با هنرمندی که خالکوبی های قبیله ای را در هند حفظ می کند آشنا شوید

SCENES کانون توجه جوانان را در سراسر جهان که در حال شکستن موانع و ایجاد تغییر هستند، می تابد. فیلم‌های کوتاه شخصیت‌محور الهام‌بخش و شگفت‌زده می‌شوند، زیرا این تغییردهنده‌های جوان داستان‌های قابل توجه خود را روایت می‌کنند.

طراحی و الگو همیشه آمیت آجرل را از دوران کودکی مجذوب خود کرده است. او در ابتدا به طراحی و نقاشی علاقه داشت. در حین کاوش در مهارت های هنری خود، علاقه او به طور ارگانیک به خالکوبی تبدیل شد. آمیت در مورد سنت قبیله ای هندی خالکوبی، معروف به گودنا، آشنا شد.

آمیت می‌گوید: «فکر می‌کردم این می‌تواند سبک امضای من باشد. قبیله ای، اما چیزی که معنایی خواهد داشت، چیزی که با فرهنگ ما گره خورده است».

آمیت در حین تحقیق در مورد عمل باستانی با قبیله بایگا، یک گروه قومی بومی در مرکز هند، برخورد کرد. با اطلاعات کمی در دسترس، آمیت از خانه خود در دهلی به یک روستای روستایی کوچک در ایالت چاتیسگر رفت تا با زنان قبیله بایگا که همچنان هنر گودنا را تمرین می‌کنند ملاقات کند.

آمیت به Scenes گفت: “من فهمیدم که این یکی از قدیمی ترین بخش های فرهنگ هند است. این فرهنگ تاریخ هند را به تصویر می کشد.” بیشتر اوقات، اطلاعات موجود کمیاب است، اما در اینجا ما افرادی را داریم که می‌توانند کل فرآیند را برای شما توضیح دهند.»

سنت خالکوبی قبیله ای

گودنا یک سنت قدیمی است که از نسل‌ها به نسل‌ها منتقل شده و توسط گروه‌های قبیله‌ای در شمال و مرکز هند انجام می‌شود. این هنرمند از تکنیک پوک دست برای خالکوبی الگوهای پیچیده در سراسر بدن استفاده می کند.

به طور سنتی در قبیله بایگا، گودنا عمدتاً توسط زنان انجام می شود و علائم نشان دهنده مراحل مختلف زندگی یک زن است. خالکوبی بخشی جدایی ناپذیر از هویت آنها است که به آنها احساس غرور و تعلق به قبیله خود می دهد. دختر بچه ای که در یکی از قبیله های بایگا متولد شد، اولین خالکوبی روی پیشانی خود را در حدود 9 سالگی دریافت کرد.

وقتی دختری به بلوغ، ازدواج و زایمان می‌رسد، روی بدنش خالکوبی بیشتری می‌کند. هر نماد دارای اهمیت متفاوتی است. الگوهای مختلف به عنوان نشانه های شناسایی عمل می کنند که یک گروه قومی و منطقه فرهنگی را از دیگری متمایز می کند.

مانگلا بای، هنرمند قبیله ای بایگا، می گوید: “گودنای پیشانی نشانه ای از سنت های قبیله ما است. بدون گودنا، آنها بخشی از قبیله محسوب نمی شوند.” آرایش و اکسسوری وجود دارد، اما بعد از مرگ، آدم چیزی نمی‌برد، فقط گودنا را روی بدنش می‌برد.»

حفظ گودنا

مانگلا بای می‌ترسد که گودنا به‌رغم تمرین قدیمی‌اش به زودی فراموش شود. رسم باستانی به شدت تحت تأثیر مدرنیزاسیون قرار گرفته است. منگلا بای توضیح می دهد: “این روزها به همه می گویم: “این هنر در حال گم شدن است و نباید متوقف شود. حداقل یک گودنا پیشانی ضروری است تا نمادی از قبیله شما حفظ شود.”

آمیت امیدوار است از طریق خالکوبی ها، نقاشی ها و نمایشگاه های خود آگاهی را در مورد قبایل و فرهنگ گودنا افزایش دهد. تمرکز من بر این است که بایگا را همانطور که همیشه بوده است حفظ کنم. من روی استفاده از همان الگوهایی تمرکز می کنم که نسل ها برای قرن ها در جامعه از آنها استفاده کرده اند.” آمیت توضیح می دهد. اگر یاد بگیرم می توانم این دانش را به مردم منتقل کنم، این گونه است که هنر در حال مرگ ما، مانند این هنر قبیله ای در آستانه انقراض، دوباره زنده می شود».