افتخار به بازی کردن: ورزشکاران همجنسگرای نخبه اروپا ظاهر را عادی می کنند

هنگامی که جیک دنیلز در اوایل سال جاری ظاهر شد، بازیکن بلکپول اف سی به اولین بازیکن همجنس گرا در انگلیس در سه دهه اخیر تبدیل شد.

دانیلز 17 ساله بود توسط هم تیمی هایش حمایت می شود، حامیان مالی، مدیریت باشگاه و مالکان در اقدامی که ممکن است نقطه عطفی در اروپا باشد.

با وجود نگرش های اجتماعی لیبرال نسبت به مسائل دگرباشان جنسی در بسیاری از کشورهای قاره، هنوز تعداد کمی از ورزشکاران مرد حرفه ای در ورزش های تیمی وجود دارند که احساس می کنند می توانند کاملاً در مورد هویت جنسی خود صحبت کنند.

تعداد انگشت شماری از نمونه های برجسته اخیراً در فوتبال، راگبی و هاکی روی یخ در سراسر اروپا، امیدی به تغییر نگرش ها می دهد.

توضیح می دهد: “فکر می کنم خیلی خوب است که یک جوان بیرون آمده است. من دوستانی در 20 سالگی دارم و آنها کاملاً با تجربه من در آن سن متفاوت هستند.” جیم دولان، موسس غرور شیرها، گروه رسمی طرفداران LGBT+ در وستهام یونایتد لیگ برتر.

آنها فقط خودشان را می شناسند. آنها می دانند که چه کسانی هستند، آنها جایگاه خود را در جهان می دانند.

“بخشی از آن این است که اگر یک فوتبالیست همجنس‌باز هستید، از نظر تحقیقاتی برای آماده شدن برای احتمالاً بیرون آمدن چه کاری انجام می‌دهید؟ با داستان جاستین فاشانو آشنا می‌شوید، حتی اگر از آن مطلع نباشید. دولان در گفت‌وگو با یورونیوز گفت: قبلاً، و مطمئن هستم که چنین چیزی تأثیر خواهد داشت.

جاستین فاشانو آخرین — و تنها — فوتبالیست سرشناس انگلیسی بود که در پایان دوران بازی خود در سال 1990 به میدان رفت.

مجموعه‌ای از داستان‌های مزخرف که او درباره زندگی جنسی خود به روزنامه‌ها می‌فروخت، باعث شد که مورد علاقه طرفداران و مدیران قرار نگیرد. او توسط برادرش به عنوان یک طرد شده شناخته شد و در نهایت برای تیم های لیگ پایین تر در انگلیس و اسکاتلند بازی کرد و سپس برای بازی و مربیگری به خارج از کشور رفت.

یک ادعای رابطه جنسی با پسری زیر سن قانونی در آمریکا باعث شد که فاشانو به انگلستان فرار کند، جایی که در سال 1998 خودکشی کرد و معتقد بود که به دلیل تمایلات جنسی خود در ایالات متحده محاکمه عادلانه نخواهد شد.

جیم دولان می‌گوید که هر بازیکنی که اکنون به بیرون آمدن فکر می‌کند، می‌تواند به تجربه مثبت جیک دنیلز به‌عنوان شاخصی برای مدیریت سفر بیرون‌آمده خود نگاه کند.

او گفت: “او قطعا در را باز کرده است، زیرا چیزی که بسیاری از بازیکنان نداشتند، دیدگاهی است که بعدا اتفاق می افتد. و من فکر می کنم بسیاری از این “چه می شد” اکنون برای آنها پاسخ داده خواهد شد.”

“یک چیز ایمنی در اعداد وجود دارد. اگر شما اولین نفر باشید، دشوارتر از این است که شما نفر دوم یا سوم یا چهارم باشید.

“شما امیدوارید که جیک دنیلز بتواند الهام بخش افرادی باشد که می خواهند بیرون بیایند و ببینند که به طور بالقوه آسان تر از آن چیزی است که فکر می کردند.”

تغییر نگرش در راگبی حرفه ای

همچنین نشانه‌های دلگرم‌کننده‌ای در جهان اتحادیه راگبی وجود دارد که نشان می‌دهد بیرون آمدن به معنای پایان یک حرفه یا دور شدن از سوی هواداران و هم تیمی‌ها نیست.

این هفته، نیک مک کارتی که به صورت حرفه ای برای لینستر در ایرلند بازی می کند، به عنوان همجنس گرا ظاهر شد و در اوایل سال به هم تیمی ها و مربیان خود گفت.

او تمام این تجربه را به عنوان وزنه ای از روی شانه هایش توصیف می کند.

مک کارتی در یک پیام گفت: «من واقعاً خوشحالم که این کار را انجام دادم مصاحبه در سایت باشگاهش.

او گفت: “مدتی با بیرون آمدن مشکل داشتم و این روی من و خوشحالی من تاثیر گذاشت، بنابراین تصمیم درستی بود.” به عنوان یک ورزشکار حرفه ای

او گفت: «این معمول نیست که یک ورزشکار مرد در ورزش شرکت کند، هرگز به راگبی حرفه‌ای اهمیتی نمی‌دهد، و احتمالاً این چیزی است که من هم نمی‌خواستم آن را باور کنم یا خودم هم آن را بپذیرم. “.

مک کارتی در لینستر نیز تنها نبود. هم تیمی اش جیآک دان بیرون آمده بود به عنوان زمانی که هنوز در مدرسه بود دوجنس گرا بود و زمانی که حرفه ای شد، تمایلات جنسی او خبر قدیمی بود.

