدافعان حقوق بشر تانزانیا می گویند که گروهی از رهبران ماسایی در 9 ژوئن هنگامی که برای گفتگو با کمیسر منطقه در مورد اقدام دولت برای حذف آنها از سرزمین فراخوانده شدند، دستگیر شدند. این افراد متهم به تحریک جامعه، دستگیر و به زندانی در آروشا منتقل شدند و در آنجا به مدت یک هفته بدون دسترسی به وکیل در بازداشت بودند.

در 16 ژوئن، این افراد به همراه 10 مرد دیگر که هفته گذشته دستگیر شدند به دادگاه معرفی شدند و به قتل متهم شدند.

وکیل این مردان، پل کیسابو، گفت که این اتهامات “با انگیزه سیاسی” و برای ارعاب ماسایی طراحی شده است، زیرا نیمی از موکلان او قبل از کشته شدن افسر پلیس دستگیر شدند. او گفت: “این جمع نمی شود.” او معتقد بود که دولت این اتهامات را لغو خواهد کرد.

بیش از 70000 ماسایی با اخراج از زمین در لولیوندو روبرو هستند. آنها از سال 2012 در معرض خطر اخراج بودند اما تلاش های قبلی برای مجبور کردن آنها از سرزمینشان خنثی شد.

اعضای انجمن می گویند که در ژانویه متوجه شدند که تلاش های مجددی برای حذف آنها از زمینی به وسعت 1500 کیلومتر مربع (540 مایل مربع) صورت گرفته است تا راه را برای ذخیره بازی، که توسط یک شرکت متعلق به امارات اداره می شود، باز کنند. در آغاز ماه ژوئن، نیروهای نظامی و شبه نظامی برای ایجاد پست های مرزی بتنی وارد منطقه شدند.

قرار بود روز چهارشنبه حکم دادگاه دادگستری شرق آفریقا برای تعیین مالکیت زمین مورد مناقشه صادر شود، اما تا سپتامبر به تعویق افتاد. این پرونده در سال 2017 توسط افرادی از چهار روستا از 14 روستای لولیوندو تشکیل شد. در سال 2018، دادگاه دستورات موقتی را صادر کرد که دولت را از هرگونه اقدامی در مورد زمین تا زمان صدور حکم در مورد این پرونده ممانعت کرد.

ساموئل ننگریا، یک دامدار و فعال مردمی اهل لولیوندو که پس از اعتراضات اخراج به کنیا گریخت، گفت: «دولت به سرعت در حال حرکت برای جلوگیری از هرگونه قضاوت به نفع ما بود.

دولت معتقد است که تنها 1500 کیلومتر مربع از زمین را برای حفاظت تغییر کاربری داده و بقیه را به ماسایی ها واگذار می کند.

دونالد دی، وکیل جامعه ماسایی، گفت: در حالی که دولت تانزانیا می تواند زمین را به طور اجباری در زمانی که برای اهداف عمومی مورد نیاز است به دست آورد، اما روند قانونی صحیح را دنبال نکرده است.

«در اصل، همه دولت‌های جهان می‌توانند اجباراً زمین‌هایی را در راستای منافع عمومی تصاحب کنند. اما برای انجام این کار، رویه‌ها و قوانین تعیین‌شده‌ای وجود دارد – از جمله قوانین ملی تانزانیا، حول رضایت آزاد، قبلی و آگاهانه، که انجام نشده است.»

ننگریا گفت که آخرین تلاش ها برای اخراج “بسیار خشونت آمیز” بوده است. او گفت که حدود 2100 ماسایی از ترس جان خود به کنیا گریخته اند. آنها توسط سایر جوامع ماسایی در امتداد مرز در ناروک حمایت می شوند و برخی از خانواده های کنیایی میزبان 9 نفر از تانزانیا هستند.

سی و یک نفر در کنیا تحت درمان پزشکی قرار گرفتند، زیرا بیمارستان‌های تانزانیا معمولاً برای درمان افرادی که با گلوله وارد می‌شوند از پلیس مجوز دریافت می‌کنند.

«وضعیت واقعاً بد است. برخی از مردم نه غذا دارند و نه جایی برای اقامت. بسیاری از زنان کودکان واقعاً خردسال همراه خود دارند و این منطقه به سختی امکانات بهداشتی عمومی دارد.» پدربزرگ و مادربزرگ من و والدینشان در لولیوندو زندگی می کردند. کجا برویم؟»

جمعه گذشته، ماسایی کنیایی یک راهپیمایی مسالمت آمیز به سمت کمیسیون عالی تانزانیا در نایروبی برگزار کرد که پس از دستگیری سازمان دهندگان به دلیل نداشتن مجوز، متوقف شد.

یکی از رهبران دستور کار وحدت Maa که خواست نامش فاش نشود، گفت که این راهپیمایی برای نشان دادن همبستگی با جامعه تانزانیا بود. تا جایی که به جامعه ماآ مربوط می شود، ما مرزی بین کنیا و تانزانیا نداریم. زمانی که مرتع سبزتری وجود دارد از آن رد می‌شویم و زمانی که باران‌های اینجا شدیدتر می‌شوند، از آنجا عبور می‌کنیم، بنابراین ما بسیار با هم تعامل می‌کنیم و واقعاً از شنیدن آنچه در لولیوندو می‌گذرد متاثر شدیم.»