آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افilip Krajinovic تقریباً نیمی از عمر خود یک تنیس باز حرفه ای بوده است. او خودش را در زمین تنیس می‌شناسد و هر چیز دیگری را می‌داند و پس از 14 سال در تور، مطمئن بود که تنیس زمین چمن برای او مناسب نیست که حتی به سختی تلاش کرد: «هر سال راهی پیدا می‌کنم که از مسابقات رد شوم. او هفته گذشته گفت، فقط به ویمبلدون آمدم و دور اول را باخت. 10 سال گذشته همینطور بوده است.»
و با این حال، به نظر می رسد، او کاملا در اشتباه بوده است. امسال، در 30 سالگی، برای اولین مسابقه اصلی که مدتها انتظارش را می کشید، در زمین چمن در یک رویداد ATP به کوئینز آمد و به سرعت به فینال رسید. او نه یک شبه تبدیل به یک بازیکن سرویس و والی شد و نه یک بک هند برش بد ساخت. او برای اولین بار به سادگی سطح را در آغوش گرفت.
رویدادهای کوئینز یادآور پوچ بودن فصل زمین چمن بود. بیشتر تنیس بازان زندگی خود را صرف ساختن بازی های خود می کنند و در زمین های سخت و خاک رس رشد می کنند، سپس به طور ناگهانی باید با تنها پنج هفته در هر سال خود را با یک سطح کاملاً جدید سازگار کنند. دن ایوانز بریتانیایی می گوید: «همه چیز روی چمن بسیار متفاوت است.
بیشتر آن روزهای اولیه روی زمین می گذرد. تامی پل آمریکایی یک مسابقه در قرعه کشی مقدماتی کوئینز در سال 2019 در برابر الکساندر بوبلیک را به یاد می آورد، که به طور پیش بینی شده بعدازظهر را با دراپ شات ها و سرویس های زیر بغل او گذراند: «نمی دانم، 10 بار زمین خوردم. خیلی روی زمین بودم این خیلی شرم آور بود،” او می گوید. آلخاندرو داوودوویچ فوکینا تجربه مشابهی از اولین ویمبلدون نوجوانان خود داشت: “من مانند زمین افتادم. 30 بار.”
حتی بازی روی چمن به عنوان یک نوجوان امتیازی است که برخی از حرفه ای ها از آن برخوردار نیستند. بوتیک ون د زاندشولپ، شماره 26 جهان، تا قبل از مسابقات مقدماتی ویمبلدون سال گذشته، هرگز حتی به زمین چمن نرفته بود. او هنوز فقط در تلاش است تا از نظر ذهنی از خاک رس حرکت کند: “شما سعی می کنید در گوشه ها بلغزید و سعی می کنید مانند معمول در زمین هارد و خاک رس حرکت کنید اما غیرممکن است.”
فقط تعداد کمی از بازیکنان واقعاً بلافاصله به چمن می روند: «خوب بود. همه به من می‌گفتند که می‌توانم روی چمن خوب بازی کنم، بنابراین گفتم: “باشه، شاید!” پترا کویتووا، قهرمان دو دوره ویمبلدون، برای اولین بار در یک رویداد نوجوانان در روهمپتون روی چمن می گوید. سپس ناخودآگاه شانه هایش را بالا می اندازد. من در واقع روهمپتون را بردم.
با داشتن تجربه در چمن برای موفقیت در سطح ضروری است، بسیاری از بازیکنان نسل جدید برای انطباق با مشکل مواجه شده اند. لغو ویمبلدون در سال 2020 کمکی نکرده است. نواک جوکوویچ در زمین های سخت در بالاترین سطح خود قرار دارد، اما این روزها او در ویمبلدون محبوبیت بیشتری دارد. الکساندر زورف، دانیل مدودف، استفانوس سیتسیپاس، آندری روبلوف و کاسپر رود در مرحله یک چهارم نهایی ویمبلدون حضور نداشته اند.
حتی در حال حاضر، با پیشرفت تکنولوژی و واقعی تر شدن جهش ها، سرویس دقیق روی چمن هنوز یک رویا است. تسلط سرویس اغلب به این معنی است که در برخی مسابقات، فقط چند امتیاز تفاوت را ایجاد می کند: «حرکت یک بخش عظیم است، تمام کردن ضربه شما بخش عظیمی است، توپ همیشه بسیار سنگین است، توپ اسلزنگر. آنها خیلی سریع هستند – بازی ها. ایوانز می‌گوید: «حاشیه‌های کوچک و حفظ سلامت ذهنی در کل مسابقات».
سپس دردهای همسترینگ، باسن و کمر وجود دارد که بازیکنان مدام زانوهای خود را خم می‌کنند تا با جهش لغزنده مقابله کنند: «فکر می‌کنید که انجام یک مسابقه طولانی در زمین خاکی سخت‌ترین بازی برای پاهای شما خواهد بود، اما یک مسابقه طولانی چمن… هفته گذشته یک مسابقه سه ساعته در زمین چمن انجام دادم و خیلی درد داشتم. من نمی توانستم آن را باور کنم. من فکر می کردم که آنها مسابقات سریع و آسانی خواهند بود.
