آیا رحیم استرلینگ به سقف خود رسیده است؟ آنچه منچستر سیتی به آن نیاز دارد اطمینان است | رحیم استرلینگ

آراهیم استرلینگ پشت سر وینسنت کمپانی یک دارت کرد و یک پاس زاویه دار از لوئیس سوارز دریافت کرد. اولین لمس او، با قسمت بیرونی پای راست، او را به بیرون از خط تیرک دست راست، حدود 12 یارد دورتر از دروازه، با کمپانی و جو هارت بین او و تور برد. او به داخل برگشت و یک زاویه باز کرد تا انتهای پای چپ بین هارت و پابلو زابالتا در گوشه پایینی پیچ شود. هارت به هم خورد و کمپانی به زمین بست، فقط برای استرلینگ که به عقب برگشت و توپ را از یک شکاف بزرگ غیرقابل قبول به سمت راست دروازه فرو برد.

این اولین گل پیروزی 3-2 لیورپول مقابل منچسترسیتی در آوریل 2014 بود، اما چیزی که آن را به یاد ماندنی می کند این نبود که این یک هدف حیاتی در رقابت قهرمانی بود، بلکه روشی بود که استرلینگ فضایی را ایجاد کرد که به نظر می رسید هیچ کدام وجود نداشت. این گل بیش از هر چیز منجر به افزایش انتظارات از استرلینگ برای حضور در جام جهانی شد.

این چیزی غیرمعمول در یک بازیکن انگلیسی بود: چه کسی توانایی انجام کاری بسیار جسورانه را داشته است، چنین خونسردی، چنین اعتمادی به تکنیک خود داشته است؟ در هاروم اسکاروم، شلوغی و شلوغی بازی انگلیسی، استرلینگ منحصربه‌فرد به نظر می‌رسید – و این در بازیکنی که سریع و دریبل‌زن خوبی هم بود.

هشت سال بعد، آن لحظه توهم به نظر می رسد. وسوسه این است که در تفسیرهای اولیه شک کنیم. آیا واقعا استرلینگ هارت و کمپانی را با یک شوت ساختگی راه اشتباهی فرستاد؟ یا اینکه آنها به سادگی نتوانستند پیش بینی کنند که او به پای راست مورد علاقه خود بازگردد (فقط 30 گل از 109 گل او در لیگ برتر با چپ او به ثبت رسیده است)؟ با نگاهی به گذشته، شاید این تغییر مسیر ماهرانه نباشد، بلکه یک کشش ناخوشایند به سمت قوی‌تر او باشد که دقیقاً به این دلیل فریبنده بود که فورواردهای درجه یک معمولاً وقتی فرصت شوت‌زنی واضحی باز می‌شد انجام می‌دادند.

از زمانی که استرلینگ آن یخ بینایی را دارد، حس کمی وجود داشته است. او یک برگ کمپ انگلیسی نیست. اما او چیست؟ همانطور که واکنش بسیاری از هواداران چلسی به خرید احتمالی او به وضوح نشان داده است، برای بازیکنی که به طور منظم در چهار تیم قهرمان جام حضور داشته است، که ثابت ترین بازیکن هجومی انگلیس در رسیدن به فینال یورو بود، او یک امتیاز ایجاد می کند. بسیاری از بدبینی

آمار استرلینگ برای پاس‌ها و دریبل‌های کامل، ایجاد شوت و گل‌های مورد انتظار به اضافه پاس گل‌ها همگی عالی است، در حالی که او برای تکل‌ها و مهار توپ‌ها به عنوان مهاجم در تیمی که معمولاً بر توپ تسلط دارد، امتیاز بالایی می‌گیرد. اما مواقعی وجود دارد، به خصوص زمانی که او کمی از فرم خارج شده است، که دقیقاً خونسردی است که به نظر می رسید با گل مقابل سیتی نشان داده شده است که او را ترک می کند.

تعدادی مجموعه در یوتیوب از موارد استرلینگ وجود دارد که یکی از آنها بیش از هفت دقیقه طول می کشد. تماشای آن یک تجربه گیج کننده است: در ابتدا بی رحمانه به نظر می رسد – اغلب او تحت فشار است یا صلیب خیلی جلوتر از او است – اما به تدریج تصویری غیرقابل انکار ساخته می شود. استرلینگ موقعیت های زیادی را از دست می دهد، اما بیشتر مهاجمان این کار را انجام می دهند. با این حال، تلاشی که او روی یک گل باز مقابل لیون در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2020 انجام داد، مانند دو دستی با پای صاف در نیمه نهایی جام جهانی مقابل کرواسی، برجسته است.

