در ایالت اتحادیه، لباس برای همبستگی اوکراین

سخنرانی رئیس جمهور در مورد وضعیت اتحادیه همیشه لحظه ای از تئاتر سیاسی در مقیاس بزرگ، مملو از لفاظی های سر به فلک کشیده و مجلل و همچنین سیاست و حزب گرایی بوده است. اخیراً به یک درام صحنه و لباس نیز تبدیل شده است، و بازیکنان حمایت کننده از نشانه های بصری برای شنیدن صداها و موقعیت های خود استفاده می کنند – حتی اگر آنها به طور رسمی اصلاً قرار نیست صحبت کنند.

به‌تازگی، یعنی لباس‌های داخل اتاق، نقش آشکاری در سیاست اتاق بازی کرده‌اند. این لباس بسیار فراتر از کراوات ها و کت و شلوارهای سنتی وطن پرستانه قرمز-سفید-آبی است که یونیفرم پیش فرض قانونگذاران گذشته بوده است.

در زمان آخرین دولت، در سال 2018، زمانی که زنان دموکرات کنگره در همبستگی با جنبش #MeToo سیاه پوشیدند، آغاز شد. بسیاری از اعضای گروه سیاهپوست کنگره همچنین در اعتراض به اظهارات رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ در مورد آفریقا و هائیتی، پارچه کنته به دور گردن خود پوشیدند و به احترام مرگ رسی تیلور، زن سیاه پوستی که در کودکی توسط یک زن مورد تجاوز قرار گرفته بود، سنجاق قرمز پوشیدند. گروهی از مردان سفیدپوست که هرگز به دست عدالت سپرده نشدند.

در سال بعد، با تلاش هماهنگ نمایندگان زن برای پوشیدن لباس سفید به احترام حق‌های رای، تشخیص اینکه آنها بزرگ‌ترین طبقه از زنانی بودند که وارد کنگره شدند، و واکنشی به جناح غربی، ادامه یافت. بار دیگر در سال 2020، در جریان SOTU که در اولین محاکمه استیضاح آقای ترامپ برگزار شد، بسیاری از زنان عضو کنگره دوباره سفید پوشیدند.

بنابراین احتمالاً نباید تعجب آور بود که در اولین سخنرانی رسمی پرزیدنت بایدن، بسیاری از قانونگذاران لباس های آبی و زرد به تن کردند تا با تلگراف همبستگی خود را با شهروندان و دولت اوکراین در حالی که این کشور در مقابل تهاجم روسیه می جنگد.

اگر یک نمونه از چیزی تصادفی، دو مورد تصادفی و سه مورد یک روند باشد، چهار نمونه ممکن است به عنوان یک سنت واجد شرایط باشند.

در واقع، حتی قبل از شروع سخنرانی SOTU، بسیاری از نمایندگان مجلس و زنان کمد لباس های خود را توییت می کردند. نه به عنوان یک حواس پرتی بیهوده، بلکه به عنوان یک نکته. و نه فقط برای رسانه های اجتماعی، بلکه برای آیندگان.

به هر حال، وضعیت اتحادیه یکی از لحظات در تقویم سیاسی است که برای مصرف عمومی ساخته شده است و به عنوان بخشی از پرونده رسمی حفظ شده است. جزئیات مهم است

نماینده ویکتوریا اسپارتز از ایندیانا، که آمریکایی اوکراینی است، یک ژاکت آبی روشن روی لباس زرد کره ای پوشیده است. الین لوریا، از ویرجینیا، یک ژاکت زرد کم رنگ روی لباس آبی خود پوشید. هموطن ویرجینیایی او، ابیگیل اسپانبرگر، لباس آبی خود را با یک گردنبند زرد روشن ست کرد. لوری تراهان، از ماساچوست، کت و شلوار آبی و روسری زرد به تن داشت و قبل از سخنرانی در کنار زنان کنگره عکس گرفت.

نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان، که روی شانه چپ بایدن نشسته بود، لباس شلوار آبی روشن به تن داشت. روی یقه او، یک سنجاق با پرچم‌های آمریکا و اوکراین در هم تنیده شده بود، جایگزین سنجاق همیشگی ماس از خانه او شده بود.

چاک شومر، رهبر اکثریت سنا، با کت و شلوار نیروی دریایی خود یک کراوات زرد به پا کرد. مارک تاکانو، نماینده کالیفرنیا، که یک پیراهن آبی روشن اضافه کرد، همینطور. اعضای مختلف پوشیدند پین های روبان، توسط مایک کویگلی، نماینده ایلینویز، رئیس مشترک کنگره اوکراین، از دنیا رفت. برخی پرچم های کوچک اوکراین را حمل می کردند.

و بانوی اول، جیل بایدن، در بالکن با اوکسانا مارکارووا، سفیر اوکراین در ایالات متحده، در میان مهمانانش، یک لباس ساتن آبی روشن (ساخته شده در نیویورک توسط طراح سالی لاپوینت) با رنگ زرد پوشیده بود. گل آفتابگردان، گل ملی اوکراین، روی آستین گلدوزی شده است. خانم مارکارووا آبی سرمه ای پوشیده بود.

در اتاق تاریک و چوبی کاپیتول، رنگ‌ها برجسته بودند، غیرقابل انکار. به خصوص در تضاد با لباس قرمز جمهوری خواه مارجوری تیلور گرین، نماینده مجلس نمایندگان، که وقتی او در میانه سخنرانی آقای بایدن برای اعتراض بلند شد، قابل مشاهده بود، یک انتخاب مد به اندازه اقدام او حساب شده است.

(تجزیه سرجیو هادسون قهوه ای شکلاتی معاون رئیس جمهور کامالا هریس سخت تر بود.)

در زمانی که اطلاعات زیادی به صورت بصری دریافت می‌شود و به‌صورت عکس‌های فوری از طریق شبکه‌های رسانه‌های اجتماعی به‌عنوان لحظات یخ‌زده در زمان ارسال می‌شود، چنین انتخاب‌هایی طنین‌انداز می‌شوند: بلافاصله قابل تشخیص هستند، قبل از خواندن یا بیان هر کلمه.

البته لباس‌ها مدت‌هاست که به عنوان ابزاری برای نماد وحدت و قرابت توسط گروه‌های مختلف، از ارتش گرفته تا سازمان‌های معترض، استفاده می‌شود. آن ها که به عنوان یک یونیفرم با هم پوشیده می شوند، پیامی را ارسال می کنند که غیرقابل انکار است.

آنها یکی از معدود شیوه‌های ارتباطی جهانی هستند که تقریباً برای همه در دسترس است و هر بیننده می‌تواند آن را بخواند – اکنون و در آینده. به عنوان یک رسانه، تصاویر بصری به تمام معنی آن کلمه به اشتراک گذاشته می شود. در دنیایی که هم بیشتر از همیشه متصل است و هم از هم گسیخته تر، اهرمی بسیار قدرتمند است. موضوعی که شکی نیست که مقامات منتخب بارها و بارها به آن ادامه خواهند داد.