دان برای فصل آینده به اکستر چیفز نقل مکان خواهد کرد و او را به اولین بازیکن خارج از لیگ برتر انگلیس تبدیل خواهد کرد.

باشگاه های راگبی همجنس گرایان در سراسر اروپا

نشانه تغییر نگرش به مردان همجنس گرا در ورزش های گروهی در اروپا، انبوه باشگاه های راگبی فراگیر است که در دهه های اخیر برای استقبال از بازیکنان آماتور راه اندازی شده اند. استکهلم برسرکرز، تایتان های مادرید و کینگز کراس استیلرز در لندن.

بسیاری از این سازمان‌ها کاملاً جدید هستند، اما در اسکاتلند، یک باشگاه قدیمی که در سال 1893 تأسیس شد، راگبی دانفرملین، یکی از اولین تیم هایی در اروپا بود که یک تیم فراگیر برای مردان همجنسگرا و دوجنسگرا در سازمان باشگاهی موجود خود راه اندازی کرد.

اولین باشگاه راگبی همجنس گرایان آلمان برلین کبود نزدیک به یک دهه است که بازی می کنند و فقط بازی های دوستانه را با تیم های محلی شروع کرده اند. دو سال طول کشید تا آنها به لیگ منطقه ای نزدیک شوند تا بخواهند رسماً به آن ملحق شوند.

الکس آرک، یکی از سازمان دهندگان باشگاه برلین برویزر، گفت: “ما می خواستیم به پایین ترین لیگ موجود در اینجا در منطقه برلین بپیوندیم و من به اولین جلسه رفتم تا با ما ثبت نام کنم، بدون اینکه در مورد نگرش هایی که ممکن است با آن روبرو شویم.”

“ما با کمی دلهره رفتیم، و وقتی سخنرانی خود را برای توضیح در مورد Bruisers شروع کردم، متوجه شدم که کمی سردرگمی وجود دارد.”

“آنها نفهمیدند چرا من این همه صحبت می کنم. در یک لحظه شخصی پرسید که آیا می خواهی با ما راگبی بازی کنی یا نه؟” او به یورونیوز گفت که ما یک تیم همجنس گرا بودیم و اصلاً مسئله ای نبود.

این تیم بسیاری از بازی های اولیه خود را با اختلاف زیادی از دست داد، اما سرسختی – و بینی های خون آلود در زمین – باعث شد که حریفان احترام بگذارند.

آرک گفت: “ما حتی از بازیکنان فردی نظری دریافت نکردیم. وقتی اوضاع بیشتر شد، احساسات ضد دگرباشان جنسی نبود، به این دلیل بود که ما به یک تیم رقابتی تر تبدیل شدیم.”

بیرون روی یخ

وقتی بازیکن فنلاندی هاکی روی یخ جان پوهاکا در پاییز 2019 بیرون آمد و قبلاً به صورت حرفه ای از بازی بازنشسته شده بود.

تقریباً هیچ نمونه ای از بازیکنان نخبه هاکی وجود ندارد که در طول دوران حرفه ای خود در اروپا حضور داشته باشند — جان لی اولسن دروازه بان دانمارکی یکی از استثناهای نادر است.

بنابراین در کشوری که ستارگان هاکی روی یخ روی یخ قرار می‌گیرند – فنلاندی‌ها در حال حاضر قهرمانان جهان و المپیک هستند – وقتی بزرگترین روزنامه کشور پستی در اینستاگرام دریافت کرد که پوهاکا در مورد وضعیت رابطه‌اش نوشته بود، باعث جنون رسانه‌ای شد.

پوهاکا به یورونیوز گفت: “در واقع خیلی بزرگتر از چیزی شد که انتظار داشتم، فقط به این دلیل که فکر می کردم بازی کردنم تمام شده است، بنابراین انتظار آن همه توجه را نداشتم.”

این بازیکن 27 ساله که در این ماه در جوایز عجیب و غریب سال فنلاند به دلیل حمایت از او شناخته شد، گفت که هرکسی دلایل خاص خود را برای عدم حضور در دوران بازیگری خود دارد، اما در مورد او عوامل متعددی وجود داشت. گرفتار.

او گفت: “من خیلی جوان بودم و هنوز روی حرفه ام متمرکز بودم و نمی خواستم هیچ مانعی برای ادامه کارم وجود داشته باشد.”

“اگر زمانی که هنوز در حال بازی هستید بیرون بیایید، کشورهای خاصی وجود دارند که هاکی در آنها بسیار بزرگ است و ممکن است درها را ببندد. پس این قطعا یک دلیل بود.

پوهاکا می‌افزاید: «و نمونه‌های بسیار کمی از افرادی که این کار را انجام داده‌اند و اینکه چگونه بر حرفه‌شان تأثیر گذاشته است، وجود دارد.

اکنون او امیدوار است که نسلی متفاوت، جوان‌تر و با ذهن بازتر از بازیکنان و مربیان، حضور ورزشکاران حرفه‌ای را آسان‌تر کند.

“من معتقدم که ترس از بیرون آمدن بیشتر در ذهن افراد است. اینطور نیست که اگر همجنسگرا هستید باید بیرون بیایید. مهم این است که بتوانید به هم تیمی های خود بگویید که هستید و بتوانید خودت باش.» پوهاکا گفت.

اما ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که به چند نمونه دیگر نیاز داریم تا نشان دهیم که به حرفه شما آسیبی نمی‌زند.»