استعفای خسته مسافران با آغاز اعتصابات راه آهن | حمل و نقل ریلی

دبلیوخواه این هشدار قبلی بود یا این واقعیت که بسیاری از مردم به کار از خانه عادت کرده‌اند، هرج و مرج پیش‌بینی‌شده در بسیاری از ایستگاه‌های راه‌آهن اصلی انگلستان در طول اعتصاب روز سه‌شنبه محقق نشد.

اعتصاب کنندگان در حالی که در ساعت 6 صبح روز سه شنبه در خارج از ایستگاه منچستر پیکادلی جمع می شدند، به این فکر می کردند که آیا با واکنش خصمانه کسانی که ناراحت بودند مواجه خواهند شد. اما به جای سوء استفاده از اتوبوس ها و تاکسی های عبوری حمایت زیادی دریافت کردند، در حالی که دوچرخه سواران زنگ های خود را به صدا در می آوردند.

«مسافرانی که هر روز از راه آهن ما استفاده می کنند از ما حمایت می کنند. آن‌ها می‌دانند که اکثر ما با دستمزدهای گران‌قیمتی که مفسران و روزنامه‌های راست‌گرایانه می‌گویند، نیستیم.» او گفت که حدود 950 نفر از 1500 عضو او ابزارهای خود را برای آن روز خاموش کرده بودند که مشارکت 63 درصدی بود.

در داخل ایستگاه معمولاً آشفته، آرامش حاکم بود. تعداد انگشت شماری از مسافرانی که بدون دریافت یادداشت وارد شده بودند، احساس خوشبختی کردند – حتی زوجی که تا ساعت 8.30 صبح چهار ساعت و نیم منتظر قطار به ولورهمپتون بودند.

اوون فونز و دوست دخترش در تعطیلات در گرن کاناریا بودند. هواپیمای آنها در نیمه های شب به زمین نشسته بود و این زوج خود را سرگردان می دیدند. آنها یک تاکسی به Piccadilly گرفتند و از Wifi ایستگاه برای رسیدن به Love Island در iPad خود استفاده کردند. فونز گفت: “من سرنخی ندارم که هدف از اعتصاب چیست، اما فکر می کنم این یک بار زباله است.”

در Paddington در لندن، بسیاری از مسافران ظاهری خسته به تن داشتند. جان و گیل بریمسون از لانزاروته به فرودگاه گاتویک بازگشته بودند تا متوجه شوند که قطار برنامه ریزی شده آنها در ساعت 3:45 صبح به مقصد سویندون لغو شده است. سرویس بعداً ساعت 8 صبح ظاهر نشد، بنابراین در نهایت آنها با قطار به ایستگاه دیگری در لندن رفتند و 35 پوند برای تاکسی به Paddington خرج کردند.

گیل گفت: “این یک کابوس بود.” «تعطیلات ما را خراب کرده است. این تکان دهنده است، اگر این اعتصاب برای کمک به همه در مورد قیمت غذا یا بنزین باشد، می‌دانم، اما این فقط خودخواهانه است.»

دیگران بیشتر از مهاجمان حمایت کردند. مویرا ساموئلز، یکی از اعضای کمپین جامعه گرنفل که برای تظاهرکنندگان RMT سفارش قهوه می‌دهد، گفت: «اعضای RMT با توجه به بحران هزینه زندگی بسیار منطقی هستند. سهامداران شرکت های ریلی دارند سود می برند و من می خواهم شاهد رشد کارگران باشم. دولت غیراخلاقی، جنایتکار، غیرانسانی و ناتوان است.»

فقط هفت قطار در ساعت قرار بود از ایستگاه اصلی منچستر حرکت کنند، یعنی 20 درصد از خدمات معمول. کهنه‌سربازان خسته از جنگ در خدمات راه‌آهن شمال انگلستان از دیدن اینکه قطار به پرستون با وجود اینکه آرام‌ترین روز در این شبکه در سال‌های اخیر بوده است، همچنان دیر می‌رود، سرگرم شدند. در بیرون، غیرممکن اتفاق افتاده بود: اصلاً صفی برای شلوغ ترین شعبه گرگز در منچستر وجود نداشت.

وینود گدیار، اهل روچدیل، منتظر قطاری به مقصد لندن بود. او گفت که از هیچ اعتصابی حمایت نمی کند – «من پزشک هستم. ما هرگز اعتصاب نمی کنیم» – و او خوشحال بود که یک سرویس ساعتی برای یوستون پیدا کرد. دخترش کیران قرار بود روز سه شنبه از کالج کینگ فارغ التحصیل شود و او شدیداً می خواست آنجا باشد.

او گفت: «می‌خواستم با 400 پوند تاکسی بگیرم و برگردم، اما دیروز متوجه شدم که برخی قطارها در حال حرکت هستند، بنابراین من اینجا هستم. همسرش او را در زمان بی سابقه ای به پیکادیلی رسانده بود. گدیار گفت: «به طور معمول 45 دقیقه طول می کشد، امروز فقط 25 دقیقه طول می کشد.

هیچ یک از ترافیک سنگین مورد انتظار در ساعت شلوغی صبح وجود نداشت، زیرا بسیاری از جاده‌ها در منچستر بزرگ ساکت‌تر از همیشه بودند. حتی تقاطع‌های اغلب در اطراف استاکپورت و M67 به سمت شفیلد آزادانه در جریان بودند و این نشان می‌دهد که بسیاری از کارگران به توصیه‌های ماندن در خانه توجه کرده‌اند.

اما همه نمی توانند از خانه کار کنند. آزتا اکخومن، دانش آموز نیجریه ای، پس از یک شیفت شب که غذای هواپیما را در فرودگاه منچستر آماده می کرد، از چشمانش ناراحت بود. او ساعت 6:30 صبح به راه افتاده بود و سعی می کرد به هادرسفیلد برگردد. او که تنها در ماه فوریه وارد بریتانیا شده بود، هنوز در مورد این کشور یاد می گرفت. در آفریقا ما فکر می‌کردیم که تنها مردمی هستیم که اعتصاب می‌کنند. من خیلی تعجب کردم که شما هم اعتصاب کنید. فکر کردم: وای، ما واقعاً در یک دنیا هستیم.

خیابان بیرمنگام نیو نیز ساکت بود. تینا کوک که از لندن عازم فرودگاه بیرمنگام بود، گفت که ساعت 6:30 صبح از خواب برخاسته و 50 پوند برای تاکسی به ایوستون پرداخت کرده است، زیرا تیوب کار نمی کند. سرویسی که او از لندن به بیرمنگام رفت، معمولاً دو بار در ساعت اجرا می‌شود، اما اکنون یک بار در ساعت اجرا می‌شود. او گفت: «واقعاً آنقدرها هم بد نبود. قطار بسیار ساکت تر از حد معمول بود.