“خویشاوندی غم انگیز” در حالی که شهرها یادبودی برای قربانیان تیراندازی های دسته جمعی می سازند

ساندرا مندوزا پانل سبز جنگلی را انتخاب کرد تا شاسی بلندی را که همسرش، خوان اسپینوزا، از علاقه‌مندان به خودرو و تعمیرکار، قبل از مرگش با افتخار خریداری کرده بود، به یاد بیاورد.

Trenna Meins عبارت «در آغوش گرفتن امکانات» را برای حک کردن روی نیمکت انتخاب کرد زیرا شوهر 36 ساله او، دامیان ماینز، «همیشه برای هر چیزی بازی می کرد».

شانون جانسون، بازرس بهداشت شهرستانی که در هنگام محافظت از یک همکار جان خود را از دست داد، در طاقچه ای به یادگار گذاشته می شود که آخرین کلمات او را درج می کند: «من تو را گرفتم. بخشش داشته باشید سرورم.”

اگر طراحی دریچه ای به فرهنگ باشد، شاید هیچ چیز آشکارتر از یادبود پرده شجاعت که هفته گذشته در سن برناردینو، کالیفرنیا رونمایی شد، وجود نداشته باشد، روبان مجسمه ای از برنز و فولاد طرح دار که برای پوشاندن مندوزاها، مینزها و جانسون ها در میان آنها ساخته شده است. خانواده هایی که 14 عزیزشان را در تیراندازی دسته جمعی در سال 2015 در آغوش جمعی پر پیچ و خم آن از دست دادند.

والتر هود، معمار منظره و هنرمند، که در اولین اثر خود به یاد افرادی که در اثر خشونت با اسلحه از دست داده‌اند و بازماندگان، به آرامش کلیسای‌های کلیسای جامع فکر می‌کرد، گفت: «ما مکانی برای غم و اندوه نمی‌خواستیم، بلکه نور می‌خواستیم.

گشودن پرده پس از تیراندازی های گسترده اخیر در بوفالو، نیویورک، یووالد، تگزاس، اورنج، کالیفرنیا، ایندیاناپولیس، هند، آکسفورد، میشز انجام می شود – و فالانژی از یادبودهای دائمی در حال انجام توسط آنها ایجاد شده است. مرگ و میرها هود، یکی از همکاران مک آرتور و استاد کالج طراحی محیطی در دانشگاه کالیفرنیا، گفت: این ها “بخشی از چشم انداز فرهنگی را منعکس می کند که در آن خشونت بر قلمرو عمومی غلبه می کند و از شهری به شهر دیگر جان خود را از دست می دهد.” برکلی تنها در سال 2021، به طور میانگین بیش از یک حمله تیرانداز فعال در هفته وجود داشت که در آن یک یا چند تیرانداز چندین فرد غیرمرتبط را کشتند یا اقدام به کشتن آنها کردند.

لایه های منحنی زنجیر در بنای یادبود جدید برای تداعی جلیقه های ضد گلوله در نظر گرفته شده است. در نزدیکی ورودی کارمندان به مرکز دولتی شهرستان، کار 2.3 میلیون دلاری که توسط بخش پرداخت شده است، پایان فرآیند طراحی جامعه است که تنها چند ماه پس از حمله تروریستی در 2 دسامبر 2015 آغاز شد، که در آن 21 زخمی نیز برجای گذاشت. یک زوج افراطی با سلاح های نیمه خودکار وارد جلسه کارکنان خدمات بهداشت محیطی شهرستان سن برناردینو در مرکز منطقه ای اینلند شدند.

این بنای یادبود به طور همزمان عمومی و خصوصی از 14 طاقچه تشکیل شده است که نشان دهنده فقدان هر خانواده و همچنین قدرت جمعی جامعه است. فضاها برای انعکاس روحیه کشته‌شدگان شخصی‌سازی شده بودند، که با پانل‌های شیشه‌ای وارد شده در هر طاقچه‌ای شروع می‌شد که نور و سایه را به روش شیشه‌های رنگی می‌تابید. یک نقل قول مناسب روی نیمکت های بتنی حک شده است، که همچنین حاوی یادگاری های پنهانی است که خانواده ها انتخاب کرده اند.

