به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
برای تقریباً یک ساعت کامل، آخرین قسمت از پادکست WTF مارک مارون کاملاً شنا میشود. میهمان اپیزود، سم الیوت، دوستانه در مورد موضوعات مختلف صحبت می کند و به نظر می رسد که او در حال ایجاد یک رابطه واقعی با مارون است. و سپس، تقریباً به عنوان یک فکر پایانی، مارون از الیوت می پرسد: “آیا قدرت سگ را دیدی؟”
و بعد همه چیز به جهنم رفت.
“آره، شما می خواهید در مورد آن لقمه صحبت کنید؟” الیوت غرغر می کند. مارون یک «اوه نه» حیرتانگیز میخندد و سپس الیوت عجیبترین برداشت را از فیلمی ارائه میکند که ممکن است تا به حال با صدای بلند صحبت شده باشد.
یک آگهی تمام صفحه لعنتی در لس آنجلس تایمز منتشر شد، و یک کلیپ وجود داشت، و در مورد از بین بردن اسطوره آمریکایی صحبت می کرد. و من فکر کردم “لعنتی؟” چه لعنتی؟ … آن همه رقصنده، آن پسرهایی در نیویورک که پاپیون می پوشند و چیزهای دیگر چیست؟ این همان چیزی بود که همه این گاوچران های لعنتی در آن فیلم به نظر می رسیدند، با کت و شلوار و بدون پیراهن می دویدند. تمام این کنایهها به همجنسگرایی در طول فیلم لعنتی وجود داشت.»
در این مرحله، مارون وارد عمل میشود. او پیشنهاد میکند: «فکر میکنم موضوع فیلم همین است».
“خب، این زن از آن پایین – او یک کارگردان باهوش است – در مورد غرب آمریکا چه می داند، و لعنتی چرا این فیلم را در نیوزیلند فیلمبرداری کرد و آن را مونتانا نامید؟ آن لعنتی مرا به راه اشتباهی مالش داد.»
راستش را بخواهید از کجا شروع کنیم؟ نکته اصلی، که قبلاً در چندین هزار عنوان در جاهای دیگر پوشش داده شده است، این است که به نظر می رسد الیوت چندان به همجنسگرایان اهمیت نمی دهد. در اواخر اپیزود WTF، او فحاشی عجیب خود را با اشاره به اینکه به تازگی در غرب آمریکا و در محاصره خانواده ها گذرانده است، توجیه می کند – «نه مردان، خانواده ها” – نشان می دهد که این تصویر واقعی از گاوچرانی است که او دوست دارد روی صفحه نمایش ببیند.
اما، در واقع، به نظر می رسد که الیوت به سادگی تحقیق خود را انجام نداده است. The Power of the Dog یک فیلم عجیب و غریب است. این بر اساس کتابی است که توسط یک مرد همجنسگرا درباره تجربیاتش در غرب نوشته شده است، و تقریباً هر نقدی که درباره فیلم نوشته شده است، در همان چند جمله اول به اشتیاق بسته در قلب فیلم اشاره کرده است. در مصاحبه اخیر Vanity Fair، بندیکت کامبربچ مجبور شد از خود در برابر اتهامات مربوط به تصاحب برای ایفای این نقش دفاع کند. اما شاید الیوت آن شماره از Vanity Fair را نخوانده باشد. شاید او توسط تمام قوهای روی جلد به تعویق افتاد.
پیشنهاد او مبنی بر اینکه فیلم انعکاسی واقعی از غرب نیست نیز باید از هم جدا شود. اولاً، کمی مضحک است که فرض کنیم یک میدان نیرو در سراسر غرب آمریکا وجود دارد که همجنسبازی را از هر کسی که از آن عبور میکند بیرون میکشد. اما عمدتاً – حتی اگر از نظر آماری غیرممکن باشد – حق با اوست، پس چه کاری دارد که بگوید همه فیلمها باید تصویر واقعی زندگی واقعی باشند؟ الیوت در طول 55 سال زندگی حرفه ای خود بیش از 100 عنوان بازیگری به دست آورده است، و اغراق نیست اگر بگوییم برخی از آنها پینه دوز کامل بوده اند.
فیلم قورباغهها محصول 1972 را در نظر بگیرید که در صحنهای به اوج میرسد که در آن صدها قورباغه به مردی خیره میشوند تا زمانی که او دچار حمله قلبی شود. یا مردی که هیتلر را کشت و سپس پاگنده 2018، جایی که او نقش مردی را بازی میکند که باید با قتل یک ساسکواچ، یک ویروس مرگبار جهانی را متوقف کند. یا کارتون راک داگ، جایی که او نقش یک قایق قدیمی عاقل به نام فلیت وود یاک را بازی می کرد.
با این حال، مورد علاقه ی من الیوت این است که جین کمپیون جرات فیلمبرداری وسترن در نیوزیلند را داشت. تصور کنید وقتی در مورد سرجیو لئونه یا هر یک از کارگردانان وسترن اسپاگتی بشنود چقدر عصبانی می شود. تصور کنید وقتی بفهمد جدیدترین فیلم بتمن را در اسکاتلند فیلمبرداری کرده اند چقدر عصبانی می شود. تصور کنید وقتی او متوجه میشود که رابرت داونی جونیور در آن فیلمهای انتقامجویان به فضا نرفته است، عصبانی شوید. در واقع، تمام این اتفاقات جدید WTF نشان می دهد که ما باید برای الیوت احساس بدی داشته باشیم. او تنها ستاره سینمای زنده است که به نظر می رسد نمی داند فیلم ها چگونه کار می کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.