در حالی که امدادگران برای رسیدن به منطقه تلاش می کنند، بازماندگان زلزله افغانستان با دست حفاری می کنند | توسعه جهانی

تلاش‌های سازمان‌یافته امداد و نجات برای رسیدن به محل زلزله در افغانستان که بیش از ۱۰۰۰ کشته برجای گذاشت، تلاش می‌کردند، زیرا بازماندگان با دست در آوارها حفاری می‌کردند تا مفقودان را پیدا کنند.

در ولسوالی گایان ولایت پکتیکا، روستاییان بالای آجرهای گلی ایستادند که زمانی خانه بودند. برخی دیگر با احتیاط از میان کوچه های خاکی عبور کردند و با تیرهای چوبی آشکار به دیوارهای آسیب دیده چنگ زدند تا راه خود را باز کنند.

حداقل سه پس لرزه در نزدیکی مرکز زمین لرزه روز پنجشنبه احساس شد که خانه های بیشتری را ویران کرد و ترس را در بین مردم در مناطقی که قبلاً بدترین آسیب دیده بودند گسترش داد.

«وضعیت وحشتناک است. بسیاری از خانه ها به طور کامل ویران و واژگون شده اند. مردم می گویند زندگی آنها تباه شده است. برخی از آنها تا هشت نفر از اعضای خانواده را از دست داده اند. احسان حسنند، مسئول پاسخ اضطراری در اسیل، یک ابتکار کمک محلی افغان، گفت که اکثر آنها آسیب دیده اند، و افزود که تقریباً هیچ کمکی تا عصر پنجشنبه به این منطقه منزوی، حدود هشت ساعت رانندگی از کابل، پایتخت، نرسیده است.

با این حال، همزمان با غروب خورشید در روز پنجشنبه، آبان نیوز کامیون‌هایی را دید که در جاده شنی به سمت پکتیکا حرکت می‌کردند و مواد غذایی، پتو و تجهیزات پزشکی را حمل می‌کردند و قرار بود در ساعات اولیه صبح روز جمعه برسند.

این فاجعه در زمانی اتفاق می‌افتد که این کشور با بحران‌های متعددی مواجه است – اقتصادی که در حال فروپاشی است، بحران انسانی که بدتر می‌شود، و بخش بهداشتی که به سختی جان سالم به در می‌برد، زیرا پول از ماه اوت خشک شده است.

سمیرا سید الرحمن، هماهنگ کننده ارتباطات کمیته بین المللی نجات گفت: «این یکی از بدترین فاجعه های تاریخ در افغانستان است.

این زمین لرزه مرگبارترین زمین لرزه در دو دهه گذشته در افغانستان بود و مقامات گفتند که تلفات ممکن است افزایش یابد. به گزارش خبرگزاری دولتی، حدود 1500 نفر دیگر مجروح شدند.

دهکده‌های کامل در برخی از ولسوالی‌های آسیب‌دیده با خاک یکسان شده‌اند، جایی که بازماندگان می‌گویند که برای یافتن تجهیزاتی برای دفن مردگان خود تلاش می‌کنند.

«وقتی از خانه بیرون آمدم، خلوت بود زیرا همه مردم زیر خانه‌هایشان دفن شده بودند. هیچ چیز اینجا باقی نمانده است.

این زمین لرزه در ساعات اولیه بامداد چهارشنبه در منطقه ای نزدیک مرز پاکستان رخ داد. تلاش‌های نجات به دلیل این واقعیت که بسیاری از کشورها کمک‌های خود به افغانستان را پس از تسلط طالبان در سال گذشته به حالت تعلیق درآورده‌اند یا کاهش داده‌اند، پیچیده‌تر شده است.

اینکه چگونه و آیا طالبان به جهان اجازه ارائه کمک می‌دهد یا نه، به‌عنوان امدادگران بدون تجهیزات سنگین که به بهترین شکل ممکن از میان آوارها حفر می‌کردند، مورد سوال باقی ماند.