مندوزا شامل تصویری از یک هات میله مینیاتوری و یک عکس خانوادگی که از کیف پول شوهرش بیرون آورده شده بود، در یک مکعب رزین قرار داشت.

تینا ماینز، دختر ترنا و دامیان ماینز، سفر به انگکور وات در کامبوج و خوردن غذاهای خیابانی را با هم در ویتنام به یاد می آورد. تینا گفت: «اگر مردم به طاقچه بروند، می‌دانند که پدرم کی بود و چرا اهمیت داشت.

قدرت حافظه در چشم انداز یکی از دغدغه های دیرینه هود بوده است، از مجسمه عمودی در دانشگاه پرینستون که جنبه های مثبت و منفی میراث وودرو ویلسون را نشان می دهد تا چشم انداز هود برای موزه بین المللی آفریقایی آمریکایی، که اکنون در چارلستون، SC، در دست ساخت است. آفریقایی‌های برده‌شده را به یاد می‌آورد که در انبار کشتی‌ها جمع‌آوری شده‌اند و در محل در اسکله گادزدن قاچاق شده و انبار شده‌اند.

هود به کمیته یادبود 2 دسامبر، که شامل بازماندگان، کارکنان فوریت های پزشکی و کارشناسان بهداشت عمومی و رفتاری بود، گفت که طراحی برای خانواده هایی که به دلیل خشونت با اسلحه آسیب دیده اند، “بار بسیار سنگینی” بود. جوزی گونزالس، رئیس کمیته و ناظر بازنشسته شهرستان گفت: «او به هر قربانی فکر کرد.

طولی نکشید که گونزالس و همکارانش متوجه شدند که جوامع متعددی وجود دارد که می‌توان از آنها مشاوره خواست. آنها برای تقدیم مجسمه ای از جرثقیل های در حال پرواز برای ادای احترام به 13 کشته و 70 زخمی تیراندازی در 20 ژوئیه 2012 در یک سالن سینما به آرورا، کولو. (به همین ترتیب، رئیس بنیاد یادبود 7/20 Aurora در مراسم هفته گذشته در سن برناردینو شرکت کرد.)

فلیسا کاردونا، یک افسر اطلاعات عمومی شهرستان، گفت: “ما می دانیم که یکدیگر چه احساسی دارند.” “این یک رابطه خویشاوندی بسیار غم انگیز است.”

پل ام. فاربر، مدیر و یکی از بنیانگذاران آزمایشگاه مونومنت، یک استودیوی غیرانتفاعی هنر و تاریخ عمومی مستقر در فیلادلفیا، گفت که تعداد یادبودها در سراسر کشور “بیشمار” است. او گفت: «برای هر سایت رسمی خاطره‌ای که با خشونت اسلحه سروکار دارد، مکان‌های غیررسمی وجود دارد، از تی‌شرت‌هایی که نام قربانیان خشونت‌های مسلحانه در بیرون کلیساها گذاشته شده تا جوانانی که در اینستاگرام دوستان خود را یادبود می‌کنند.»

یادبودهای خانگی نیز می توانند حرف های زیادی بزنند. براندون و هدر اونیل، از ریچاردسون، تگزاس، 19 کوله پشتی طلایی رنگ مدرسه را در چمن جلویی خود، در ردیف هایی شبیه عکس کلاس، با دو کوله بزرگتر برای نشان دادن معلمانی که در مدرسه ابتدایی راب در Uvalde جان خود را از دست دادند، نصب کردند.

هنرمندانی که می‌خواهند در این کار مشارکت کنند به سرریز گل‌ها، تاج‌های گل و حیوانات عروسکی پس از تراژدی‌های دسته‌جمعی می‌پیوندند. Abel Ortiz-Acosta، ​​هنرمند و صاحب گالری Art Lab در Uvalde، گفت: “شما احساس درماندگی می کنید.” با سازمان غیرانتفاعی Mas Cultura در آستین، او در میان دعوت از هنرمندان از سراسر تگزاس برای شرکت در “پروژه 21 نقاشی دیواری” است تا پرتره هایی از 19 کودک و 2 معلم را که ماه گذشته در مدرسه ابتدایی راب قتل عام شدند، خلق کند.

