MLB به معنای واقعی کلمه غیر قابل تماشا می شود زیرا بیسبال دوباره خود خرابکاری می کند | MLB

یک لبخند. پوزخند دندانپزشکی وقتی اعلام کرد که لیگ و اتحادیه بازیکنان بر سر یک قرارداد دسته جمعی جدید به توافق نرسیده اند و بنابراین دو سری اول فصل عادی که قرار بود از 31 اسفند آغاز شود، لغو می شود.

تمرینات بهاری به تعویق افتاد، روز افتتاحیه به تعویق افتاد: این برای ورزشی که بیشتر جذابیت خود را از راحتی ریتم ها و آیین ها، سرعت مترونومیک آن در میدان و حضور روزانه آن در تقویم و آگاهی مردمی آمریکا از بهار تا پاییز هر سال می گیرد، آزاردهنده است. سال، از همیشه

مانفرد کمتر از سه هفته پیش هشدار داده بود که این یک “نتیجه فاجعه بار” خواهد بود. این تردید وجود دارد که مالکان تیم موافق باشند، زیرا آنها در دسامبر گذشته بازیکنان را قفل کردند اما 43 روز قبل از شروع گفتگوی معنادار منتظر ماندند. بازیکنان مصمم هستند و مالکان عجله ندارند – دومی افراد بسیار ثروتمندی هستند که می توانند ضربه را تحمل کنند. این دستور العملی برای بحث های روان و سریع نیست.

بازیکنان روز دوشنبه در شبکه های اجتماعی به طنز چوبه دار متوسل شدند. جوی گالو از نیویورک یانکیز به لینکدین پیوست. برایس هارپر از فیلادلفیا فیلیز خدمات خود را به غول های یومیوری در ژاپن ارائه کرد. سه شنبه حال و هوا به خشم تبدیل شده بود. مارکوس استرومن، پارچ شیکاگو کابز، «مانفرد بازی ما را خراب می‌کند در حالی که برای صاحبان پسر عروسکی بازی می‌کند». تهویه شده در توییتر. “مانفرد باید برود.”

اتحادیه بازیکنان بیانیه‌ای صادر کرد و مدعی شد که این قفل «ناقه تلاش چندین دهه مالکان برای شکستن برادری بازیکنان ما است» و اضافه کرد که «بازیکنان و هواداران در سراسر جهان که عاشق بیسبال هستند منزجر هستند، اما متأسفانه تعجب نمی‌کنند».

ممکن است بگویید که یک ورزش با فصل عادی 162 بازی می تواند از چند مسابقه رد شود. اما اگر مالکان میلیاردر باشگاه‌ها ظاهراً به غیبت یک هفته یا بیشتر از بازی‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند، چرا عموم مردم باید هر زمان که بیسبال پس از اولین توقف کار پس از اعتصاب که مسابقات سری جهانی 1994 را لغو کرد، بازمی‌گردد با چیزی جز بی‌تفاوتی واکنش نشان دهند؟

ادواردو پرز، بازیکن سابق شش تیم MLB که اکنون یک تحلیلگر ESPN است، می‌گوید: «فکر می‌کنم این بیش از هر چیز به خاطر هواداران یک معامله بزرگ است. او در اعتصاب 94-95 یک بازیکن داخلی جوان با آنجلز کالیفرنیا (لوس آنجلس فعلی) بود. او به یاد می‌آورد: «این قطعاً روی بسیاری از طرفداران تأثیر گذاشته است.

در حالی که عدم اطمینان ورزش را فرا گرفته است، بازیکنان در مورد یک چیز مطمئن هستند: آنها لایق بهتری هستند. به طور متوسط ​​یک بازیکن بیسبال کمتر از پنج سال در لیگ های بزرگ بازی می کند. درست است که 63 درصد از بازیکنان در سال 2019 کمتر از سه سال زمان خدمت داشتند.» وقتی به داده‌ها نگاه می‌کنید، بازیکنان نکته‌ای دارند و در آخرین قرارداد جمعی خیلی خوب ظاهر نشدند. [in 2016]، این واقعیت را پنهان نمی کند.”

در MLB سقف حقوق رسمی وجود ندارد، اما بر خلاف NFL، NHL و NBA حداقل هزینه برای هر تیم وجود ندارد. ویکتور متسون، استاد اقتصاد در کالج صلیب مقدس در ماساچوست، می‌گوید: «لیگ اصلی بیسبال احتمالاً در این مرحله برای بازیکنان یک معامله بسیار بدتر از سایر لیگ‌های بزرگ در ایالات متحده است.

