آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در تابستان 1924، ایرلند کاری خارق‌العاده انجام داد: میزبان بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان در آن سال بود – حتی بزرگ‌تر از المپیک پاریس.
هزاران شرکت کننده و ده ها هزار تماشاگر سالن های اطراف دوبلین را برای مجموعه ای از رویدادها که نه تنها شامل دو و میدانی، شنا، اسب دوانی، تیراندازی با کمان و سایر ورزش ها، بلکه شعر، نقاشی، رقص و مجسمه سازی می شود، پر کردند.
بازی‌های افتتاحیه Tailteann – که نام آنها برگرفته از نسخه باستانی این بازی‌ها است که آخرین بار هفت قرن قبل از آن برگزار شد – برای تجلیل از فرهنگ و مهارت ورزشی ایرلندی، اما با پیچ و تاب مدرن و جهانی طراحی شده‌اند.
شطرنج در این باور اشتباه گنجانده شد که ایرلندی ها آن را اختراع کردند – 32 مهره ظاهراً نماینده 32 شهرستان ایرلند بودند – در حالی که ورزش های انگلیسی مانند فوتبال، راگبی و کریکت حذف شدند.
ورزشکاران نخبه خارجی از جمله قهرمان المپیک ایالات متحده – و ستاره آینده فیلم های تارزان – جانی وایسمولر دعوت شدند. ایرلند استخر مناسبی نداشت، بنابراین او در یک برکه تغییر کاربری در باغ وحش دوبلین شنا کرد – و برنده شد.
این تابستان یک صدمین سالگرد را رقم می زند زیرا بازی های افتتاحیه در ابتدا برای سال 1922 برنامه ریزی شده بودند و آماده سازی ها به خوبی پیش رفته بود، در حالی که یک نمایشگاه هنری برگزار شد. هفته آینده نودمین سالگرد بازی های Tailteann در سال 1932 و آخرین آن است.
ایرلند در بحبوحه بزرگداشت رویدادهای تاریخی در به اصطلاح “دهه صدمین سالگرد” است که از سال 1912 تا 1923 را در بر می گیرد، دهه ای متحول کننده که ایرلند به عنوان یک کشور مستقل ظاهر شد. با این حال، بازی‌های Tailteann جشن گرفته نمی‌شوند.
اساساً از آگاهی عمومی خارج شده است. این در تاریخ گم شده است. “به مرور زمان در حافظه عمومی گم شد، حتی اگر خانه های زیادی با مدال های Tailteann و کتاب های ضایعات تصویری وجود داشته باشد.”
اما روس و تعداد انگشت شماری از محققانی که در مورد این بازی‌ها – که در سال‌های 1924، 1928 و 1932 برگزار شد – نوشته‌اند، می‌گویند که این بازی‌ها یک اقدام بسیار جاه‌طلبانه توسط یک دولت نوپا برای نشان دادن ایرلند به عنوان یک کشور قابل دوام بود.
مایک کرونین، مدیر آکادمیک کالج بوستون ایرلند، گفت: “آنها نطفه ایده ای را برداشتند که از تمدن باستانی ایرلند آمده بود، آن را به احیای فرهنگی مرتبط کردند، آن رویا را در زمینه المپیک دوباره بسته بندی کردند و آن را تحویل دادند – و این مهم است.”
کرونین گفت که شاهکار لجستیکی اجرای بازی‌های افتتاحیه با توجه به اینکه بعد از جنگ داخلی 1922-1923 و جنگ استقلال 1919-1921 از بریتانیا رخ داد و بخش‌هایی از دوبلین هنوز ویرانه است، بسیار چشمگیرتر بود. رد کردن آن به عنوان یک کنجکاوی آسان است، اما واقعاً مهم بود. اگر آنها اشتباه می کردند – مشکلات فرودگاه، تراموا، هتل ها، استادیوم ها – نتیجه معکوس داشت. این واقعیت که آنها این کار را انجام دادند و آن را به نتیجه رساندند، گواهی بر عزم و اراده آنهاست.»