مایکل مورفی، موسس و مدیر اجرایی گروه طراحی MASS، در جریان افتتاحیه یادبود ملی برای صلح و عدالت در مونتگومری، آلا، که در آنجا با پاملا بوسلی و آنت نانس- ملاقات کرد، به موضوع خشونت با اسلحه پرداخت. هولت، دو مادر فعال اهل شیکاگو که هر کدام پسرانشان را در تیراندازی های تصادفی از دست داده بودند و به مورفی گفتند که باید یادبودی برای فرزندانشان باشد. او گفت: “من شروع به پرسیدن این سوال کردم که “به یادبود یک بیماری همه گیر که در وسط آن هستیم، چگونه است؟”

نتیجه پروژه یادبود خشونت اسلحه است که اکنون در موزه ساختمان ملی در واشنگتن دی سی در ارتباط با “عدالت زیبایی است: کار گروه طراحی MASS” در معرض دید قرار گرفته است. این طرح که در ابتدا در شیکاگو به نمایش گذاشته شد – با مشارکت هنرمند هنک ویلیس توماس و دو سازمان پیشگیری از خشونت با اسلحه – از چهار خانه ساخته شده از 700 آجر شیشه ای تشکیل شده است که هر آجر نشان دهنده میانگین تعداد جان باختگان آمریکایی در اثر خشونت با اسلحه است. هفته این پروژه از ماهیت مشارکتی لحاف ایدز الهام گرفته شده بود، با هر آجر یک مخزن قابل مشاهده برای یادگاری ها – صدها نفر توسط خانواده ها در سراسر کشور کمک کردند.

مورفی گفت: «مردم می‌خواهند چیزی از خودشان بدهند تا با کسی که از دست رفته ارتباط برقرار کنند.» “این یک عمل انسانی وحیانی است.” این پروژه به دنبال ایجاد گفتگو در مورد یک یادبود ملی دائمی برای قربانیان خشونت اسلحه است.

بنای یادبود سن برناردینو به ثمر نشسته است، اما در سایر جوامع آسیب دیده این کار همچنان ادامه دارد. تقریباً 10 سال پس از کشته شدن 20 دانش آموز کلاس اولی و شش معلم در مدرسه ابتدایی سندی هوک در نیوتاون، کن، در 14 دسامبر 2012، یک بنای یادبود 3.7 میلیون دلاری، شامل “خاک مقدس” از هزاران گل و نامه در حال تکمیل است. ، تابلوها و عکس هایی که در نهایت حذف و سوزانده شدند. این یک فرآیند طولانی و از نظر احساسی پر از استرس بوده است. دانیل کراوس، رئیس کمیسیون یادبود دائمی سندی هوک گفت: «مردم از همه چیز و هر چیزی ناراحت بودند.

معمار منظر گفت که این طرح در یک جنگل در نزدیکی مدرسه ابتدایی بازسازی شده و احاطه شده توسط سگ های گلدار، طراحی شده است تا “مراقبه ای پیاده روی در یک مارپیچ” در اطراف یک آب مرکزی باشد که نام قربانیان در گرانیت حک شده است. دانیل افلک از گروه SWA. این یادبود ابتدا به روی خانواده ها و سپس به طور گسترده تر در دهمین سالگرد کشتار افتتاح می شود.