میانگین سنی کاهش یافته است زیرا تیم ها بازیکنان جوان تر – ارزان تر – را به کهنه سربازان گران تر ترجیح می دهند. گاهی اوقات برای صرفه جویی در هزینه و به تعویق انداختن واجد شرایط بودن آژانس رایگان در لیگ های فرعی در لیگ های کوچک برگزار می شود، زمانی که آنها می توانند افزایش حقوق زیادی داشته باشند یا به تیم دیگری بروند.

اتحادیه می‌خواهد اعضایش سریع‌تر واجد شرایط داوری حقوق باشند، که منجر به افزایش دستمزد بازیکنان جوان می‌شود. این سازمان خواهان افزایش حداقل دستمزد است که در سال 2021 570500 دلار بود. برای کاهش مجازات های مالی که بر بزرگترین هزینه کنندگان وضع می شود، برای افزایش آستانه مالیات لوکس تلاش می کند. و درخواست یک قرعه کشی پیش نویس برای منصرف کردن تیم ها از تانکر زدن برای تضمین انتخاب های بالا است.

این استراتژی به طرز بدنامی توسط هیوستون آستروس پذیرفته شد. چهار سال قبل از قهرمانی در سری جهانی 2017، 111 بازی را با دستمزدی حدود 25 میلیون دلار از دست دادند. این مبلغ 4 میلیون دلار کمتر از دستمزد الکس رودریگز، آن زمان از یانکی ها بود.

در کشوری که حداقل دستمزد فدرال 7.25 دلار در ساعت است، زمانی که نماینده ای مانند مکس شرزر که در نوامبر گذشته قراردادی 3 ساله به مبلغ 130 میلیون دلار با نیویورک متس به امضا رساند، اپتیک دشوار است. از اتحادیه ای که شکایت می کند حقوق سالانه 570500 دلار خسیس است.

اما مسئله این است که درآمد چگونه توزیع می‌شود، نه اینکه آیا سطح درآمد در مقایسه با دستمزدهای دریافتی انسان‌های معمولی که مشاغل عادی را انجام می‌دهند، به طرز عجیبی متورم می‌شود یا خیر. (یا لیگ های کوچکبازیکنان نخبه بیسبال ممکن است در یک سیاره اقتصادی متفاوت از بقیه ما ساکن شوند، و چیزی مناسب در مورد این مذاکرات وجود دارد که در یک شهر فلوریدا به نام مشتری انجام می شود. با این حال، آنها حق دارند از رفتار منصفانه و متناسب برخوردار شوند – و بسیاری از آنها از مشاغل طولانی لذت نمی برند، بنابراین باید تا زمانی که می توانند درآمد خود را به حداکثر برسانند.

تخمین زده می شود که در یک سال غیر همه گیر، NHL مجموع درآمد لیگ 5 میلیارد دلار را به دست آورد. این تقریباً نصف درآمد ناخالص MLB است. با این حال حداقل دستمزد NHL 750000 دلار است، البته با فهرست های کوچکتر. مانفرد روز سه شنبه گفت که لیگ 700000 دلار و یک جایزه سالانه برای بازیکنان جوان به ارزش 30 میلیون دلار ارائه می دهد.

متسون می‌گوید: «عجیب است که به دنبال افراد ضعیف باشیم، وقتی مردی است که ممکن است 30 میلیون دلار در سال درآمد داشته باشد، اما آن بازیکن 30 میلیون دلاری هنوز برای آن مالک میلیاردر ضرر زیادی دارد. مالکان همیشه قدرت بیشتری نسبت به اتحادیه ها خواهند داشت، زیرا مالکان می توانند 50 سال در اطراف باشند. یک بازیکن حرفه ای بسیار محدود دارد، بنابراین برای یک بازیکن بسیار سخت است که بگوید، “من یک سال اینجا می نشینم تا تلاش کنم و در آینده پول بیشتری به دست بیاورم.”

اگرچه تعداد انگشت شماری از ستاره ها مبالغ سرسام آور جمع آوری می کنند، در مجموع، دستمزدها راکد بوده و حتی کاهش می یابد. بر اساس اطلاعات به دست آمده توسط آسوشیتدپرس، حقوق و دستمزد بیسبال برای فهرست های 40 نفره در سال 2021 نسبت به رکورد بالای 4.25 میلیارد دلاری سال 2017، 4.6 درصد کاهش یافته است. در روز افتتاحیه سال گذشته، میانگین دستمزد حدود 4.17 میلیون دلار بود که 6.4 درصد نسبت به سال 2017 کاهش داشت، در حالی که میانگین دستمزد 1.15 میلیون دلار بود که 30 درصد از بالاترین رکورد خود در سال 2015 کاهش داشت.

