«روس‌ها می‌توانند هر زمانی بیایند»: ترس از شکاف سووالکی در مرز اتحادیه اروپا | لهستان

استفان بیلاس، 68 ساله، می گوید که گاهی اوقات صدای روس ها را می شنود. این می تواند غرغر تانک ها باشد که صدای کوبیدن ملایم جوجه ها را در حیاط جلویی او غرق می کند، یا اغلب غلیان هلیکوپترهای تهاجمی یا غرش کر کننده جت های جنگنده، مقصد نامعلوم.

او اشاره می کند که دیشب صدای تیراندازی شنیده شد و آنجا یک میدان تیراندازی است. چراغ‌های یک برج مراقبت روسی را می‌توان در آخر شب دید. کشاورز بازنشسته در حالی که یک ودکا را پس می زند، نان تست می گوید: «صلح».

بیلاس، پسر یک اوکراینی که در سال 1947 توسط شوروی به اجبار در منطقه اسکان داده شد، تحت عملیات ویستولا، تلاش جوزف استالین برای ژرمن زدایی قلمرو تحت کنترل خود، در این روستای لهستانی، رودزیسکی، جایی که یک جاده 63 بود به دنیا آمد و پرورش یافت. خانه ها به دروازه ای بسته به جنگل ختم می شود. ورود ممنوع غریبه های روستا حتی اجازه ندارند تا خانه بیلاس پیاده روی کنند.

این به این دلیل است که درختان محل توقف لهستان و شروع منطقه 5800 مایل مربعی (15000 کیلومتر مربع) کالینینگراد در دریای بالتیک را مشخص می کنند. خانه سفید و کوچک بیلاس آخرین خانه در جاده است که حدود 50 متر از دروازه فاصله دارد.

جنگل – فقط 100 متر عمق اما ضخیم و بلند – تقریباً همه گناهان را می پوشاند. چون بیلاس و همسرش هالینا 65 ساله و همسایگانشان هنریکا ولودزکو 63 ساله و یان ولودزکو 67 ساله صدای روس ها را می شنوند، نمی توانند آنها را ببینند، همانطور که هالینا یک بشقاب سوسیس سیر و تکه های گوجه فرنگی نمکی می گذارد. روی میز آشپزخانه آنها هم نمی خواهند.

بیلاس در حالی که یک ضربه دیگر را به عقب می اندازد، می گوید: «هر روز به آن فکر می کنم. آنها می توانند هر زمانی بیایند. ما را در رختخوابمان بکش.» “من در مورد آنها چه فکر می کنم؟” او می گوید، یک کپی از زندگینامه لهستانی زبان رئیس جمهور اوکراین، ولودویمر زلنسکی، را برمی دارد. “بهتر است نگم.”

این منطقه «Suwałki Gap» است، نوار زمینی به طول 60 مایل یا بیشتر در اطراف مرز لهستان و لیتوانی که از غرب توسط روس‌ها و از شرق توسط بلاروس دوست کرملین در میان است.

تحلیلگران نظامی می گویند که اگر ولادیمیر پوتین تصمیم بگیرد که دخالت غرب در جنگ او در اوکراین چیزی برای از دست دادن او باقی نگذاشته است، احتمالاً در آنجا ابتدا به آنجا ضربه می زند.

برنامه ریزان جنگ فکر می کنند استراتژی کرملین این است که از سرزمین اصلی روسیه به لیتوانی، لتونی و استونی حمله کند. به گفته تحلیلگران، پایتخت های بالتیک ممکن است در کمتر از سه روز تصاحب شوند.

همزمان، پوتین تلاش می‌کند تا با تبدیل این بخش مرزی، یعنی تنها کریدور زمینی که در اختیار اتحاد نظامی غرب قرار دارد، تلاش‌های ناتو برای تقویت را به یک منظره جهنمی غیرقابل نفوذ قطع کند.

فقط دو جاده و یک خط راه آهن وجود دارد که از لهستان به لیتوانی می گذرد، که در غیر این صورت زمین باتلاقی و سختی برای ارتش مکانیزه است.

