مرگ بیماران به دلیل درگیری مانع از رسیدن مواد به بیمارستان های تیگری می شود | توسعه جهانی

یکی از پزشکان بزرگترین بیمارستان منطقه گفت که مردم در تیگری به دلیل کمبود اکسیژن و دارو می میرند، زیرا پزشکان برای مراقبت از بیماران در میان خاموشی های مکرر برق و کمبود سوخت تلاش می کنند.

در حالی که درگیری 16 ماهه بین نیروهای تیگرایان و نیروهای دولتی اتیوپی ادامه دارد، منطقه منزوی شمال با 5.5 میلیون نفر همچنان تحت آنچه سازمان ملل متحد آن را محاصره دوفاکتو می نامد، رنج می برد.

کارکنان بیمارستان ارجاع آیدر در مکله، پایتخت منطقه، گفتند که بیمارانی را از دست می دهند که در غیر این صورت زنده می ماندند. «بیماران می میرند. این پزشک که بنا به دلایل امنیتی نامش فاش نشد، به آبان نیوز گفت: هر روز از بیمارانی که به دلیل کمبود اکسیژن، کمبود این دارو، آن دارو جان خود را از دست می دهند، می شنویم.

او که در یک لحظه نادر از اتصال به اینترنت صحبت می کرد، گفت که منطقه وسیع تر از مشکلات مشابهی رنج می برد. او گفت که صبح آن روز، پزشکان شهر شمالی ادوا به او گفته بودند که بیمارستانشان که در ماه های اولیه جنگ “از غارت و ویرانگری جان سالم به در برده بود” اکنون در حال تلاش برای زنده نگه داشتن نوزادان است.

آنها گفتند: بیماران به دلیل کمبود اکسیژن، کمبود برق می میرند و نمی توانند نفس نوزادان را نگه دارند. ماشین ها از کار می افتند بنابراین آنها درخواست کمک کردند اما ما به آنها گفتیم که نمی توانیم کاری انجام دهیم.

سازمان جهانی بهداشت گفته است که از ژوئیه تا ماه گذشته نتوانسته است تجهیزات پزشکی را به Tigray برساند و اگرچه برخی از آنها سرازیر شده اند، پزشکان و امدادگران گفتند که به اندازه کافی برای رفع نیازهای یک جمعیت محروم نزدیک نیستند. از لوازم ضروری برای ماه ها

دولت اتیوپی ادعای سازمان ملل مبنی بر محاصره Tigray را رد کرده است. این بیانیه گفت که حملات نظامی توسط جبهه آزادیبخش خلق تیگری (TPLF) که اخیراً در شمال افار انجام شده است، مسیرهای تحویل را مسدود کرده است.

دولت ابی احمد، نخست وزیر اتیوپی، همچنین جنگجویان TPLF را به غارت تجهیزات و داروها از مراکز بهداشتی در بخش هایی از مناطق آمهارا و آفار که در جریان نبردهای سال گذشته تحت کنترل آنها بود، متهم کرده است. به گزارش عفو بین الملل، جنگجویان TPLF تابستان گذشته یک بیمارستان در شهر نیفاس میوچا آمهارا و همچنین کلینیک های پزشکی در شهر کوبو و روستای چنا را غارت کردند..

TPLF قبلا غارت امکانات بهداشتی را رد کرده بود. اما در میان ادعاها و ادعاهای متقابل رهبران آنها، این غیرنظامیان هستند که رنج می برند.

در Ayder، یک بیمارستان 500 تختخوابی، کارکنان برای بسیاری از اساسی ترین تجهیزات پزشکی، از جمله گاز، مایعات داخل وریدی و مواد تمیزکننده ملحفه ناامید هستند. این منبع گفت، علیرغم تحویل های کمیته بین المللی صلیب سرخ در ماه های ژانویه و فوریه – اولین مورد این سازمان از ماه سپتامبر – پزشکان همچنان از دستکش برای همه چیز به جز جراحی و زایمان استفاده می کنند.

کمبود سوخت مزمن منطقه – به غیر از دو کامیون سوخت در ماه نوامبر، هیچ آژانس بشردوستانه ای از اوت تا کنون اجازه نیاورده است – عوارض خود را بر بیمارستان وارد کرده است.

یکی از سردردهای اصلی این است که دیزل ژنراتور مورد استفاده در هنگام قطع برق به حدود 2000 لیتر سوخت برای کارکرد 24 ساعته نیاز دارد. دکتر گفت: «این غیرممکن شده است. بنابراین ما سعی می کنیم از ژنراتورهای بسیار کوچکی استفاده کنیم که می توانند مقدار کمی سوخت مصرف کنند و حتی این در حال تبدیل شدن به یک مشکل واقعی است. بنابراین باز هم، کوچک کردن خدمات، روز به روز، کاری است که ما انجام می‌دهیم.»