افزایش درآمدها و کاهش حقوق ها دستور العملی برای ناآرامی نیروی کار در هر حوزه ای است. در قلب، این یک داستان آشنا از تخریب طبقه متوسط ​​توسط سرمایه گذاران بسیار ثروتمندی است که می خواهند حتی ثروتمندتر شوند. این روزها، بیسبال ممکن است فقط برای نوستالژیک ها «سرگرمی آمریکا» باشد، اما نابرابری درآمد آن نماد کاملی از سرمایه داری آمریکایی امروز است.

هر گونه امتیازی که به بازیکنان در زمان انجام معامله انجام شود، احتمالاً با جریان‌های درآمدی جدیدی که قول می‌دهد سودهای بادآورده سریع برای مالکان داشته باشد، اما برای محصول مضر است، جبران می‌شود، مانند بازی‌های پلی آف گسترده که ارتباط فصل عادی را بیشتر تضعیف می‌کند، و تبلیغات در یونیفرم، شکستن یکی از آخرین تابوها.

قمار نوید یک منبع درآمد پربار در سال های آینده است. و با توجه به تلاش پخش‌کننده‌های سنتی برای حفظ مشتریان در یک چشم‌انداز رسانه‌ای متلاشی‌کننده و ناپایدار، ورزش همچنان در نقطه‌ای است که معاملات حقوق رسانه‌ای افزایش می‌یابد و ارزش حق امتیاز را افزایش می‌دهد، حتی با کاهش رتبه‌بندی. نزدیک به یک چهارم از جمعیت ایالات متحده بازی ششم سری جهانی 1980 را تماشا کردند. بازی ششم سال گذشته توسط 4.3 درصد از کل کشور مشاهده شد.

متسون می گوید: «برای بسیاری از مردم، بیس بال ورزش عالی برای رادیو است، این ورزش عالی برای دوران گذشته است، ورزش مورد علاقه پدربزرگ همه است، اما ورزش مورد علاقه افراد 18 ساله نیست. پایگاه هواداران قدیمی است، با میانگین سنی 57 سال در سال 2016، در مقابل 50 برای NFL، 42 برای NBA و 40 برای MLS.

و نقص هایی در محصول داخل زمین وجود دارد.

علی‌رغم تلاش‌هایی که برای سرعت بخشیدن به بازی انجام شد، بازی‌های 9 اینینگ در سال گذشته به طور میانگین سه ساعت و 10 دقیقه به طول انجامید. بازی یکی از سری های جهانی، برد 6-2 برای آتلانتا بریوز، در نه اینینگ به پایان رسید، اما به مدت چهار ساعت و شش دقیقه به طول انجامید و بعد از نیمه شب در ساحل شرقی به پایان رسید.

اگر تعداد زیادی اکشن در زمین و نبردهای مسحورکننده بین پرتاب کننده های شروع کننده معروف و اسلاگرها – همانطور که در سال های فریبنده (البته با عملکرد مشکوک بهبود یافته) پس از اعتصاب 1994-1995 اتفاق افتاد، ممکن است هواداران کمتر نگران باشند. اما میانگین ضربات در سطح لیگ در سال 2021 به 0.244 کاهش یافت، که پایین‌ترین رقم از سال 1968 است، زیرا تیم‌ها در به کارگیری داده‌های پیچیده، مانند شیفت‌های میدان دفاعی که به‌صورت جداگانه طراحی شده‌اند، بهتر می‌شوند.

تماشای دوئل‌های ace starting در عمق بازی‌ها در حال تبدیل شدن به یک نابهنگاری است. مدیران تغییر می‌دهند، شتاب را متوقف می‌کنند و روایت‌های مربوط به منافع انسانی را مطیع الزامات بی‌رنگ احتمالات آماری می‌کنند.

ورزشی که مدت‌ها با رسوایی‌های تقلب لکه‌دار شده است – خواه استروئیدها، دزدی علائم یا مواد چسبنده – نمی‌تواند جذابیت رو به زوال خود را با تاکتیک‌هایی که درام را عقیم می‌کنند، کاهش دهد.

در ماه می گذشته، دان متینگلی، مدیر میامی مارلینز، بیسبال را گاهی اوقات «غیرقابل تماشا» توصیف کرد. اخبار روز سه شنبه به این معنی است که در حال حاضر، این حقیقت واقعی است. و هر روز بحث در مورد دلار روزی است که صرف رسیدگی به مشکلات ساختاری بیسبال نمی شود.

با هم، قفل و سطح سرگرمی نشان دهنده یک تهدید وجودی نیست، بلکه خطری است که این ورزش می‌تواند جایگاه توتمی خود را در زندگی آمریکایی از دست بدهد، و در نتیجه سقوط فرهنگی را تحمل کند، زیرا به شکلی از صدای پس زمینه محو می‌شود: هنوز برای بسیاری مهم است، اما برای اکثر افراد ضروری نیست چیزی برای لبخند زدن نیست