کافو: “هیچ احساسی در فوتبال بالاتر از بردن آن جام نیست” | برزیل

سیafu به تازگی یک پیام ویدئویی برای برخی از کودکان در شمال شرق برزیل ضبط کرده است. او می گوید: «من می توانم خودم را در این بچه ها ببینم. من پسر فقیری هستم که برای حضور در اینجا، صحبت کردن با شما، با سه فینال متوالی جام جهانی و دو عنوان قهرمانی، با مشکلات زیادی روبرو شدم. او در شهر Maceió است و به عنوان بخشی از مشارکت خود در یک سفر سه ساعته با اتوبوس به روستاهای خشک آماده می شود. Cafuzinhos do Sertão پروژه اقدام اجتماعی

وقتی به آنجا می روم، با پای برهنه با آنها بازی می کنم، تا آنها بتوانند ببینند که همه ما برابر هستیم. وقتی برای اولین بار به این پروژه فکر کردم، می خواستم آن را در جایی انجام دهم که هیچ کس نمی رود. درصد بالایی از سوءتغذیه وجود دارد و من احساس می‌کنم هدف اصلی ما این است که به آن‌ها امید بدهیم، تا این کودکان باور کنند که می‌توانند دستاوردهای بیشتری داشته باشند.»

در Cafuzinhos do Sertão پروژه – که به طور مؤثر به عنوان “کافوس کوچک در بیرون از خانه” ترجمه می شود – فوتبال، چکمه، غذا و فرصتی برای ملاقات با کاپیتان سابق برزیل برای کودکان فراهم می کند. فقر مشکل بزرگی در برزیل است و او می‌گوید که دیدن این کودکان در رنج و عذاب، مانند زمانی که او در گذشته بود، شوکه کننده است.

او می گوید: «وقتی جامعه به شما فرصت نمی دهد، دستیابی به اهداف بسیار سخت تر است. من ساعت 4 صبح از خواب بیدار می شدم، چیزی می خوردم و ساعت 5 صبح سوار اتوبوس می شدم تا ساعت 9 صبح به تمرین برسم. گاهی اوقات بدتر از بقیه پسرها بازی می کردم، زیرا آنها شب کاملی برای خواب داشتند و نزدیک زمین تمرین زندگی می کردند. بنابراین من خودم را در این بچه ها می بینم، زیرا متأسفانه زندگی فقط دو گزینه برای افراد فقیر در نظر می گیرد: می توانید به راه بد بروید یا سعی کنید استقامت کنید. گزینه دوم شامل دعوای زیادی است. چیزی که مردم درک نمی کنند این است که فوتبالیست ها تلاش می کنند به موفقیت برسند نه به این دلیل که هدفشان شهرت است، بلکه کمک به خانواده و دوستان خود برای رهایی از فقر است.

بیست سال پس از کاپیتانی برزیل تا قهرمانی در جام جهانی 2002، کافو سعی می کند با بیان داستان زندگی خود به مردم الهام بخشد. او مجموعه ای از زندگی نامه را راه اندازی کرده است، حماسه کافو، که در آن او داستان روزهای اولیه بازی خود، کسب اولین عناوین خود، دعوت شدن به تیم ملی برزیل، قهرمانی در جام جهانی و بازی در اسپانیا و ایتالیا را بازگو می کند.

کافو همه را به دست آورده است – لیگ‌ها، جام‌ها و دو قهرمانی کوپا لیبرتادورس با سائوپائولو، عنوان‌های سری آ با رم و میلان، لیگ قهرمانان اروپا با میلان، و دو قهرمانی کوپا آمریکا با برزیل، در میان بسیاری از جام‌های دیگر – اما او همیشه خواهد بود. به خاطر جام جهانی او اولین جام جهانی خود را در سال 1994 در ایالات متحده آمریکا برد، زمانی که هنوز برای سائوپائولو بازی می کرد. او در سال 2002 در کنار رونالدو، ریوالدو، رونالدینیو و روبرتو کارلوس دومین کاپیتان برزیل بود.

از بسیاری جهات تیم برزیل خودش را انتخاب کرد، که نمی توان در مورد محصول فعلی گفت. کافو می گوید: «مشکل این است که مردم شروع کننده های برزیل را نمی شناسند. این یک سال جام جهانی است و متأسفانه نمی‌توانیم مطمئن باشیم که چه کسی به قطر خواهد رفت. این بسیار متفاوت از احساس در سال 2002 است، زمانی که همه می‌دانستند چه کسی شروع می‌کند و چه کسی بیشترین شانس را دارد که در طول یک بازی زیرمجموعه قرار بگیرد. هواداران داستان ما و جایی که بازی کردیم را می دانستند. هواداران احساس نزدیکی به تیم ها داشتند. بین هواداران و تیم ملی فاصله وجود دارد و از سال 2010 در حال افزایش است.