WHO گفت که کمبود سوخت تلاش‌های آن برای توزیع تدارکات را مختل کرده است – اولین موردی که از ژوئیه به Tigray اجازه تحویل داده شد. در روزهای اخیر حدود 33.5 تن از ذخایر پزشکی به مکله منتقل شده است، اما بیشتر آنها در انبار باقی مانده اند زیرا سوختی برای حمل و نقل آنها وجود ندارد. کارکنان آیدر گفتند که کامیون خود را برای تحویل گرفتن سهم خود در روز دوشنبه فرستاده اند.

دکتر و همکارانش نگرانی های زیادی دارند، اما مهمترین آنها سرنوشت بیماران سرطانی آنهاست، زیرا بیمارستان حتی آخرین انبارهای داروهای شیمی درمانی تاریخ مصرف گذشته را نیز طی کرده است و هیچ چیزی باقی نمانده است.

دکتر گفت: «بیماران سرطانی واقعاً در رنج هستند. ما از آنها می خواهیم که منتظر بمانند و منتظر بمانند و به خصوص در حال حاضر به بازگشت ادامه می دهند [some] داروها به مکله می آیند و تقریباً همه به سمت بیمارستان دویدند و می پرسیدند آیا داروهایشان رسیده است یا خیر. اما باز هم در کمال ناامیدی به آنها گفتیم که هیچ تغییری نداریم.»

با عدم انجام آزمایش های تشخیصی دیگر در بیمارستان، دکتر گفت که او همچنین نگران افراد مبتلا به HIV/AIDS، به ویژه کودکان است. ما نمی توانیم HIV را در کودکان تشخیص دهیم. بنابراین مراقبت به طور قابل توجهی به خطر افتاده است. بدون درمان، بیش از نیمی از نوزادان آلوده به HIV در دو سال اول زندگی خود می میرند.

دکتر گفت: اعتقاد بر این است که Ayder تنها مکانی در Tigray است که هنوز داروهای ضد رتروویروسی دارد، اما ذخیره آن فقط یک ماه دوام خواهد داشت، احتمالاً کمتر.

طبق داده‌های بیمارستانی، این بیمارستان شاهد افزایش چشمگیری در کودکانی است که از سوء تغذیه حاد شدید رنج می‌برند، به‌طوری‌که طبق داده‌های بیمارستانی، تعداد پذیرش در هفت ماه گذشته در مقایسه با سطح قبل از جنگ سه برابر شده است. پزشک دوم در آیدر گفت که از 208 کودکی که از ژوئیه بستری شده بودند، 21 کودک فوت کرده بودند. کارکنان می ترسند که وضعیت در روستای تیگری حتی بدتر باشد.

در ژانویه، برنامه جهانی غذای سازمان ملل هشدار داد که حداقل 2 میلیون نفر در تیگری از «کمبود شدید غذا» رنج می برند.

دکتر گفت: «چیزی که در مورد سوءتغذیه عجیبی که امروزه شاهد آن هستیم این است که قبلاً از خانواده های فقیر بود. اما اکنون حتی کسانی که در شهرهای بزرگتر مانند ما زندگی می کنند و قبلاً درآمد ماهانه قابل اعتمادی داشتند، اکنون با مشکلات بانکی مواجه هستند زیرا مردم نمی توانند پولی را که در بانک های دولتی و خصوصی سپرده گذاری کرده اند برداشت کنند.

او گفت که وقتی چند تن از پزشکان آیدر فرزندان خود را برای معالجه آوردند، متوجه شد که این مشکل چقدر گسترده شده است. او گفت: «این واقعاً قلب ما را شکست. ما هرگز فکر نمی‌کردیم این را ببینیم.»

پرسنل 2000 نفری بیمارستان، جدا از مشکلات بیماران، مشکلات خاص خود را دارند: به گفته آنها، از ماه مه حقوقی دریافت نکرده اند.

کارکنان آیدر امیدوارند که در بحبوحه تهاجم روسیه به اوکراین، جامعه بین المللی تیگری را فراموش نکند. دکتر گفت: “البته مسائل زیادی برای جهان وجود دارد، اما ما اعضای جامعه انسانی هستیم.” “ما امیدواریم که برخی از مردم در جایی به داستان ما اهمیت دهند.”