تأثیر آب و هوای غذا مایل ها سه برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد، مطالعه نشان می دهد | محیط

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که حمل غذا از جایی که تولید می‌شود به بشقاب‌های شام، حداقل سه برابر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد می‌کند که قبلا برآورد شده بود.

نویسندگان این مطالعه پس از محاسبه 3 میلیارد تن دی اکسید کربن دریافتند که به اصطلاح “مایل غذا” احتمالاً مسئول حدود 6 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان است.₂– معادل آن در حمل و نقل مواد غذایی برای مصرف انسان هر سال تولید می شد.

دانشمندانی که این تحقیق را که 74 کشور و منطقه و 37 نوع غذای مختلف را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، انجام دادند، دریافتند کشورهای غنی‌تر 46 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از مایل‌ها را به خود اختصاص داده‌اند، اما تنها 12.5 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند.

میوه ها و سبزیجات بیشترین میزان انتشار مایل مواد غذایی را داشتند، زیرا اغلب نیاز به نگهداری در یخچال داشتند و مصرف کنندگان مواد غذایی خارج از فصل را درخواست می کردند.

پروفسور دیوید راوبنهایمر از دانشگاه سیدنی، یکی از نویسندگان این مطالعه که در مجله Nature Food منتشر شده است، گفت که تحقیقات در مورد پایدارتر کردن تولید غذا بر روی مقایسه رژیم های غذایی گیاهی با گوشت متمرکز شده است.

او گفت: «ما تمایل داریم اطلاعات پیرامون خود را با عبارات ساده تفسیر کنیم، مانند «گوشت بد است و سبزیجات خوب هستند»، اما ما می‌خواهیم تصویر بسیار جامع‌تری داشته باشیم.

“مطالعه ما نشان می دهد که علاوه بر تغییر به سمت یک رژیم غذایی مبتنی بر گیاه، خوردن محلی ایده آل است، به ویژه در کشورهای ثروتمند.”

دکتر منگیو لی، رهبر این مطالعه، همچنین از دانشگاه سیدنی، گفت: زمانی که مایل ها مواد غذایی به انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از استفاده از زمین، تولید و متان از گاو اضافه شد، حدود 30 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان به تولید مواد غذایی مرتبط بود.

او گفت: “انتشار مواد غذایی تقریباً نیمی از انتشار مستقیم وسایل نقلیه جاده ای را تشکیل می دهد.”

در حالی که تولید گوشت 2.8 میلیارد تن دی اکسید کربن تولید می کند₂-e، که هفت برابر میوه و سبزیجات است، انتشار گازهای گلخانه‌ای از غذا برای گوشت تنها 110 میلیون تن در سطح جهان بود.

این در مقایسه با 1.06 میلیارد تن میوه و سبزیجات است که دومین گروه غذایی با انتشار غلات و آرد است.

مجموع جهانی 3 میلیارد تن CO₂نویسندگان گفتند که ee مربوط به مایل های غذایی بین 3.5 تا 7.5 برابر بیشتر از تخمین های قبلی بود.

علاوه بر محاسبه انتشار گازهای گلخانه ای از انتقال غذا به مصرف کننده، این مطالعه همچنین شامل انتشار گازهای گلخانه ای از نهاده های مورد استفاده برای تولید غذا بود. به عنوان مثال، محاسبات شامل انتشار غلاتی است که رشد کرده و سپس برای تغذیه حیوانات منتقل می شود.

حدود 1.7 میلیارد تن CO₂انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از جابجایی مواد غذایی در داخل کشورها است که 1.3 میلیارد تن از حمل و نقل بین المللی حاصل می شود.

راوبنهایمر گفت عرضه مواد غذایی به واسطه تقاضا انجام می شود و اگر نگرش مصرف کننده تغییر کند، این امر می تواند “مزایای زیست محیطی را در بزرگ ترین مقیاس دریافت کند”.

او گفت: «یک مثال عادت مصرف کنندگان در کشورهای ثروتمند است که در تمام طول سال تقاضای غذاهای غیرفصلی دارند که باید از جاهای دیگر حمل شوند.

مجموع گازهای گلخانه ای از میوه ها و سبزیجات به دلیل مسافت های بیشتر طی شده و این واقعیت که انسان ها مقدار زیادی از آنها را می خورند، بالا بود.

او گفت گام بعدی استفاده از یافته‌های مطالعه برای ایجاد تصویری دقیق‌تر از تأثیرات رژیم‌های غذایی مختلف – در سطح اجتماعی و فردی – بر انتشار مایل مواد غذایی است.

اما او گفت که یک قانون خوب این است که اگر تمام مواد غذایی که خریداری می کنید در محلی تولید شود، گوشت کمتر و میوه و سبزیجات بیشتر با انتشار کمتری مرتبط است.

اما اگر یک رژیم غذایی گیاهی شامل مقدار زیادی محصولات وارداتی و خارج از فصل باشد، این امر باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای می شود.

او گفت: «خوردن جایگزین‌های فصلی محلی، همانطور که در طول تاریخ گونه‌های خود داشته‌ایم، به ارائه یک سیاره سالم برای نسل‌های آینده کمک می‌کند.

گزینه‌های کشورهای ثروتمند برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شامل منابع انرژی پاک‌تر برای وسایل نقلیه و ایجاد مشوق‌هایی برای استفاده از روش‌های تولید و توزیع برای کاهش انتشار بود.