طالبان می گویند در کمک های زلزله افغانستان دخالت نمی کنند | افغانستان

حاکمان طالبان افغانستان متعهد شده‌اند که در تلاش‌های بین‌المللی برای توزیع کمک‌ها به ده‌ها هزار نفر از مردم آسیب‌دیده از زلزله مرگبار این هفته دخالت نکنند.

حتی قبل از زلزله روز چهارشنبه، کشور در چنگال یک بحران انسانی بود و جریان کمک‌ها و کمک‌های مالی از زمان بازگشت طالبان به قدرت به شدت محدود شده بود.

زمین لرزه 5.9 ریشتری در شرق ناهموار در امتداد مرز با پاکستان، زمانی که مردم در خواب بودند، شدیدترین رخ داد و بیش از 1000 کشته و هزاران بی خانمان برجای گذاشت.

سازمان‌های امدادی در گذشته شکایت کرده‌اند که مقامات طالبان تلاش کرده‌اند کمک‌ها را به مناطق و مردمی که از شورش‌های تندرو آن‌ها حمایت می‌کنند هدایت کنند – یا حتی کالاهایی را برای توزیع خود و مطالبه اعتبار ضبط کرده‌اند.

اما خان محمد احمد، یک مقام ارشد در ولایت سخت آسیب دیده پکتیکا، گفت که سازمان های بین المللی که به تلاش های امدادی کمک می کنند، مداخله نخواهند کرد.

خان گفت: “چه WFP، یونیسف یا هر سازمان دیگری… جامعه بین المللی یا سازمان ملل… آنها خودشان توزیع را انجام خواهند داد.”

افراد مسئول امارت اسلامی اینجا هستند… اعضای ما همیشه با آنها خواهند بود [to help]وی با اشاره به نام جدید طالبان برای افغانستان افزود.

این فاجعه چالش لجستیکی بزرگی را برای دولت ایجاد می‌کند که با وضع قوانین تندرو که زنان و دختران را تحت سلطه خود درآورده است، خود را از بسیاری از نقاط جهان منزوی کرده است.

اما جامعه بین‌المللی سریعاً به آخرین فاجعه‌ای که بر سر کشور آمده است واکنش نشان داده است و کمک‌ها در حال سرازیر شدن هستند – اگرچه نه همیشه در جایی که بیشتر مورد نیاز است.

«به چه چیزی نیاز نداریم؟ ما به همه چیز نیاز داریم. ما زنده ایم، اما کسی به حرف ما گوش نمی دهد و تاکنون هیچ کمکی دریافت نکرده ایم.»

بسیاری از ساختمان‌های روستای ولی – مانند اکثر ساختمان‌های روستایی افغانستان از خشت‌های گلی ساخته شده‌اند – در زلزله مسطح شده بودند.

تخت‌خواب‌ها و تمام وسایل ما زیر خانه‌مان دفن شده‌اند. خانه های ما ویران شده است… چیزی باقی نمانده است. «در حال حاضر ما به پول نیاز داریم تا بتوانیم مایحتاج خود را بخریم – لباس، تشک، تجهیزات. به آرد و برنج هم نیاز داریم.»

وزیر بهداشت کشور که روز شنبه از ولسوالی گایان بازدید کرد، گفت که مردم از زلزله شدیداً آسیب دیده اند و تمایلی به بازگشت به خانه های خود ندارند.

قلندر عباد گفت: «کل جامعه از نظر روحی و روانی به شدت آسیب دیده است. “من فکر می کنم اکنون وضعیت بحرانی است … جامعه در اینجا کاملاً آسیب دیده است.”

اما رامیز الکباروف، بالاترین مقام سازمان ملل در افغانستان، پس از گشت و گذار در این منطقه، از مردم افغانستان به دلیل استقامت و شجاعت آنها تمجید کرد.

او گفت: “چه نشانه هایی از عزم در مواجهه با این ناملایمات – من می گویم ناملایمات بی پایان.” «مشکلات بی پایان، تراژدی بی پایان، و با این حال این افراد بسیار مهربان، بسیار قوی هستند. و آنها مایل به غلبه هستند و به عنوان یک جامعه و به عنوان یک جامعه گرد هم می آیند.

ارسال کمک‌ها دشوارتر شده است، زیرا زمین‌لرزه مناطقی را که قبلاً از اثرات باران شدید رنج می‌برد، باعث ریزش سنگ و رانش گل شده و روستاهایی را که به‌طور نامطمئن در دامنه‌های کوهستانی مستقر بودند، از بین برده است. ارتباطات با دکل های تلفن همراه و واژگونی خطوط برق نیز آسیب دیده است.

مقامات می گویند که نزدیک به 10000 خانه ویران شده است که در منطقه ای که میانگین تعداد خانوارها بیش از 20 نفر است، رقم نگران کننده ای است.

حتی قبل از تسلط طالبان، تیم‌های واکنش اضطراری افغانستان برای مقابله با بلایای طبیعی که اغلب این کشور را درگیر می‌کنند، آماده شده بودند. اما از آنجایی که تنها تعداد انگشت شماری از هواپیماها و هلیکوپترهای قابل پرواز از زمان بازگشت به قدرت باقی مانده اند، پاسخ آنها به آخرین فاجعه محدودتر است.

افغانستان به ویژه در رشته کوه هندوکش در نزدیکی محل اتصال صفحات تکتونیکی اوراسیا و هند به طور مکرر توسط زمین لرزه ها آسیب می بیند. مرگبارترین زمین لرزه اخیر افغانستان در سال 1998 در ولایات شمال شرقی تخار و بدخشان جان 5000 نفر را گرفت.