چگونه مت فیتزپاتریک طول اضافی مورد نیاز برای شکوه اوپن آمریکا را پیدا کرد | اوپن آمریکا

منt پیروزی US Open با پیدایش آن در آگوستا نشنال است. مایک واکر، مربی مت فیتزپاتریک از اوایل نوجوانی این گلف باز، در مسابقات مسترز در سال 2020 قدم می زد که یک درک آشکار به خانه رسید.

واکر به یاد می آورد: «مت در دو دور اول با بروکس کوپکا و جاستین توماس بازی می کرد. با خودم فکر کردم مهم نیست که چقدر مستقیم می‌توانم تو را به هفت چوب بکشم، شش آهن آنها را شکست نمی‌دهد. من به یاد دارم که آنها به ضربات یازدهم شلیک کردند. مت به هفت چوب باورنکردنی برخورد کرد اما دو تای دیگر فقط هفت آهن را تکان می دادند. برای رسیدن به جایی که می‌خواست، باید کاری می‌کرد.»

همانطور که واکر به راحتی تصدیق می کند، هنگامی که گلف بازان سعی می کنند طول بیشتری اضافه کنند، “علائم هشدار دهنده” وجود دارد. فیتزپاتریک قبلاً یکی از بازیکنان پیشرو جهان بود، اگر نه در گروه اولترا. اینجا یک معلم با رتبه بالا بود که یک سوئیچ بالقوه خطرناک را تحریک می کرد. با این حال او به یک سطح اضافی نیاز داشت. یکی از آنها زمانی نشان داده شد که یورکشایرمن جام یو اس اوپن را روز یکشنبه در بروکلین بر فراز بالا برگزار کرد.

واکر توضیح می دهد: “او سال ها با مت رابرتز در زمینه قدرت و آمادگی کار کرده است.” مت او را قوی تر کرده است. رفتیم سراغ ساشو مکنزی [a biomechanist] بر اساس مشاوره، که همیشه به عنوان ریسک دسته بندی می شود، اما ما الگوی مت را تغییر ندادیم. ما فقط سعی می‌کردیم الگوی موجود او را بدون تغییر تاب گلف او سرعت دهیم. مت از نظر چرخش واقعاً سریع است اما اهرم زیادی ندارد. یکی از مناطقی که او می‌توانست پایین بیاید، اگرچه فکر نمی‌کنم دوباره در مورد او چیزی شنیده باشید، اضافه کردن حرکت جانبی بیشتر بود، اما ما تصمیم گرفتیم این کار را نکنیم. او این کار را با ترکیبی از تمرینات بدنسازی با مت رابرتز و ساشو در پس زمینه با وزنه های خود انجام داده است [fixed to the end of a practice stick called ‘The Stack].

از زمانی که او این فاصله را طی کرد و دقت خود را حفظ کرد، احساس کردم که می تواند در همه جا رقابت کند. در حالی که قبلاً شما به عنوان مربی همیشه از اهداف و آنچه می خواهند به دست بیاورند آگاه هستید، اما احساس می کردم که دستانم را کمی از پشت بسته بودم. این او را به یک بازیکن برتر تبدیل کرده است که به طور بالقوه می تواند در لیست 10 بازیکن برتر باقی بماند.”

البته نکته کلیدی این بود که فیتزپاتریک، که تحلیلگرتر از بسیاری از همتایان خود است، پذیرفت که او نیاز به یافتن یاردهای اضافی دارد. در سال اول فیتزپاتریک به عنوان بخشی از آمار تور PGA، 2013، میانگین مسافت رانندگی او به 280 یارد نرسید. اکنون به 300 رسیده است.

واکر می‌گوید: «احساس می‌کنم مت مرا بسیار به چالش کشیده است. زمانی بود که احساس می‌کردم دارم به پتانسیل کامل او نزدیک می‌شوم، اما او اینطور به قضیه نگاه نمی‌کرد. او قبلاً 30 نفر برتر جهان بود، با جثه‌اش خیلی بازیکنی نبود. او همیشه به یک چیز علاقه داشت و آن رسیدن به اوج بود.