آیا او می‌گوید که آلیسون و نیمار تنها بازیکنانی هستند که حضورشان در قطر تضمین شده است؟ کافو پاسخ می دهد: «من اینطور فکر نمی کنم. آیا می‌توانیم مطمئن باشیم که آلیسون بازی‌ها را زمانی آغاز می‌کند که ادرسون مانند او بازی می‌کند؟ یا اینکه ورتون نمی تواند پس از عناوین خود با پالمیراس این موقعیت را بدست آورد؟ تنها بازیکن تضمین شده نیمار است، زیرا او بهترین است. سپس ما افراد دیگری مانند وینیسیوس جونیور را دنبال می‌کنند.

وینی آینده فوتبال برزیل است. او بازیکن جوانی است که بیشترین امکانات را دارد. او قبلا امیدوار بود اما امسال نشان داد که می تواند به دستاوردهای بیشتری برسد. هنوز خیلی زود است که او را در جمع سه بازیکن برتر جهان قرار دهیم، اما می‌توانیم تصور کنیم که او به آنجا می‌رسد.

او پسری حرفه ای و متواضع است و به کسی نیاز داشت که به او توضیح دهد که چگونه می تواند پیشرفت کند. کارلو آنچلوتی برای انجام آن حضور داشت و اکنون می بینیم که وینی چه کاری می تواند انجام دهد. رودریگو نیز دقایق خوبی دارد و ارائه می دهد و رئال مادرید مانند یک موتور خوب کار می کند.

با این وجود، کافو همچنین می‌داند که روند بازیکنانی مانند وینی جونیور و رودریگو که در اوایل دوران حرفه‌ای خود را ترک می‌کنند، برای فوتبال برزیل خوب نیست. رئال مادرید وینیسیوس جونیور را زمانی که تنها 16 سال داشت با 46 میلیون یورو به خدمت گرفت و زمانی که رودریگو تنها 17 سال داشت، 45 میلیون یورو برای او پرداخت کردند.

کافو می گوید: «تیم هایی مانند فلامنگو، پالمیراس و اتلتیکو مینیرو باید الگوی باشگاه های برزیلی باشند. آنها روش انجام کارها را تغییر دادند و حرفه ای بودن زیادی را به لیگ ما آوردند که خوب است. آنها می توانند سرمایه گذاری کنند، آنها همیشه در آستانه کسب عناوین هستند و می توانند بازیکنان بزرگی بیاورند. با این حال، برزیل هنوز مشکل فروش بازیکنان جوان خود را دارد. زمانی که من بازی می‌کردم، در کشورمان عناوین کسب می‌کردیم، وارد تیم ملی می‌شدیم و سپس به اروپا می‌رفتیم. حالا برعکس است: آنها به اروپا می‌روند، سعی می‌کنند وارد تیم ملی شوند و در پایان دوران حرفه‌ای خود به برزیل بازگردند. به همین دلیل است که گاهی اوقات داشتن یک ترکیب اصلی سخت است.»

اگرچه تیم برزیل که کافو در جام جهانی 2002 کاپیتان آن بود نیز در مرحله مقدماتی با مشکلاتی روبرو شد و هواداران نسبت به بازیکنان شک داشتند، اما بازیکنان در زمان مناسب زیر نظر لوئیز فیلیپه اسکولاری گرد هم آمدند. این پیروزی همچنان زیباترین خاطره حرفه ای کافو است.

او با خنده به یاد می آورد: «شب قبل از فینال، ما در راهروها گلف بازی می کردیم. “ما داشتیم صحبت می کردیم و کمی سرگرم می شدیم. من کاپیتان تیم بودم و احساس می‌کردم که لحظه دمیدن است. به فلیپائو گفتم: “بگذارید پسرها لذت ببرند، زیرا فردا یک بازی عالی انجام خواهیم داد.” او به ما ایمان داشت و می دید که می توانیم این عنوان را کسب کنیم. چند ساعتی پیش ما نشست و بعد به اتاقش رفت. فردای آن روز وارد زمین شدیم و قهرمان جام جهانی شدیم. هیچ احساسی در فوتبال بالاتر از بردن آن جام نیست. من این را به شما تضمین می کنم. هنوز به من دل می دهد که در این مورد صحبت کنم. در ذهن من واضح است.»