تعداد زیادی از بازیکنان بریتانیایی بهترین نتایج دوران حرفه‌ای خود را در طول این فصل چمن به دست آورده‌اند، با رایان پنیستون، کیتی بولتر و جودی بوراج که همگی بر 10 حریف برتر پیروز شدند. حتی بازیکنان بریتانیایی به سختی روی چمن بزرگ می‌شوند، اما اغلب اولین تماس خود را با سطح زمین در سنین پایین‌تر دارند. آنها اساسا بزرگترین مزیت خانگی را در این ورزش دارند.
بولتر، که برای اولین بار در مسابقات زیر 9 سال در روهمپتون روی سطح زمین بازی کرد، می‌گوید: «من برخی از آنها را می‌شناسم که احتمالاً 15 سال است که توپی را روی چمن نخورده‌اند و سپس بیرون رفته‌اند و واقعاً خوب روی آن بازی می‌کنند. اما بعد شخص دیگری، مانند هریت [Dart]او از جوانی با مادرش در یک باشگاه بازی می‌کرد و فکر می‌کنم این به ما برتری می‌دهد.»
تا سال 1974، ویمبلدون، اوپن آمریکا و اوپن استرالیا همگی در زمین چمن بازی می‌شدند. در حالی که در ملبورن و نیویورک کنار گذاشته شد و گاهی به نظر می رسید که فقط سنت ویمبلدون آن را زنده نگه می دارد، امروز نوسان در زمین چمن به همان قدرتی است که از زمان شروع تور ATP در سال 1990 تاکنون بوده است. با اضافه شدن یک هفته بین اوپن فرانسه و ویمبلدون در سال 2016، مسابقات زمین چمن به نوعی در قاره اروپا شکوفا شده است.
اینکه آیا می تواند نقش مهم تری در تقویم بازی کند یا نه، یک سوال متفاوت است. برای کسانی که مسئول برگزاری رویدادها هستند، هزینه ها یک مانع بزرگ است: ادوین وایندوفر، مدیر مسابقات در اشتوتگارت، یک رویداد چمن، می گوید: “این بسیار گران تر است.” من می گویم احتمالا دو تا سه برابر گران تر از مسابقات زمین خاکی است.
“تعمیر و نگهداری تفاوت زیادی دارد زیرا چمن یک ماده زنده است و شما باید آن را در تمام سال حفظ کنید.”
مارسل هونزه، مدیر مسابقات در Libema Open در هلند، اولین رویداد زمین چمن در قاره اروپا، حتی دقیق تر است: “برای نگهداری زمین چمن حداقل حدود 25000 یورو (21450 پوند) در هر زمین است. در سال.”
بحث رایج در حال حاضر این است که آیا یک رویداد ATP یا WTA 1000 روی چمن برگزار خواهد شد یا خیر. مدیر عامل ATP، آندریا گاودنزی، چند سال گذشته را صرف تغییر شکل ATP کرده است و او از امید خود برای ایجاد آن صحبت کرده است. “آره چرا که نه؟ من فکر می کنم ممکن است یک 1000 نفر پشت سر ATP و یک 1000 نفر پشت سر WTA باشند.
Weindorfer مدیر عامل گروه Emotion، یک شرکت مدیریت مسابقات است که رویدادهای زمین چمن را در اشتوتگارت، برلین و مایورکا برگزار می کند. او این اتفاق را نمی بیند. “من شخصا معتقدم که با توجه به ابعاد هزینه هایی که برای اجرای یک 1000 هزینه دارد، بسیار دشوار است. به خصوص اگر ترکیبی باشد. حتی اگر مسابقات 1000 با تساوی 64 بازیکن باشد، احتمالاً به 10 تا 15 زمین چمن و یک استادیوم بزرگ نیاز خواهید داشت.
مانند بسیاری از مسائل مربوط به تنیس، هر کس در مورد اینکه آیا فصل چمن می تواند و باید بخش بزرگی از تقویم را به خود اختصاص دهد یا خیر، نظر متفاوتی دارد. وایندوفر می‌گوید: «فکر می‌کنم در حال حاضر، این یک نوسان کامل است. چهار تورنمنت در هفته، 12 تورنمنت، شش تورنمنت زنان، شش تورنمنت مردان، سپس به مسابقات قهرمانی می‌رود. فکر می‌کنم این وضعیت عالی است.»
علیرغم اینکه قهرمان سابق ویمبلدون نوجوانان بود، صرف فکر صرف وقت بیشتر در چمن برای داویدویچ فوکینا توهین آمیز است.
اسپانیایی که هفته گذشته در کوئینز به مرحله یک چهارم نهایی رسید و دستانش را به نشانه اعتراض تکان می دهد، می گوید: برای من یک ماه کافی است. وقتی زمان بیشتری داشته باشم، برای من بهتر از بازی روی سخت یا خاکی است. من بیشتر از بازی خود را نشان خواهم داد. این ماه روی چمن برای لذت بردن، کمی تفریح، بهبود بسیاری از چیزهای بازیتان است و بس.»
همانطور که او در مورد امکان طولانی‌تر بودن فصل زمین چمن بحث میکند، لبخندی بر چهره کویتووا پخش می‌شود: او می‌گوید: «ای کاش طولانی‌تر می‌شد». هر زمان که ویمبلدون را تمام می‌کنم، می‌گویم: «هوم، غم‌انگیز است که ما قبلاً کارمان را تمام کرده‌ایم.» به نظر می‌رسد که ما تازه شروع کرده‌ایم و قبلاً انجام شده است.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