ما بر سر یک هدف برای امسال توافق کرده بودیم که به 10 تیم برتر جهان برسیم. ما فکر می کردیم که نسبتاً واقع بینانه است. اما شما متوجه نیستید که این کار نیاز به انجام دادن دارد. یک چیزی که ما همیشه فکر می کردیم این بود که اگر قرار بود او در یک مسابقه بزرگ قهرمان شود، احتمالاً اوپن آمریکا خواهد بود. ما احساس کردیم که واقعاً برای بازی او مناسب است. او به وضوح به ما ثابت کرد که حق با ماست.»

فیتزپاتریک هنوز در میانه جشن ها بود که تمایل خود را برای رسیدن به شش پیروزی بزرگ، برابر با مجموع نیک فالدو اعلام کرد. واکر فیتزپاتریک را بهتر از هر کس دیگری می شناسد و می داند که او به شوخی صحبت نمی کند. واکر می‌گوید: «او بدون هیچ سؤالی به دنبال چیزهای بیشتری خواهد بود. او در تلاش است تا دو روز مرخصی بگیرد. هنگامی که طوفان در چند روز آینده فروکش کرد، او بلافاصله به آن بازخواهد گشت. او فقط میل بی وقفه ای برای ادامه پیشرفت دارد. تمام این کارها باعث می شود که او یک شات آدرنالین شدید ایجاد کند.”

واکر در M6 در نزدیکی بیرمنگام بود که توپ ویل زالاتوریس از سوراخ هجدهم در باشگاه کانتری عبور کرد و شکوه فیتزپاتریک تایید شد. احساسات؟ فقط چند تا. بیایید بگوییم که او چند مرد بالغ را به گریه انداخت. شاید من یکی از آنها بودم.

رابطه من و مت فراتر از بازیکن و مربی است. من نمی دانم که آیا من مانند برادر بزرگ جانشین هستم یا پدر بسیار جوان جانشین. معنای بیشتری دارد و فکر می‌کنم همه بازیکنان دیگری که با آنها کار می‌کنم متوجه این حرف من خواهند شد.”

فیتزپاتریک به اندازه کافی به موقعیت و طرز فکر خود در US Open اعتماد داشت که به واکر اجازه داد محل را در روز سوم ترک کند. این قهرمان عصر شنبه با مربی خود تماس گرفت تا در مورد رویدادهای ماه گذشته در تولسا صحبت کند، جایی که فیتزپاتریک پس از 54 حفره یک موقعیت قوی را پشت سر گذاشت و توماس مدعی قهرمانی USPGA شد. جزئیات آن تماس تلفنی محرمانه باقی خواهد ماند، اما وقتی واکر دید که فیتزپاتریک در حال شکستن سه راهی ابتدایی خود در خیابان بود، متوجه شد که ثبات ذهنی وجود دارد. واکر می افزاید: “او این را به من نگفته است، اما من فکر می کنم که USPGA قرص بسیار تلخی برای قورت دادن او بود.”

اگر پیوند فیتزپاتریک و واکر غیر قابل بحث باشد، پیوند بین بازیکن و بازیکن نیز بسیار مهم است. بیلی فاستر، کهنه سرباز محبوب دنیای حمل کیف، پس از پایان دادن به تقریباً چهار دهه انتظار برای یک پیروزی بزرگ، چهره ای احساسی را از بین برد.

“مت از او می ترسد – یا به آن احترام متقابل می گویید؟” واکر با خنده می گوید. بیلی یک روانشناس بزرگ است بدون اینکه تا به حال آن را مطالعه کرده باشد. کلیشه ای است، اما او می داند که چه زمانی چیزها را در زمان مناسب بگوید، چگونه موقعیت ها را بخواند. وقتی تمام آن تجربه را به آن اضافه می کنید … او همچنین بسیار سخت کوش و در واقع دقیق است. هر دو طرفدار فوتبال هستند. شخصیت آنها واقعاً به خوبی مطابقت دارد.» فیتزپاتریک ترکیب عالی را کشف کرده است.