نیتا و آزو برنده شدن فینال های 100 متر در مسابقات قهرمانی بریتانیا، طرفداران مورد علاقه خود را ناراحت کردند | ورزشکاری

در یک روز غم انگیز در منچستر، نظم نوک تثبیت شده دوی سرعت بریتانیا به طرز شگفت انگیزی از بین رفت – با شوک در فینال های 100 متر زنان و مردان آزمون های ملی.

دینا اشر اسمیت نزدیک به یک دهه است که بر دوی سرعت زنان بریتانیا تسلط داشته است. اما وقتی داریل نیتا با سرعت 10.8 ثانیه به خانه رفت، جوابی نداشت. آشر اسمیت شروع برق آسای معمول خود را انجام داد، اما نیتا در کنار او ماند و با فاصله نیم متر و 0.03 ثانیه از رقیب خود به پیروزی رسید.

تماشاگران در منچستر در فینال مردان حتی نفس‌های بیشتری را رها کردند زیرا جرمیا آزو 21 ساله ناشناس 9.90 ثانیه با برقی دوید تا ژارنل هیوز قهرمان اروپا و ریس پرسکود مورد علاقه قبل از مسابقه را شکست دهد.

تنها ناامیدکننده این بود که باد خشمگین در هر دو مسابقه – 3.8 متر بر ثانیه برای زنان و 2.5 + متر بر ثانیه برای مردان – به این معنی بود که زمان‌ها بالاتر از حد قانونی +2.0 متر بر ثانیه بوده و واجد شرایط مسابقه نیستند. رکورد ملی

سرعت باد بالا همچنین به این معنی است که آزو زمان مقدماتی مسابقات جهانی ماه آینده در یوجین را ندارد زیرا بهترین شخصی قانونی او 10.16 بالاتر از استاندارد مقدماتی است.

آزو گفت: «تمام سال این را می‌گفتم. “می دانستم که قرار است این کار را انجام دهم، اما هنوز نمی توانم آن را باور کنم.”

او تنها نبود. بیشتر انتظار داشتند که این یک دوئل دو طرفه بین هیوز و پرسکود باشد، که از زمان آماده شدن برای این مسابقات قهرمانی در سال گذشته، با خوردن فست فود از Deliveroo و لذت بردن از جلسات حماسی Call of Duty، یک رویداد بزرگ را تجربه کرده است. اما آزو ایده های دیگری داشت.

شروع قهرمان زیر 23 سال اروپا در 100 متر، هیوز و پرسکود را تحت فشار قرار داد. و در حالی که Prescod نزدیک بود او را بگیرد، وقتی که در 9.94 به خانه آمد از مسیر خارج شد. هیوز با 9.97 سوم شد.

باد چرخشی شرایط بسیار سخت‌تری را در مسابقات طولانی‌تر ایجاد کرد، اما 1500 متر مردان مطمئناً مطابق با قیمت‌های خود بود – و سپس مقداری. قدرت غیرمعمول در عمق به این معنی بود که فینال شامل چهار ورزشکار در سطح جهانی، از جمله جاش کر دارنده مدال برنز المپیک، جیک وایتمن و جیک هیوارد فینالیست‌های توکیو 2020 و نیل گورلی فینالیست جهانی بود – و همه در پیچ پایانی شکوه داشتند.

با این حال وایتمن ضربه پایانی خود را کاملاً زمان بندی کرده بود، و در فاصله 200 متری باقیمانده قبل از بازگشت به خانه در 3:40.26 برای خانه ضربه زد. تنها چهار دهم ثانیه سه مرد پشت سر او را از هم جدا کرد، گورلی دوم شد، کر سوم شد و هیوارد – علیرغم شیرجه ناامیدانه برای خط – چهارم شد.

وایتمن گفت: “احتمالاً برای جمعیت حاضر در زنگ بسیار خوشمزه به نظر می رسید، من می دانستم که نیل اخیراً یک 800 سریع دویده است، بنابراین می دانستم که پایان سریع خواهد بود.” من بسیار خوشحالم که این کار را انجام دادم و اکنون می توانم منتظر اورگان باشم. این هدف اصلی است.»

وایتمن همچنین از کسب اولین عنوان بریتانیایی خود در دهمین تلاش خود آسوده خاطر شد و افزود: «در این مرحله کسب هیچ یک از این عناوین تقریباً تأثیرگذارتر از کسب یک عنوان بود.

او گفت: “هر سال به قهرمانی می آیم و فکر می کنم که به سختی سال گذشته نخواهد بود.” “و هر سال سخت تر می شود.”

این بدان معناست که وایتمن و گورلی دو مکان خودکار را در تیم بریتانیا برای مسابقات قهرمانی جهان به دست آورده اند، در حالی که کر باید منتظر باشد تا انتخاب کنندگان در مورد مکان نهایی تصمیم بگیرند. با این حال او پس از آن با اعتماد به نفس به نظر می رسد و می گوید: “ناامیدکننده است که قهرمانی را حفظ نکنم، اما احساس می کنم به اندازه کافی کار کرده ام.”

اما در فینال 1500 متر زنان چنین نمایشی وجود نداشت و لورا مویر دارنده مدال نقره المپیک در یک کانتر برنده شد. حرکت تعیین کننده در فاصله 500 متری باقی مانده بود، با ضربه محکمی که مویر برای ایجاد یک برتری 40 متری انجام داد و در فاصله 4:21.91 دقیقه، پنج ثانیه فاصله با ملیسا کورتنی برایانت، با فاصله پنج ثانیه از خط فاصله داشت.

مویر می‌گوید: «همه چیز برای رسیدن به امروز و رسیدن به آن مکان بود و من خوشحالم که این کار را انجام دادم. این اولین قهرمانی بریتانیایی من در 1500 متر از سال 2016 است، بنابراین خوشحالم که آن را پس می‌گیرم.»

مویر همچنین قول داد که در سه هفته دیگر برای کسب مدال در یوجین با پیروزی در منچستر به دنبال پیروزی خیره کننده 1:57:23 بر روی 800 متر در استرتفورد، آماده است. او گفت: «هنوز چند هفته دیگر فرصت دارم و احساس می‌کنم در موقعیتی بسیار خوب، قوی هستم.

در جاهای دیگر، شگفتی در 110 متر با مانع مردان وجود داشت زیرا اندی پوزی، قهرمان سابق مسابقات داخل سالن جهان، تنها توانست در 13:44 در مسابقه ای که توسط Tade Ojora 22 ساله در 13.27 با 21 ساله برنده شد، چهارم شود. جاشوا زلر با 13.31 دوم شد.

با این حال، چنین درام هایی در 400 متر مردان وجود نداشت، جایی که مت هادسون-اسمیت دوباره با برنده شدن در 44.92 شانس کسب مدال قهرمانی جهانی خود را تبلیغ کرد – زمانی که با توجه به شرایط بسیار چشمگیرتر شد.

در همین حال در مسابقات ده گانه مردان، الیوت تامپسون – پسر دیلی تامپسون – 46 سال پس از اولین قهرمانی ملی پدرش، اولین عنوان بریتانیایی خود را با 7197 امتیاز به دست آورد.