این فهرست حیرت آور شامل سومین یادبود 23 نفری است که در 3 اوت 2019 در ال پاسو والمارت کشته شدند، این یادبود توسط هنرمند آلبرت (تینو) اورتگا و به سفارش شهر، و تجسم مجدد معمار دانیل لیبسکیند از درخت درخت. کنیسه زندگی در پیتزبورگ، شامل یک پناهگاه جدید، یک بنای یادبود، یک موزه و یک مرکز یهودی ستیزی در زیر نورگیر “مسیر نور” که مسیر خود را در طول سازه زیگزاگی می کند. مرکز تاب‌آوری قوی وگاس، یک شبکه پشتیبانی تروما که پس از تیراندازی گسترده در جشنواره برداشت مسیر 91 که منجر به کشته شدن 58 نفر و زخمی شدن حداقل 413 نفر شد، ایجاد شد، با مقامات استانی و ایالتی در یک یادبود در محل برگزاری همکاری می‌کند.

کارسا رویس 26 ساله که 22 ساله بود در هنگام زخمی شدن شدید با گلوله و جراحی های بعدی برای برداشتن ترکش گفت: «به ندرت می توان بخشی از پروژه ای بود که در اینجا روی زمین باشد، وقتی دیگر اینجا نباشیم. از گلو و ستون فقراتش

بلندپروازانه ترین ممکن است برنامه های بنیاد onePULSE برای یک موزه و یادبود ملی پالس 45 میلیون دلاری در محل کلوپ شبانه همجنس گرایان باشد که در آن 49 نفر کشته و 53 نفر زخمی شدند، مرگبارترین حمله LGBTQ در تاریخ ایالات متحده. این طرح توسط Coldefy & Associés، یک شرکت مستقر در لیل، فرانسه، برازیلیا اثر اسکار نیمایر را به یاد می آورد. این منطقه اساساً یک منطقه است، با حوض انعکاسی، باغ و سایه بان سهموی در اطراف محل کلوپ شبانه، که سال گذشته به عنوان یادبود ملی تعیین شد. این مفهوم همچنین شامل یک بلوک “پیاده روی بازمانده” و یک موزه شش طبقه است. این طرح‌ها باعث ایجاد ائتلافی علیه موزه نبض شده است که در میان بسیاری از مسائل، مخالف «تبدیل یک تیراندازی دسته‌جمعی به یک جاذبه توریستی» – از جمله «کالاهای یادگاری» در حال حاضر برای فروش است.

در حالی که کنگره در تلاش است تا یک توافق دو حزبی در مورد ایمنی اسلحه را به دست آورد، این بناهای تاریخی نگران کننده هیچ نشانه ای از کاهش پیدا نمی کند. معمار مایکل آراد در کلیسای مادر امانوئل AME در چارلستون، کالیفرنیا، جایی که یک طرفدار برتری نژاد سفید 9 نفر از اعضای سیاهپوست را در حین مطالعه کتاب مقدس به ضرب گلوله کشت. “غیبت نمایان شد” – با یادبود “امانوئل نه” جذب شده است.

اما قبل از اینکه ایده‌هایی برای حیاط‌ها، باغ‌ها یا نیمکت‌هایی شبیه بال‌های فرشته مطرح شود، از آراد، شریک اسرائیلی آمریکایی معماران هندل، در مورد درک او از بخشش سؤال شد – انعکاس احساسات ابراز شده توسط اعضای کلیسا که حیرت‌زده و تحت تأثیر قرار داد. ملت در جریان جلسه دادرسی تیرانداز، دیلن روف. (روف در نهایت به اعدام محکوم شد.)

زمینه های ایجاد شده محلی برای غم و اندوه، تجلیل از انعطاف پذیری و کمک به دیگران برای یادگیری الگوی خانواده های کشته شدگان در حمله نژادپرستانه خواهد بود و امکان تغییر و تحول را ارائه می دهد. کشیش اریک اس سی منینگ، کشیش ارشد کلیسا، گفت: “من دعا می کنم که صرف نظر از اینکه در زمان ورود به فضا کجا بودیم، بتوانیم به گونه ای دیگر آنجا را ترک کنیم.”

در سن برناردینو، رابرت ولاسکو، که دختر 27 ساله خود، ایوت، را از دست داد، آن را به گونه ای دیگر بیان کرد. او درباره آن روز دسامبر گفت: «زمان بسیار احساسی بود. “هنوز هست.”