در نشانه ای از آشفتگی کار بین طالبان و سایر نقاط جهان، آنها رسماً از سازمان ملل درخواست نکرده بودند که تیم های بین المللی جستجو و نجات را بسیج کند یا تجهیزاتی را از کشورهای همسایه برای تکمیل چند ده آمبولانس و چندین هلیکوپتر ارسالی به دست آورد. رامیز الکباروف، معاون نماینده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان گفت که توسط مقامات افغان ارائه شده است.

محمد نسیم حقانی، سخنگوی وزارت حوادث غیرمترقبه طالبان در یک بیانیه غافلگیرکننده اواخر روز پنج‌شنبه – تنها یک روز پس از زلزله – اعلام کرد که عملیات نجات در ولسوالی‌های اصلی پایان یافته است، اگرچه در برخی مناطق دور افتاده ادامه دارد.

یک مقام دوم نیز اظهارات حقانی را تکرار کرد. محمد اسماعیل معاویه، سخنگوی فرمانده ارشد نظامی طالبان در ولایت پکتیکا، به رویترز گفت: “عملیات نجات پایان یافته است، هیچ کس زیر آوار گیر نکرده است.”

تلاش‌های امدادی به دلیل ناهمواری‌های جاده‌های روستایی و بارندگی شدید اخیر و تگرگ با مشکل مواجه شده است. یکی از بازماندگان که حکیم الله نام دارد، گفت: «ما از امارت اسلامی و کل کشور می خواهیم که به ما کمک کنند. ما با هیچ چیز نیستیم و هیچ چیز نداریم، حتی یک چادر برای زندگی کردن.»

وسعت کامل ویرانی در میان روستاهای غرق در کوهستان به کندی آشکار شد. با این حال، مقامات چندین آژانس سازمان ملل گفتند که طالبان اجازه دسترسی کامل به منطقه را می‌دهند. سازمان ملل گفت که برنامه جهانی غذا با هدف حمایت اولیه از 3000 خانوار، غذا و تجهیزات لجستیکی را به مناطق آسیب دیده ارسال می کند.

ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در توییتی نوشت که هشت کامیون مواد غذایی و سایر مایحتاج از پاکستان به پکتیکا رسیده است. وی همچنین روز پنجشنبه گفت که دو فروند هواپیمای کمک‌های بشردوستانه از ایران و یک فروند دیگر از قطر وارد افغانستان شده‌اند.

با این حال، دیگر مقامات طالبان بر مشکلاتی که در افزایش تلاش‌های نجات دارند، تأکید کردند. غلام قاوس ناصری، معاون مدیریت حوادث طبیعی طالبان گفت: «ده‌ها نفر را برای نجات مردم از زیر آوار فرستاده‌ایم، اما کافی نیستند. ایران به ما قول کمک داده است و تیم های امدادی آنها در راه هستند و به منطقه می آیند.

ما از جامعه بشردوستانه بین‌المللی، سازمان‌های غیردولتی و آژانس‌های بشردوستانه می‌خواهیم که مردم ما را در این زمان وحشتناک تنها نگذارند. به مردم ما کمک کنید. در حال حاضر به چیزهایی مانند غذا، چادر، لباس و مواد مخدر نیاز داریم.

ما ده‌ها نفر را برای نجات مردم از زیر آوار فرستاده‌ایم، اما کافی نیست. ایران به ما قول کمک داده است و تیم‌های امدادی آن‌ها در حال آمدن به منطقه هستند.»

معاویه به رویترز گفت: “ما نمی توانیم به منطقه دسترسی پیدا کنیم، شبکه ها بسیار ضعیف هستند، ما سعی می کنیم به روز رسانی ها را دریافت کنیم.”

دریافت کمک های مستقیم بین المللی ممکن است دشوار باشد: بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، کمک های بشردوستانه را از طریق سازمان ملل متحد و سایر سازمان های مشابه به افغانستان ارسال می کنند تا از قرار دادن پول در دست طالبان جلوگیری کنند.