الکساندر لوکاشنکو، رهبر دیکتاتوری بلاروس، در جنگ اوکراین نشان داد که مایل است به پوتین اجازه دهد از کشورش به عنوان سکوی پرتاب برای تهاجم استفاده کند.

کالینینگراد با تسلیحات، از جمله موشک‌های مافوق صوت پر می‌شود. در روزهای اخیر، شبکه‌های خبری روسیه گزارش داده‌اند که پرسنل خدماتی ناوگان دریای بالتیک فدراسیون روسیه مستقر در کالینینگراد در حال انجام تمرین آموزشی برای واحدهای موشکی و توپخانه‌ای هستند.

زمان‌بندی تحریک‌آمیز تمرین‌های روسیه بدون شک عمدی است. شکاف سووالکی موضوع مورد توجه شدید در داخل و خارج از کشور با توجه به اختلاف بین لیتوانی و کرملین بوده است.

لیتوانی متهم به “محاصره” کالینینگراد شده است، زیرا راه آهن دولتی این کشور اجازه ترانزیت ریلی فولاد و سنگ آهن را که اکنون واردات آن به اتحادیه اروپا ممنوع است، از سرزمین اصلی روسیه به کالینینگراد ممنوع کرده است.

وزارت امور خارجه روسیه به دولت در ویلنیوس درباره انتقام‌جویی هشدار داده است که «تأثیر منفی جدی بر جمعیت لیتوانی خواهد داشت».

کالینینگراد که زمانی به راحتی در داخل اتحاد جماهیر شوروی قرار داشت، در دنیای پساکمونیستی در میان متحدان اتحادیه اروپا و ناتو گیر افتاده و متکی به بسیاری از کالاهای خود – از جمله فلز، زغال سنگ، گاز و نفت – است که با 100 قطار از سرزمین اصلی روسیه وارد می شود. اجازه عبور از لیتوانی بر اساس معاملات منعقد شده در سال 2004.

کرملین می‌گوید مسدود کردن ترانزیت هر کالایی که صرفاً به مقصد کالینینگراد می‌رود، اقدامی «غیرقانونی و بی‌سابقه» است که با این توافق‌ها مخالفت می‌کند. لیتوانی گفته است که صرفا قوانین اتحادیه اروپا را اجرا می کند.

کمیسیون اروپا، که لیتوانی بر اساس رهنمودهای آن عمل کرده است، به وضوح نگران شده است. جوزپ بورل، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی، روز دوشنبه گفت که “دوباره بررسی خواهد کرد” که آیا لیتوانیایی ها مطابق قانون عمل می کنند یا خیر.

کمیسیون متعاقباً گفت رهنمودهای بیشتری را صادر خواهد کرد که “از دور زدن تحریم ها جلوگیری می کند و در عین حال اجازه ترانزیت رایگان را می دهد”، چیزی شبیه به عقب نشینی. اما شاید لیتوانیایی ها حاضر به ساختن آن نباشند.

اینگریدا شیمونیته، نخست وزیر لیتوانی، در اجلاس سران رهبران در بروکسل گفت که ممنوعیت ترانزیت فولاد و فلزات آهنی از طریق اتحادیه اروپا بخشی از تحریم‌های این اتحادیه بوده و مورد توافق تمامی 27 عضو است.

پتراس اوشتروویچیوس، نماینده لیتوانیایی پارلمان اروپا، گفت که از تلاش کمیسیون برای دخالت دادن خود در موضوعی که برای رهبران و نه مقامات بروکسل است، تحت تأثیر قرار نگرفته است.

لیتوانی یکی از کشورهای پس از فروپاشی شوروی است که اتحادیه اروپا و ناتو را برای سخت گیری در برابر کرملین تشویق کرده است. اگر کسانی که در قطارهایی که کالاهای مجاز را در راه آهن به کالینینگراد حمل می‌کنند از پنجره‌های پرده‌دار خود نگاه کنند، در ایستگاهی در ویلنیوس و پست گمرکی در مرز کالینینگراد با مشاهده پوسترهای بزرگی که تصاویری از جنگ در اوکراین را نشان می‌دهند، استقبال می‌شوند.

مشخص نیست که آیا ویلنیوس یک گام به عقب برخواهد داشت یا خیر.