طبق افسانه های ملی گرایانه، پادشاه عالی ایرلندی لوگ، بازی های اصلی Tailteann یا Aonach Tailteann را در سال 632 قبل از میلاد برای ادای احترام به نامادری خود، ملکه Tailte برگزار کرد و این بازی ها به طور متناوب برای بیش از 1000 سال ادامه یافت تا اینکه حمله نورمن ها در سال 1169 راه را برای انگلیسی ها هموار کرد. استعمار برخی ملی‌گرایان حتی ادعا کردند که آنها الهام‌بخش المپیک یونان باستان بوده‌اند، اگرچه این بازی‌ها زودتر شروع شده‌اند.
احیای پرتاب و سایر ورزش های سنتی ایرلند تحت انجمن دو و میدانی گالیک (GAA) و ایجاد دولت آزاد ایرلند در سال 1921، دولت جدید و شکننده ایرلند را بر آن داشت تا بازی های Tailteann را در سال 1922 احیا کند.
جنگ داخلی این رویداد را تا سال 1924 به تعویق انداخت و به برگزارکنندگان این امکان را داد که آن را درست بعد از المپیک پاریس برنامه ریزی کنند و ورزشکاران برتر بین المللی، به ویژه آمریکایی هایی را که از طریق بندر Cobh به خانه رفتند، جذب کنند. در نیویورک تایمز، پاته نیوز و سایر رسانه ها این نمایش را پوشش دادند.
در مراسم افتتاحیه در پارک کروک، یک هنرپیشه با لباس و شنل بلند در نقش ملکه تایلته و مردانی که لباس جنگجویان گالیک با نیزه و سگ گرگ به تن داشتند، حضور داشتند.
بازی‌های مردانه برای شهروندان ایرلندی و اعضای دیاسپورا، با تیم‌هایی از بریتانیا، ایالات متحده، کانادا، استرالیا و آفریقای جنوبی آزاد بود. سازمان دهندگان ایرلندی را در ازای گرد و غبار ستاره های مشهور به شکل وایسمولر، هارولد آزبورن، قهرمان پرش ارتفاع ایالات متحده و دیگر قهرمانان المپیک، رقیق کردند.
جمعیت عظیمی مسابقات اتومبیلرانی، موتورسیکلت و هواپیما را تماشا کردند، که در دومی، سپاه تازه تأسیس ایالت هوایی آزاد حضور داشت. قایقرانی، بوکس و گلف نیز وجود داشت. رویدادهای فرهنگی شامل سلیدها، نمایشنامه ها و سخنرانی های شاعر WB Yeats و دیگر روشنفکران بود. بیش از 1000 مدال اهدا شد.
روس می‌گوید: «این طراحی شده بود تا به جهان نشان دهد که ایرلندی‌ها از قرن‌ها استعمار جان سالم به در برده‌اند، تمدن آن دست‌نخورده است و ایرلندی‌ها جای خود را در میان ملت‌های زمین گرفته‌اند.
حضور و اشتیاق در بازی‌های 1928 که درست بعد از المپیک آمستردام برگزار شد، کاهش یافت، و حتی در بازی‌های 1932 که نتوانست استعدادهای المپیک لس‌آنجلس را جذب کند.
بیلی شورتال، مورخ کالج ترینیتی دوبلین، گفت، علیرغم پایان یافتن با ناله، بازی ها نشان دهنده جدایی از انگلیس بود. مقامات می خواستند بگویند: ما یک کشور جدید هستیم اما یک ملت باستانی هستیم. شورتال گفت که این عینک به بهبود اختلافات جنگ داخلی کمک کرد و شاید حتی از یک درگیری جدید جلوگیری کرد. در طول کل بازی‌ها، از 1922 تا 1932، ایرلند به یک دموکراسی پایدار تبدیل شد.
مورخان دیگر فکر می‌کنند که تقسیم‌بندی‌های جنگ داخلی به فروپاشی بازی‌ها کمک کرد – حزب Fianna Fáil به رهبری Éamon de Valera، زمانی که به قدرت رسید، به آنها اجازه داد که پژمرده شوند زیرا با حزب رقیب Cumann na nGaedheal مرتبط بودند. کرونین گفت: “اما به نوعی بازی ها موفق شدند.” “بعد از همه هرج و مرج، این پیامی بود که ایرلند برای تجارت باز است.”
این بازی‌ها به طور کامل در تاریخ از دست نمی‌روند: امسال GAA لیگ دسته دوم فوتبال گالیک به نام Tailteann Cup را افتتاح کرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