با این حال دقت تیراندازی او 41 درصد است. این نسبت از بازیکنان تقریباً مشابهی مانند ریاض محرز، فیل فودن، سادیو مانه و محمد صلاح فقیرتر است، اما نه چندان. و او در سن 27 سالگی مشترکاً بیست و ششمین گلزن تاریخ لیگ برتر است (هم سطح با رایان گیگز که دقت شوت او 36 درصد بود).

البته ضربات بی‌شماری وجود دارد: استرلینگ برای تیمی بازی می‌کند – منچسترسیتی – که گل‌های زیادی به ثمر می‌رساند، و بسیاری از شوت‌های او اساساً ضربه‌ای هستند که در پایان حرکت کلاسیک سیتی به یک کات بک می‌رسند. آمار 41% به شما نمی گوید که او چند بار یک تلاش مستقیم به سمت دروازه بان انجام داده است. اما حتی با همه اینها، استرلینگ به وضوح یک فوروارد مدرن همه جانبه بسیار خوب است.

اما آیا این کافی است؟ برای منچستر سیتی، ممکن است اینطور نباشد. استرلینگ باید به اوج خود برسد. قابل درک است اگر با یک سال باقی مانده از قراردادش، او مشتاق باشد گزینه های خود را برای بزرگترین معامله اش بررسی کند. اما با توجه به منابع سیتی، به سختی می توان باور کرد که این موضوع مطابق با خواسته های او باشد. اگر واقعاً او را می خواستند، می توانستند او را بپردازند.

سیتی حتی با جدایی گابریل ژسوس از گزینه های هجومی کم ندارد. ارلینگ هالند و جولیان آلوارز برای همراهی با ماهرز، فودن و جک گریلیش قرارداد بسته‌اند، در حالی که کول پالمر اکنون 20 ساله است و احتمالاً در فصل آینده نقش بیشتری خواهد داشت.

استرلینگ در فصل گذشته بیش از هر بازیکن دیگری در خط حمله سیتی دقایق بیشتری را در خط حمله بازی کرد، اما ممکن است او فردی قابل مصرف باشد. آنها همچنین ممکن است احساس کنند استرلینگ به سقف خود رسیده است. او شش سال را صرف بازی کردن زیر نظر پپ گواردیولا کرده است: جایی که مثلاً گریلیش هنوز در حال یادگیری این سیستم است، استرلینگ احتمالاً فضای کمی برای پیشرفت دارد.

هر شک کوچکی که در مورد توانایی استرلینگ ایجاد می‌شود باید با اذعان به اینکه اینها فقط انتقاداتی هستند در سیتی جهانی که به‌طور باورنکردنی کمیاب است و او در آن ساکن است نادیده گرفته می‌شود، اما ممکن است این احساس وجود داشته باشد که آنچه او ارائه می‌دهد چیزی نیست که سیتی به آن نیاز دارد.

استرلینگ اساساً 10-20 گل در لیگ را تضمین می کند به اضافه 5-10 پاس گل: بیشتر تیم ها از آن سود می برند. اما به هر حال سیتی گل های زیادی به ثمر می رساند: چیزی که آنها به آن نیاز دارند، کسی است که بتواند در لحظات بازی در بزرگترین بازی های اروپایی به آنها کمک کند. تصور کنید استرلینگ در دقیقه پایانی در برنابئو به پایان برسد: آیا از او برای گلزنی حمایت می کنید؟ پاسخ گواردیولا شاید در این واقعیت مستتر بود که استرلینگ در هیچ یک از بازی‌های نیمه نهایی فصل گذشته مقابل رئال مادرید شروع نکرد.

این بدان معنا نیست که استرلینگ نمی تواند در چلسی، تاتنهام یا رئال مادرید یا هر یک از باشگاه هایی که با او مرتبط شده اند موفق باشد. او پیوسته ارتباط خوبی با هری کین برای انگلیس دارد. اما می توان گفت که قابل درک است که سیتی باید در مقابل پیشنهاد یک قرارداد جدید گزاف تصمیم بگیرد. جادوی منحصر به فرد آوریل 2014 اکنون مدت ها پیش احساس می شود.