بحث زیادی در مورد اختلاف در سووالکی، در 100 مایلی شرق روستای بیلاس وجود دارد، و شکاف به نام آن نامگذاری شده است. شهردار فهرستی از ساختمان‌هایی را تهیه کرده است که می‌توان آنها را در پناهگاه‌های بمب‌گذاری کرد، در حالی که Malgorzata Olszewska، 52، و Diana Hiczel، 37، که از طریق پارک قانون اساسی شهر از یک شیفت در آشپزخانه یک رستوران محلی برمی‌گردند، می‌گویند رادیو گفتگو پر از حرف زدن در مورد آن اولشوسکا قبل از توضیح مفهوم نظامی می گوید: «بله، ما نگران هستیم. هیزل سر تکان می دهد. او می گوید: «همه نگران هستند.

جدا از نیروهای لهستانی، نزدیکترین نیروهای ناتو به سووالکی در یک اردوگاه نظامی گسترده در بمووو پیسکی، روستایی در 60 مایلی جنوب قرار دارند. 800 سرباز از گردان اول، هنگ 185 پیاده نظام از گارد ملی کالیفرنیا، همراه با 400 سرباز دیگر از اژدهای سلطنتی بریتانیا و سایر واحدهای رومانیایی و کرواسی پر شده است. شهردار محلی، بوگوسلاو بدنارسکی، 56 ساله، می گوید که یک مسابقه والیبال دهکده و ناتو برای روز یکشنبه ترتیب داده شده است. این یک جامعه نظامی نزدیک به هم است. دختر او با یک سرباز از تنسی ازدواج کرده است که او در طول تور آمریکایی در اینجا با او آشنا شد. بدنارسکی می گوید: «آنها هرگز به لهستان و لیتوانی حمله نخواهند کرد – ما ناتو را داریم.

سر ریچارد شیرف، که بین سال‌های 2011 تا 2014 به‌عنوان معاون فرمانده عالی متحدان ناتو در اروپا خدمت کرد و در سال 2017 فیلمی هیجان‌انگیز نوشت که در آن روسیه پوتین قبل از حمله به لیتوانی و دیگر کشورهای بالتیک به اوکراین حمله می‌کند، چندان متقاعد نشده است.

پوتین چه می خواهد؟ او می پرسد. او می‌خواهد امپراتوری روسیه را دوباره تأسیس کند، او می‌خواهد روس زبان‌ها را زیر پرچم مادر روسیه متحد کند، ناتو را خنثی یا نابود کند، تا آمریکا را از امنیت اروپا جدا کند. همین قدر گفته است.

در همین حال، او به غرب نگاه کرده و ضعف مداوم غرب را دیده است: خلع سلاح کشورهای اروپایی. او به خط قرمز تسلیحات شیمیایی باراک اوباما در سال 2013 نگاه کرده و شاهد عقب نشینی اوباما بوده است. کاملاً شاهد رفتار ترامپ با اتحاد ناتو و فروپاشی مأموریت ناتو در افغانستان بودم. آنچه او دیده است ضعف مستمر غرب است و تصمیم گرفته است از این فرصت برای رسیدن به اهداف استراتژیک خود استفاده کند.

شیرف می گوید که حملات شمشیربازی در روزهای اخیر نباید نادیده گرفته شود، بلکه در عوض منجر به تقویت بیشتر نیروهای ناتو در منطقه شود.

او می‌گوید: «تهدید لیتوانی به‌ویژه با توجه به اینکه لیتوانیایی‌ها کالاهای روسی را به کالینینگراد تحریم کرده‌اند، مطمئناً یک نگرانی واقعی است. واقعیت این است که روسیه شماره یک در حال حاضر به طور کامل روی اوکراین متمرکز است، اما این بدان معنا نیست که تهدیدی وجود ندارد. تنها پاسخ، تقویت است.»

در مورد عواقب موفقیت روسیه در مسدود کردن شکاف سووالکی، شیرف هیچ چیز خوبی برای بیلاس و همسایگانش نمی بیند. او می گوید: «به هیچ وجه ناتو قادر به بازپس گیری کشورهای بالتیک بدون انجام عملیاتی در مقیاس روز به علاوه، رک و پوست کنده نیست.